De eerste dag

Zaterdag
De dag des vreugdes, ofwel formeel dag 1 van de 15e editie van Urial. Voor elke Urialler, al dan niet beginneling, een dikke vette glimlach vanwege al dat wat komen gaat.

Top Jr en Top Sr. propte als eerste onder zacht gegrom wat broodjes naar binnen, dit vanwege een bar slechte nacht. Een warme kamer en het chemische proces van het weizenbier maakte dat de billetjes van beide topjes die nacht overuren draaiden en ja dat wordt dan toch bezuurd met minder uurtjes slaap.

Enfin, toen de club vanmorgen compleet was en Jan licht zwetend rond het bedenkelijke ontbijbuffet op zijn gemak aan het rond scharrelen was, werd hij aangesproken door de Wirt. Van wat voor soort groep hij onderdeel van was? Jan vertelde trots maar overtuigend dat hij met zijn Godenzonen op pad was. De uitbater van de Franziskaner keek naar de groep Uriallers en merkte op:"Ze lijken niet echt op elkaar". "Nee natuurlijk niet", zei Jan "Mijn Godenzonen komen allemaal van dezelde Urial-oermoeder, maar edoch, zij heeft wel elke Uraialler zijn unieke eigenschappen en uiterlijk meegegeven". Tsja daarhad de wirt niet van terug!

De reis werd weer verder aangevangen danwel gestart. Na de immer vlotte reis kwamen de Alpen al in beeld (en ja dan gaat het hart sneller kloppen), en werd Thurn Pass vlotjes bedwongen. Rik die het stokje van Stefan overgenomen heeft qua auto, schrok even, want gezeik met ander blok waar airco niet op past, haperde even. Aha geen probleem de handel werd gepakt en Millhill ropte de motorkoppen als een echte idiote Fransman en ramde wat aan wat slangen en snoeren en blokken. De Skoda van  Rik liep daarna als een zonnetje ever since
Toen het "Virgin dal" rustig binnen gereden werd kwam al snel de bekende Spar in beeld (jaja van die posters en de pinda's) De sociale te werk gestelde man die iewat krom loopt ging bij het aanzien van dorstige Uriallers gelijk rechtop lopen (deze Godenzonen verrichten inderdaad wonderen) en haastte zich naar het magazijn. Al snel kwam hij met vier kratten stiegl aangekruid. Daarna nog 2 extra voor de zekerheid, allemaal hup in de auto van Rik en daarna heel snel in de welbekende plomp.

Daarna volgde het welbekende ritueel, bier openen, de Urial kreet (er schenen, wederom, een aantal vrouwelijke omstanders ongewild spontaan te applaudisseren) en toen in alle rust de tenten strak opzetten.
Het Hengelo team kwam als laatste aan, ofwel het Urial team was toen compleet. Dit laatste is een belangrijk facet, omdat op dat moment de Urial cirkel weer rond was.
We besparen de lezer de het geoliede kookteam, de in een oogwenk gedane vaat, het proosten op de aankomende week en de toespraken van enkele Uriallers, inclusief het uitdelen van de formele Urial kledinglijn.
Wat rest zijn de oeroude, magische en helende verhalen uit de Urial oudheid vanwege een editiebundel. Deze verhalen blijven overigens onder de Uraillers. En dat is niet voor niets.

De 15e editie, tevens jubileumjaar, is geboren. En hoe! Terug op het nest, dat beloofd wat....










Regenbui