Dag 2 - Les Grands Dessus

Vandaag liep de Urial groep voor het eerst op Zwitserse grond!

Na een ontbijt, met voor iedere Urialler een baguette, stapten we in de auto voor een klein ritje met de auto, naar Col de la Forclaz. Die ligt dus in Zwitserland. Daar begon de wandeltocht op ongeveer 1500 meter. Doel was de gletsjer die daar ligt maar we namen een afslag de andere kant op en kwamen op een eenvoudig hutje uit, Les  Grands Dessus op 2113 meter. Echt grand was het niet trouwens. Weel lekker koud drinken en het was een heerlijk plekje met mooi uitzicht. Er waren verder geen noemenswaardige dingen, behalve de navigatie het bruggetje over. De huttewachten vonden het wel mal dat een deel van de groep  na de hut nog door liep. 'Daar is niks' zeiden ze. Tja, wij wisten het ook niet waarom maar ze gingen toch.

De huttenwaarden wilden toen vertrekken en droegen een en ander over aan de paar Uriallers die geen extra wandeling wilden maken. Of lekker zaten, of beide. Alle lege flesjes moesten in de bidon, dit betekend emmer. Nu zal het de komende tijd lastig zijn om op de fiets uit de bidon te drinken zonder aan deze Franse les te denken. 

Enfin, what goes up must go down en onderweg bleek dat Fugazi op een haar na de hut niet had gehaald en weer terug was gegaan. Heel jammer! Echter bij gebrek aan telefoon verbindingen zo hoog in de bergen konden we hem niet verder coachen. Volgende keer beter. Rik teste onderweg nog zijn val skills en had een kleine beschadigin op een vinger die met een pleister prima verzorgd was. Mart deed het op deze toch heel goed en zette zich op de terugweg erg kranig over een flinke dosis moeheid heen en stapte gewoon door. De autos rolden de coll weer af, de een naar een tankstation, de ander naar een sigarenwinkel en weer een andere auto ging via de camping naar de supermarkt want er moest ook weer gegeten worden. Onder de bomen en in de partytent werd nog een lekker stukje raathoning uitgedeeld. Dit konden de meeste Uriallers wel waarderen!

We aten vandaag pilav waarbij de ingredienten goed geinspecteerd werden op de aanwezigheid van gluten. Deze werden enkel in de soja saus gevonden dus dat was makkelijk. Dat het uitgelekte sap van de perzik in een broodbord vol met kruimels terecht kwam en daarna zo: floep in de pan met overig sap terecht ging werd gezien en zo werd de maaltijd toch nog nipt glutenvrij. Helemaal top. Daarna ging er voor de groep uiteraard wel ketjap door en het gebonden perziksap. De afsluiter was wederom meloen en het smaakte allemaal fantastisch.