Dag 0
Het wordt zo langzaam maar zeker een eer om dag 0 te verzorgen van Urial.
Kerels, dag 0. De dag waar we het hele focking jaar naar uitgekeken hebben, althans als het gaat om het jubelgevoel. De dag waarna we de avonturen gaan beleven, te beginnen met de reis.
Maar laten we beginnen met de dagen voor dag 0, dat zijn de negatieve dagen (rekenkundig gezien). De dagen dat er al maanden geleden werd afgestemd, volledig ongeorganiseerd, en dat er Uriallers aangesteld waren om een nieuwe Urialplek te verzinnen….
En Godverdomme die plek is er gekomen en wel in La France, voor de tweede keer. Met dank aan de Zwitserse Urialler die wel of niet aanhaakt, hangt ook af van de grote van z’n ballen op dat moment…
Maar goed, morgen, en dat is altijd wel een dingetje. Wat gaat mee en wat niet. De Urialbus is niet meer, maar wel de huurvariant (zeer welkom btw). En er zijn wat wijzigingen in de samenstelling van de groep. Altijd een beetje spannend. Nieuwe leden, gaat ie het redden, kan ie de groepsdruk aan, heeft ie voldoende arsenaal aan geile verhalen, bikkelt ie door als het niet meer gaat, we gaan het zien.
Ook nieuw is de locatie. Sjaak afhaak is Dries, zowel qua organisatie als qua deelnemer, zeer teleurstellend. Aan de andere kant, het gezin wil ook wat en je wil toch ook wel de volgende Urial in volledige harmonie deelnemen.
Terug naar dag 0. De dag dat alles nog in het ongewisse is, de dag dat we niet weten wat ons gaat brengen. En dat is juist zo mooi. Werkelijk alles ligt niet vast, van kutweer tot verbrande neuzen, van vleesfestijnen tot zuipavonden, van lesbische onderonsjes tot verrassende Paradiso-avondjes ten gevolge daarvan. Wat heerlijk dat toch, en wat mooi dat we dit weer mogen meemaken.
We gaan in ieder geval een kampement opzetten, tochten lopen, sterke verhalen vertellen, verhalen geboren zien worden, jonkies dat laten meemaken, snurken, hopelijk afzien, schoentjes uit, biertje proosten, de werkelijkheid vergeilen, in extremus maaltijden bereiden en last but not focking least tot de nok toe genieten!
Maar laten we beginnen met de dagen voor dag 0, dat zijn de negatieve dagen (rekenkundig gezien). De dagen dat er al maanden geleden werd afgestemd, volledig ongeorganiseerd, en dat er Uriallers aangesteld waren om een nieuwe Urialplek te verzinnen….
En Godverdomme die plek is er gekomen en wel in La France, voor de tweede keer. Met dank aan de Zwitserse Urialler die wel of niet aanhaakt, hangt ook af van de grote van z’n ballen op dat moment…
Maar goed, morgen, en dat is altijd wel een dingetje. Wat gaat mee en wat niet. De Urialbus is niet meer, maar wel de huurvariant (zeer welkom btw). En er zijn wat wijzigingen in de samenstelling van de groep. Altijd een beetje spannend. Nieuwe leden, gaat ie het redden, kan ie de groepsdruk aan, heeft ie voldoende arsenaal aan geile verhalen, bikkelt ie door als het niet meer gaat, we gaan het zien.
Ook nieuw is de locatie. Sjaak afhaak is Dries, zowel qua organisatie als qua deelnemer, zeer teleurstellend. Aan de andere kant, het gezin wil ook wat en je wil toch ook wel de volgende Urial in volledige harmonie deelnemen.
Terug naar dag 0. De dag dat alles nog in het ongewisse is, de dag dat we niet weten wat ons gaat brengen. En dat is juist zo mooi. Werkelijk alles ligt niet vast, van kutweer tot verbrande neuzen, van vleesfestijnen tot zuipavonden, van lesbische onderonsjes tot verrassende Paradiso-avondjes ten gevolge daarvan. Wat heerlijk dat toch, en wat mooi dat we dit weer mogen meemaken.
We gaan in ieder geval een kampement opzetten, tochten lopen, sterke verhalen vertellen, verhalen geboren zien worden, jonkies dat laten meemaken, snurken, hopelijk afzien, schoentjes uit, biertje proosten, de werkelijkheid vergeilen, in extremus maaltijden bereiden en last but not focking least tot de nok toe genieten!
No comments:
Post a Comment