Ruhetag - heimreise

Het was een mooie Urial editie, ondanks dat het bloggen wat achter bleef. Ook het weer bracht niet een week vol zonneschijn maar voornamelijk regen. Toch werd er genoeg gelopen en kon Diepman ook zijn jaarlijks terugkerende runderstoofvlees bereiden op een Ruhetag. Wat nog niet eerder vertoond was; een door naaktslakken bekropen spare-rib werd als extraatje aan de kookpot toegevoegd. Het is nog onbekend of het slakkenslijm of de nagegaarde spare-rib voor de onvolprezen goede smaak zorgde, hier zijn de Uriallers nog over in debat.

Maarten en Thijmen sloten de avond af met zelfgebakken wafels op de Barbecue waar een ieder van genoot. Met jam en suiker, smullen maar!

Dat gebeurde allemaal gisteren. Een dag waarop er niet veel meer gebeurde dan een winkelcentrum bezoekje voor souvenirs, boodschappen en andere handigheden. Ook werd Mart naar Oostenrijk gebracht door Arnold. Een mooi ritje door de bergen en nog een volle gastank gescoord. Er werd op de camping wijn gedronken, die gaat namelijk ook in de runderstoof en er was een goed smakend wijntje gepakt dus daar moesten er meer van komen. Fugazi wierp zich op als vrijwilliger omdat zonder supermarkt bezoek de stoof niet gaar genoeg zou worden omdat de kooltjes op waren. En onder dit excuus kwam Fugazi terug met de laatste wijn van dezelfde soort en een paar zakjes chips. Deze werden in record tempo rondgegeven en ondertussen geleegd. 

Omdat het vooruitzichten voor het weer abominabel zijn werd er voor gekozen om de Urial 2023 editie vroegtijdig af te breken en zo al op vrijdagochtend terug te gaan rijden naar huis. Zo konden we mooi alles droog in de auto krijgen. Dries werd rond 12 uur afgehaald door Rianne en de kinderen en Arnold stuurde via de supermarkt weer de bergpas over naar Lofer.

Op de weg was het rijden van file naar file, zelfs bij het altijd zo rustige Kassel werd chaos gemeld. 

Voor de meeste Uriallers wordt het een latertje. Dries en Arnold waren echter al snel op bestemming omdat hun vrouwen relatief dichtbij waren. En zij verblijven beiden nog een aantal dagen heerlijk in de bergen van Oostenrijk. 

Het was een mooie editie. Tot volgend jaar! Hopelijk meer spice in de blogs.

Schärtenalm - Blaueishutte

Vandaag vroeg op want er wordt weer gelopen! Nog voor de broodjes bezorgd worden was het vertrek gepland dus werden er broodjes bij de bakker gehaald. 

Het vertrekpunt was Holzlager Blaueis en daar waren nog voldoende parkeerplaatsen voor de Uriallers. Want de auto hadden we wel nodig, de leuke bergen zijn allemaal op 15-20 minuten afstand.

Na de traditionele groepsfoto (minus Govert want die was al naar huis) liep het langzaam en gestaag richting Schärtenalm. Een mooie route over een vrij breed pad waar ook de bevoorrading met auto's langs gaat. Het bleek een alm te zijn die een van de laatste familiebedrijven is. Iets om trots op te zijn. 

En we zaten heerlijk in het houthok en we kregen koffie uit een soort juskommen en we aten er allemaal wat lekkers bij. En de glutenvrije gasten hadden geluk; er was oma's nusskuche en die was glutenvrij, dat stond op de kaart. 

Voor de jongste Urialler was het al genoeg en het laatste uur naar de Blaueishutte werd door de rest van de groep gedaan. Ook wer de Steinberg even aangetikt. Het weer knapte heel erg op en in de volle zon werd het nodige genuttigd. Maarten had ontzettende trek. Tijdens het leegeten van een bord aardappels met spek en ei bestelde hij al de volgende gang. 

Mart en Arnold  waren inmiddels al weer terug op de camping waar het zelfs te heet was om in de schaduw van de tent te zitten. Dus die zochten in het nabijgelegen Oostenrijk een zwembad op voor de nodige verkoeling. 

Bij terugkomst werd voor Mart een heerlijke nasi gemaakt, wat hij niet lekker bleek te vinden. De Urial groep kwam laat op gang en er werd een chauffeur gevonden om wat eten op te halen wat in combinatie met de inmiddels betaalde en afgehaalde broodjes. 

Er werd een enorm grillrooster gehaald dat in combinatie met de vuurschaal diende als barbeque. Als starter had de groep een broodje nackensteak, daarna als tussengerecht de chili van gisteravond en als toetje een enorme sparerib. 

Kennelijk viel het allemaal toch zwaar op de maag want om 22.30 was de partytent leeg en lagen de meeste Uriallers op 1 oor. Een fantastiche dag, helaas voorlopig wel de laatste mooi weer dag. 

❤

Een regenachtige dag

De blog begint dit jaar wat later, het is al dinsdag. 

Vandaag begon het met regen. Tussendoor regende het en aan het eind regende het. Kortom, het was bijna de hele dag nat. Voor en na het eten was er een klein momentje dat er wat gevoetbald kon worden en er werd zelfs nog een batminton partijtje gespeeld. 

Toen de apps vanochtend een soort van droog window liet zien besloten Arnold en Mart om toch te gaan lopen. Op de berg hadden Top, Boender en Diepman overnacht en het idee was hen tegemoet te lopen en wellicht samen weer terug te lopen.

Dat liep toch een beetje anders.

Na een rit door de regen naar het beginpunt bij het Wimbachtal werden de wandelschoenen en tassen uit de kofferbak gehaald. Na 1 meter lopen bleek het toch verstandiger de regenjas aan te doen. Niet lang daarna volgde ook de regenbroek. Het regende behoorlijk. 

Na een kort stukje klimmen stond er een automaat waar je muntjes kon kopen voor de Klamm. Ondanks het slechte weer leek dat wel een goed idee. En zo liepen we even later door de Klamm. Door al het water leek het wel alsof we zelf onder een waterval door liepen. Het was wel mooi maar een foto nemen was er niet bij, zo nat was het allemaal. 

Na de Klamm kwamen we op een mooi breed pad en dat ging gestaag omhoog. Na een reepje bij een hutje, waar we even droog konden zitten, liepen we verder. Het bordje 30 minuten was een mentale opsteker voor Mart, dat kon hij wel halen. En het bordje 9 minuten werd vervolgens een feest. Op een paar stukken na, waar Mart even bij mij op de nek mocht, heeft hij alles zelf gelopen en ook op tempo van de bordjes. Grote klasse.

Na de laatste fata morgana (gewoon een boerenschuur) kwam toch eindelijk de hut in zicht. Mart had zijn eerste tocht gelopen en de hut gehaald! 

Daar konden we zelfs glutenvrij lunchen met een ree gehaktbal, erg lekker. 

Toen we klaar stonden voor vertrek bleek dat de groep mannen die op de berg hadden geslapen nog 45 minuten van de hut af zaten. Dit vond Mart te ver en we gingen terug naar beneden.

De afdaling verliep prima, echter ook volledig in de regen.

Na de wandeling deden we beperkt inkopen, Mart kocht nog een mooi petje en ik kocht sokken voor hem. Ook werd er een glutenvrij diner ingeslagen, door alle gezoek werd pardoes de bier en chips vergeten. Gelukkig gingen Dries en Fugazzi later ook nog naar de suup en kwam dat allemaal goed. 

Na niet al te lange tijd kwamen ook de bergslapers terug en was het kamp compleet. Nou ja, compleet niet omdat Govert inmiddels al weer bij moeder en zusjes was. 

In de party tent (heel fijn, want steeds regen) werden 2 heerlijke maaltijden gekookt. 1 macaroni en een soort chili met kikkererwten door Dries gedirigeerd en bewaakt. Het smaakte allemaal weer prima. 

Morgen vroeg op voor een tocht naar een topje in de buurt van de Blaueishutte. 

Thuis

Beetje laat maar toch even melding: alle Uriallers zijn weer veilig thuis na een goede reis met meer of minder oponthoud. 

De laatste restjes van de camping liggen in Groningen. 3items zijn reeds geïdentificeerd.

Dag 7 - rommelen

Vandaag een dag van rommelen. Stefan en Thijmen vertrokken vervroegd naar huis om snel bij vader/opa te kunnen zijn die opgenomen is in het ziekenhuis. Het  gaat naar omstandigheden goed met hem overigens. 

De bus van Boender was klaar en die moest worden opgehaald. Boender en millhill gingen richting Lienz naar de Opel dealer. De defecte turbo slang werd nog even beoordeeld, die was inderdaad niet jofel meer. Boender kon weer met de oorspronkelijke hoeveelheid PK's terug naar de camping. millhill had in Lienz een LPG station gevonden en daar werd de tank dus gevuld. Op de camping was de enorme afwas al gedaan en de hele partytent al netjes opgeruimd voordat het zou gaan regenen. Ook werd in de meeste tentjes het niet meer nodige opgeruimd en alvast in de auto geduwd. De regen begon iets later dan gepland en de Uriallers zaten nog even lekker in de schaduw met een versnapering.

Onze braaiende Zuidafrikanen hadden nog een tochtje naar Brixen voor de boeg omdat daar de rest van hun levensgezellen op de camping staan. Zij besloten al in de middag te vertrekkken zodat er meer tijd in Brixen was.

De planning is om 18.30 een hapje eten in het restaurant vlak achter de camping. Dan zal het wel vroeg ruhe zijn op de camping. Morgenochtend gaan de meeste Uriallers vroeg op en dan rap naar huis.

Dag 6 - vanalleswat

Waar te beginnen. Op deze dag waren de Uriallers in het hele dal te vinden. Boven op de berg werden Top en Rik wakker na een koude nacht. Zo koud dat Top de mummie slaapzak voor het eerst helemaal dicht moest ritsen. Rik was de hele nacht geplaagd door nóg meer koude. Zijn water zak was leeggelekt in zijn rugzak. Alles nat; slaapzak, liner en bivakzak. Hoe hij zonder onderkoeling de nacht doorgekomen is dat is nog een raadsel. Equipe Boender, millhill en Henk Jan liepen hen tegemoet, richting Sudetendeutsche hutte. Een prachtige tocht via het hohes tor. Daarna zicht op Matrei en via een prachtig pad omhoog. Henk Jan kwam niet in de juiste tred en besloot af te buigen richting Glocknerblick waar we eerder deze week ook geweest waren. Na een paar venijnige passages uitgerust met staalkabel ter zekering kregen ze de hut in het vizier. Prachtig gelegen in een kommetje. Na een bak soep en een apfel nussen kuchen kwamen er twee wandelaars in zicht. Dat waren de bergslapers! Top en Rik kwamen er aangestieffeld. Rik met een enorme lading plastic die hij in de bergen had gevonden. Top kwam een beetje bleekjes beneden en verklaarde dat hij slechts nog 7 pindas had, verder al het voedsel op. DIt kwam mede door een misverstand; Rik had geen maaltijd bij zich want hij had begrepen dat Top hierin zou voorzien. Zonder brander van Diepman, met carbid zakken van Cas hebben ze het prima gered. Boender en millhill liepen via een prachtige tocht verder naar het Kalser Tauernhaus. De lunch daar was voortreffelijk te noemen, Boender had een speciale versie van zijn geliefde spinatknödel (met roomkaas er in). Mill had een Tauerntrio van spinatknödel, slipkrapfen en de beste käspress ooit. 

Rik en Top liepen in tegengestelde richting verder en pikten en passant nog even een 3000+ topje mee alvorens verder af te dalen. 

Kiers, Armin, Thijmen, Stefan, Fugazi en Diepman zijn naar de Studlhutte geweest, een prachtige tocht. Armin, Ronald en Boenders junior zijn tot de eerste hut gegaan en na een bezoek op het terras zijn ze teruggegaan. De rest is doogelopen naar de prachtig gelegen Studlhutte. 

Johan en Jaco hebben een rondje Kalser hohe gemaakt, via de lift omhoog. Dat was na de slopende poging tot slapen op de berg nog haalbaar. 

Bij terugkomst werd in het kamp de fatastische braai voorbereid. Met braaibroodjes en dikke karbonades, hoe het allemaal met fantastische garing tegelijk aan een groep van 15 man kan worden geserveerd is een wonder, of eigenlijk een goed bewaard familiegeheim van Jaco en Johan. Voor de lezers, de broodjes waren gevuld met onder andere groente, verschillende Uriallers verzuchtten dat ze het jammer vonden dat ze nu zelf niet meer de lekkerste tostis kunnen maken. 

Het feest werd voortgezet in de partytent. Maarten, Thijmen, Cas en Armin hadden samen deeg gemaakt voor wafels. Diepman had namelijk een bij de BBQ passend wafelijzer mee genomen. Het lukte allemaal prima en de wafels werden geserveerd met choco pasta. De oude Dalfser kaas van Henk Meulenbelt was deels tussen de braaibroodjes terecht gekomen en een ander deel werd uitgedeeld als desert/hapje. Heerlijk!

Later op de avond kwam de tas van Boender weer tevoorschijn nadat de Balentines van Johan was rondgedeeld. Cas serveerde allerlei bocht en er werd serieus geproefd door verschillende enthousiastelingen. 

Dag 5 - slapen op de berg

Vanochtend begonnen millhill en Armin omstreeks 8 uur met het opruimen van de puinhopen die de avond ervoor waren achtergebleven. In de nacht waren nog nét alle wandelschoenen die her en der in het gras stonden onder de partytent geschoven maar verder was er nog niks opgeruimd. 

Toen er nog meer Uriallers wakker waren stonden er al twee teilen met afwas klaar en zonder verdere aansporing was er een ploegje vertrokken om zich aan die taak te kwijten. In de partytent werd alvast koffie gezet, broodjes gehaald en uiteindelijk waren we aardig compleet.

Vandaag splitst de groep zich. Na lang speurwerk is het plan om klettersteig te gaan doen komen te vervallen wegens te ingewikkeld, te ver/te lanng. Er werd een klein tochtje uitgezocht en mogelijk word er een zwembad opgezocht. Een groep met Boender, Stefan, Fugazi, Henk Jan, Armin en Thijmen vertrok al richting doel.

In het kamp werd druk gerommeld door een aantal mensen omdat er een overnachting op de berg gepland was. In de ochtend, na uitvoerig bestuderen van de kaart had Top een aantal opties gevonden. Toch altijd spannend want je denkt wat op de kaart te vinden maar je wet maar nooit hoe het in de werkelijkheid uitpakt.

Ondertussen waren Jaco, Johan en Mathieu plots vertrokken om benzine te halen voor de brander voor bovenop de berg en dat bleek ingewikkelder dan ingeschat. Na de geplande vertrektijd kwamen zij pas terug en begon hun haastige gepak. Dit liep goed af en uiteindelijk stond een groep van 5 man klaar om te vertrekken.

Op de camping bleven Cas, Maarten en millhill achter. De laatste vanwege wederom een te innige relatie met het toilet. 

- aanvulling -

In de middag klaarde het buikgebeuren wat op en gingen Cas, Maarten en millhill naar het dorp om souvenirs te kopen. Dat viel nog niet mee want de enige souvenir winkel was een maand gesloten wegens vakantie. Cas probeerde zijn geluk bij het museum en checkte nog even de vvv. Uiteindelijk moest het de vvv worden en kocht hij zijn souvenir. Op het terras werd een lokale cola gedronken en een ijsje gegeten. 

Op de camping aangekomen kwamen de groepjes langzaamaan weer terug op de camping. De tocht naar de Studelhutte werd door de mensen die daar nog niet waren geweest als fenomenaal aangemerkt.

Er werd eten gehaald dat door Stefan en millhill werd bereid. Dit werd smakelijk gegeten door de hongerige Uriallers. Er werd zelfs nog een derde ronde opgeschept. Plotseling riep er iemand: daar loopt Diepman!! Inderdaad, daar liep Diepman. Ook Jaco en Johan liepen daar. Voor Johan was de tocht helaas toch te zwaar en besloot dit groepje rechtsomkeert te maken. Op het Kalser Taurnhaus bleek de keuken helaas gesloten. Johan werd onder zachte dwang aan een kom zoep gezet en daar klaarde hij van op.

Het laatste hapje pasta uit de pan werd nog aan Johan gegeven die dit smakelijk heeft opgegeten. Diepman en Jaco hebben zich prima gered met billtong, droge worst en chips.