Dag1

Om stipt 11:37 meldt Diepman zich bij casa Jan Top. Een druk bellende, doch uitbundig zwaaiende, Jan gebaart "kom binnen"! Diepman vraagt Geesje of ze Jan wel een week kan missen. Na al die jaren went het, Jan vraagt niet eens meer of ie weg mag ;) Vlak daarna komen Top jr en Arnold binnen. Een het jaarlijkse blije Urial weerziensritueel volgt. Snel de auto inpakken. Lichte paniek ontstaat.
JW: Arnold, heb jij een koelkast?
A: Ja, hoezoe?
JW: ik heb ook een. Wat zit er in die van jou?
A: eeehm, yoghurt enzo. Hoezoe?
JW: ja, waarom neem ik die van mij mee dan?
A: Weet ik niet, jij hebt 'm ingepakt. Past ie niet?
JW: jawel
A: nou dan.

JW: is ook zo. Klaar :)

Een kop koffie met krentenbrood en in een druilerig regenbuitje verlaten we Exloo.
Weinig bijzonders te melden over de heenreis behalve dat er veel aan de weg gewerkt wordt en dat het geen mooi weer is. Na de eerste tankbeurt klaart het op en vervolgen we onze weg. Na een paar uur crossen is het tijd voor de tweede tankbeurt, Arnold heeft de tank bijna leeg. Diepman moet ook plassen, vrij nodig zelfs. Het eerste tankstation wordt gemist. Sr en Jr zijn druk in gesprek en Millhill en Diepman worden het niet eens over de juiste afslag. Geen probleem, elke 25 km is er een tankstation. Tweede tankstation heeft geen gas. De druk bij Diepman loopt op, hij pakt alvast 70 cent.

Nog 25 km. Bij de afrit kijkt Arnold zorgelijk. Hij geeft gas maar er gebeurt niets. Gaspedaal is nog steeds aanwezig. Stationnair in de eerste versnelling hobbelen we naar het terrein op. De auto stopt. Diepman sprint weg en roept: ik kom je zo helpen maar ik ga eerst wat anders doen. Arnold opent de motorkap, de gaskabel is gebroken. Iedere Urialler die een blik onder de motorkap werpt trekt dezelfde conclusie: "Ik zie het al, hij doet het niet". Arnold vindt een metalen buisje, knijpt de gebroken kabel (het betreft hier een originele Renault kabel die een jaar geleden vervangen is) met een waterpomptang aan elkaar en we kunnen weer verder.

Na een klein uurtje komen we aan in het pittoreske dorpje Dettelbach. Er ontstaat enige verwarring. Rik en Mark zijn er nog niet maar we hebben honger. Het is beleefd om te wachten. Van wachten krijg je honger. Top belt, ze zijn op 750 meter afstand. Zolang kunnen we wel wachten. Het weerziens en kennismakingsritueel volgt. Rik maakt indruk met zijn schoenen die het beste beschreven kunnen worden als een stuk om zijn voet samengesmolten autoband. De honger is gestild, de koffie is genuttigd. Tijd voor een slaapmutsje.

De eerste quote is ook genoteerd:

Mill:"Als ik dat zou zeggen, zou ik liegen."
Top Jr:"Jij mag best een keer liegen hoor"
Top Sr vult aan:"Je gaat er niet direct dood aan"