As always is dag 0 de apotheose van alle dagen daarvoor. Het hele jaar broeit het Urial verlangen uiteindelijk uit naar concrete en soms wat last minute activiteiten. Wie neemt wat mee, heb ik voldoende tijd om in te pakken, past alles wel in de auto, heb ik überhaupt een auto, heeft iemand de routes al bekeken, waarom zit dit en dat niet in mijn kratje, een checklist is inderdaad ook wel handig, oh kut de gasfles is leeg, er moet nog prut naar Boender, zijn zo maar een paar hersenactiviteiten waar de Uriallers mee te maken krijgen. Mill die de gefragmenteerd langzaam maar zeker de input moet zien te kneden tot een gestructureerd overzicht, heeft het toch maar weer met klotsende oksels voor elkaar gebokst. Zo nu weten we allemaal wie met wie vanaf waar met wat naar toe rijdt. En het mooie is dat dit eigenlijk de halve waarheid is. Lekker toch, een beetje een verassing hier en daar. De laatste nacht is de nacht waar de ware Urialler nog eens goed de vorige edities de revue laat passeren, door het Urial-gevoel in zijn aderen te laten voeden en met een oerkreet de nacht bevuilt.
No comments:
Post a Comment