Dag 3, Breslauerhutte en Vernagthutte

Brrrrrrp, brrrrrp, brrrrrp, zo begon om 5.45 de dag in de tent van Rik en millhill. Rik dacht dacht: waarom doet Arnold dat ding niet uit?  En Arnold dacht: waarom doet Rik dat ding niet uit? Na enkele minuten verwonderen toch maar even kijken: de Garmin van Wouz liep te trillen. Op goed geluk 1 van de vele knopjes ingeduwd, zo…. Rust. Tot 6.15 want toen moest er echt opgestaan worden. Het ontbijt verliep vlekkeloos. 3 units koffie, broodjes, de hele mikmak was prima geregeld. In al het enthousiasme was iedereen de tijd vergeten behalve Top. Nog 15 minuten. Oef. Er werd geschrokt, geslokt en heen en weer gerend tot klokslag 7.31. Gelukkig was na de inloper op zondag het meeste materiaal al in orde en hoefde alleen her en der wat water worden toegevoegd.

De reis naar Vent verliep voorspoedig, parkeerplaats, lift, alsof het verder standaard werk was. Boven aangekomen ging het al wel steil omhoog. Na enkele minuten moesten de truien toch echt uit en werd er driftig met zonnebrandcrème worden gesmeerd. Echt. De Breslauer hütte lag er weer prachtig bij, het terras werd in allerijl opgezet. We zullen verder niet uitweiden over de serveersters, dat zou weer erg stereotype zijn. Stefan en Millhill renden nog snel even de berg op om op 50 meter afstand een geocache te pakken en dat slaagde. Toen ze terug kwamen was de hele horde al in beweging gekomen om de reis voort te zetten naar de Vernagthutte. Het was een mooie lange wandeling, wat stijgen, wat dalen en een oversteek over een snel stromende beek. In een prachtige omgeving en wijds zicht, onder andere op grote gletschers en hoge toppen.

Vlak voor de Vernagthutte werd halt gehouden om de strategie door te nemen. Twee Uriallers kozen de directe route naar beneden, de overgebleven groep knalde nog 20 minuten een vrij steile wal op. Het weer leek even wat minder te worden maar de huttewaard zei dat er geen buien gemeld waren. Dat was een geruststelling. Ook de geruststelling dat het maar 2,5 uur naar beneden was vanaf de splitsing. Het eten op de hut was zeer goed, en ook het overvolle terras was gezellig. Het feit dat de huttewaard met een hitsige blik in de ogen meldde dat hij zich Millhill nog goed kon herinneren van een tocht van drie jaar geleden was overigens geen geruststelling maar meer een extra motivatie om snel de tas te pakken en op te bokken.

Op de terugweg, die vrij gemakkelijk en geleidelijk was, was er tijd voor vrolijk gebabbel. Verschillende groepjes liepen hun eigen tempo. Toen het laaste groepje met het eerste groepje contact zocht was het rapport dat het eerste groepje al in zicht was van een hut, waarbij de vermelding kwam dat kleine Boender daar nodig naartoe moest. Hij was op tijd en meldde dat het een groot succes was.

De appjes van Fugazi en R.S.A. team met ‘we zijn op de parkeerplaats’ volgen elkaar snel op en ook het laatste team was snel weer in Vent.

Er werd vrij democratisch gestemd voor BBQ en daar werden vlot alle zaken voor geregeld. Mooi detail is dat Johan tijdens het doen van de boodschappen in zijn eentje in de auto bleef zitten in de parkeergarage. Hij was niet van plan om nog een stap te zetten. Om Johan niet in de verleiding te brengen om toch uit te stappen was de auto zo kort langs de kant geparkeerd dat hij via de bestuurdersstoel uit moest stappen. In Johans stramme staat was dat absoluut geen optie. Jaco liep op blote voeten door de supermarkt liep. Er was geen haar op zijn hoofd die eraan dacht om de wandelschoenen nog één seconde langer dan nodig aan te trekken.

Nog voordat de salade, met fijne uienringen (onder protest gesneden), klaar was had Diepman de eerste batch vlees klaar. En toen gebeurde er iets wat er nog nooit gebeurd was. Diepman meldde; ‘Vlees kloar’ en er gebeurde niks. Nog geen Kiers die in beweging kwam. Nog een keer: jonks, eetn! …. Niks. Schoorvoetend ging de eerst Urialler op zoek naar een bordje en werd er toch wel wat vlees op bordjes uitgedeeld. Weer volgde een uniek moment; er werd vanuit verschillende hoeken gezegd: zullen we delen??
Het is nog steeds niet duidelijk wat hiervoor de reden is geweest, maar het meeste vlees en het gros van de gekookte maiskolven is opgekomen. De rest wacht nog op een mooi volgend moment.

Met sterke verhalen van vroeger, van het HBO, werd de avond besloten rondom een walmende kaars, waarbij het verder een lekkere temperatuur was. Om 2300 werd er besloten af te breken. Her en der doken er wat Uriallers in bed. Morgen Gaislagkogel. 1000 meter klimmem, met de lift naar boven, of naar beneden of met de lift naar boven en beneden zijn zo wat opties. 7 uur broodjes halen en 8.15 in de auto is het plan. Kijken of dat gaat lukken.

Zondag, dag 2

De eerste dag. Hoe staat het met de conditie? Hoe werkt het lichaam op 2000 meter? Wat is de impact geweest van de reis en een jaar geen Urial? Hoe ver kan je lopen op een ontbijt van eieren met spek? Dat moet allemaal uitgezocht worden op de eerste dag, de inloop dag.

We hebben ook 3 nieuwe Uriallers: Johan, Jaco en Thijmen. De inloop dag is ook voor hun altijd eem kieken wat 't wordt.  

Er is geen duidelijk tijdstip waarop iedereen zich richt om te vertrekken. Dus iedereen wordt beetje wakker en de koffie wordt gemaakt. Eieren met spek worden in batches van twee bereid. Broodjes kalm an gesneden, eitjes er zorgvuldig op gedrapeerd om vervolgens bij voorkeur in één keer naar binnen geschoven te worden. 

Dan begint er iemand met zijn rugzak te prutsen. Veel te grote voor de inloper maar ja je wil je materiaal testen. Wat moet ook allemaal weer mee? Schone wandelsokken worden om de voet getrokken en de schoenen dichtgestrikt. Speciaal voor moeder de vrouw wordt er extra fanatiek met zonnebrandcreme gesmeerd. Echt. Na ongeveer 30 minuten is de groep klaar.

Dan worden de eerste stappen van Urial 2017 gezet. Langs de beek ging het naar de noord kant van Solden. Veel gebabbel dus dat betekend dat het niet erg steil is nog. Fusswegen, en asfalt langs de beek. Een subgroepje was al de berg opgevlogen halverwege, via de wokkie tokkies werd het subgroepje weer in het gareel gebracht. Vlak voor de opgang op de berg werd gepauzeerd door het peleton om de verloren schapen tijd te geven zich weer bij de kudde te voegen.

Toen ging het los. De ene hoogte lijn na de andere. Na een tijdje werd er wel wat gemopperd... het was bos bos bos nog es bos. Warm vochtig broei bos. Onze vrienden uit Zuid-Afrika hadden even wat tijd nodig om de juiste tred te vinden. Jaco had zijn hartslag op standje aerobic, Johan moest een suikerklontje maar toen de juiste balans gevonden was ging het zonder stoppen naar de Kleefhut.

De kleefhut lag godzijdank niet in het bos maar op een echte Heidi en Peter weide met serveersters in Dirndl jurkjes. De hut blaakte in de zon. Een hete broeierige zon. Het was er ook druk. Veel dagjes volk, er was ook een bushalte namelijk, best gek op 2000 meter. Geduldig werd er gewacht tot de hele groep binnenkwam. Maar dat lukte slechts vijftien minuten. Toen werd er toch maar besteld. 

De Boenders dompelden zich onder in de knodels. Knodel soep met knodels en sauerkraut met knodels. Met spek of met kaas maakte niet uit, als er maar knodels in zaten. Het geduld van het fruitige serveerstertje maar toch duidelijk zonder genoeg DNA variatie werd op de proef gesteld. Net zolang tot Boender de nummertjes doorgaf van het menu. Toen snapte ze het. De serveerster speelde sowieso met drakenvuur want er werd een kleines bier besteld, met een voor een Fransman niet onderdoende hoon antwoorde ze"Kleines?!". Top mompelde "Die fooi kan ze vergeten". Dit was meer een onderdrukt symbolisch verzet want Johan de Schatzmeister gaat over de fooien en niemand anders.

De gerechten werden vlot uitgeserveerd en iedereen zat weldra lekker te eten. Het was allemaal prima, behalve de Kaiserschmarren die alleen Top genomen had. Te veel ei, te weinig lucht. Het was niet best. Maar als echte Drent was het van: eten moet je niet verknooien, zeker niet op een berghut dus was het bordje wel leeg. Tijmen had even een minder momentje en werd door goede mentale ondersteuning van Stefan weer bij de les getrokken,eventjes naar het toilet en alles komt goed. Kiers zat ondertussen van de honger weer te loeren op taart van Thijmen. Hij kreeg hiervoor de bijnaam "Aaskiers".

Na verloop van tijd kwamen Jaco, Johan, Diepman en Fugazi aan. Druk op het terras dus zochten zij een plekje op de zonneweide. Eten gaat toch makkelijker aan een tafel dus toen er één vrij kwam werd er verkast, tot grote frustratie van de serveersters."Also Sie sind immer an 's spazieren!" 

Na een vrij relaxte abstiefel kwam de groep eensgezind aan bij de camping. Er werd vlot ijskoude Stiegl bij een tankstation geroofd zodat onder het genot van een welverdiend biertje democratisch kon worden gestemd over zelf koken of uit eten. Vier stemmen voor zelf koken en drie voor uit resulteerde in uit eten. Er werd een hertelling geëist. ineens was het 6 stemmen voor zelf koken en drie onthoudingen. Een derde hertelling zou geleid hebben tot 9 stemmen voor trekzakmuziek en 3 voor metal.

Onder leiding van Boender werd pasta met tonijn, tomatensaus, courgette, knoflook (veel) en ui gemaakt. Geheel tegen Urial traditie in werden er drie varianten gemaakt: zonder pasta, zonder tonijn en met alles. Nadat dit alles onder instemmend gegrom naar binnen was gewerkt en de koffie was genuttigd werd er naar het Aufenthaltsraum getogen voor een bevlogen discussie over fossiele brandstoffen,dinosaurussen en tundra's. Zo is het namelijk heel goed om zo snel mogelijk alle fossiele brandstoffen er doorheen te jagen omdat je daarmee afdwingt dat er wordt overgestapt op andere, betere energievoorzieningen. Dat gezegd stond menig Urialler enorm positief tegenover een douche van een half uur. 

Editie 2017 is gestart.

De Gay Pride begint dit weekend weer, dus hoogste tijd voor de Urial editie 2017!

Om 03:30 ging de wekker in groningen. De timer op de urial telegram app liep precies af op 0400 en URIAL 2017 was beginnen. Op naar millhill. We hadden om 0500 in schonebeek afgesproken en om precies 0500 werd ouderlijk huis van Rik idd bereikt. Rik had besloten niet te gaan slapen dus die had niet veel praatjes.

Opweg naar het rendezvous point. We hadden er om 11:00 afgesproken,maar het bleek al snel dat iedereen er om 10:00 al zou zijn. Boenders waren er al om 0930 zelfs. Top belde diepman maar ff die op 12 km van de rendezvous in DLD had overnacht. Dus die werd ff wakker gebeld. Hoezo eager.
Wel moet gezegd worden dat het minder wordt met de jaren. Zo ook met de afspraken. Iedereen stond op een andere plek, maar wel in de buurt. Dus met het betere telegram werk, en gemopper dat iedereen gelijk had en Top een  prutser was vonden de uriallers elkaar toch nog snel.Gezamenlijk gingen we verder. Naja gezamelijk. Kiers kan niet in collonnen rijden en noemt dat niet mee willen doen met de harmonica.

Zoals gewoonlijk vormt de week voor het Urialweekend voor de enige commotie, tikje stress en een
gezonde dosis onduidelijkheid. Vooral niet te veel regelen en communiceren, want de schrijvers van dit verhaal weten natuurijk nu al dat we zonder kleerscheuren netjes op de camping aankomen, waarbij de boodschappen al gedaan zijn.

We hebben dit jaar welliefst drie aspirant Uriallers. Waaronder de onze jongste telg, THijmen de zoon van Stefan. Thijmen wordt onderweg bijgepraat door Gismo over de finesses van het urial zijn. Vooral wie wie is is belangrijk. Diepman probeerden zijn bijdrage te leveren door uit te leggen hoe Fugazi (uitleg over deze naam komt een aantal edities later) heet:
"Fugazi heeft 2 bijnamen: "Ronald en Jongbloed". Dus dat was Thijmen vlot duidelijk. Verder heeft Gizmo Thijmen geleerd hoe je veilig en snel een droge worst snijdt en hoe je je vader moet aftroeven. Zijn jr. leermeester heeft de smaak te pakken.

De reis door Duitsland verliep chaotisch, met name door het gepruts van Top met het RDV punt en Kiers

met zijn achteloze manier van rijden. Maar zoals als altijd bij Uraiallers komt dat altijd goed en

rond een uur of drie waren we toch allemaal samen bij een of andere burgertent waar de nodige calorien naar binnen werden geschrokt. Toen we klaar waren met bunkeren gingen we verder en sloten we aan in de file. Tig navi systemen en daarnaast waze en google maps gaven allemaal verschillende routes aan. De een nog dramatischer dan de ander. Het viel al met al reuze mee, en de navi paniek werd door Kiers bestempeld als "Fake news".  Met een vlotte slakkengang werd Solden bereikt. Open met die slagboom en al snel stonden alle tenten en hadden boenders en nijenhuizen de barrels betrokken.

Het lijkt een traditie te worden, de Uriallers worden tegenwoordig beproefd om de tenten zo snel mogelijk op te zetten omdat de donkere wolken zich precies boven de camping samenpakken en uitgroeien tot flinke regenbuien. En ja hoor het ging inderdaan na 1 uur regenen en met betere flanswerk (geen padvinders in de groep) met rommel uit de action en een sjieke "dd" tarp werd een bescherming tegen de regen gemaakt.
In een officieel moment werd er krampachtig gevraagd wie dit jaar Schatzmeister wilde worden. Weinig animo. Totdat Jacko zei dat zijn vader (Johan) dit wel wilde doen. Dus zijn vader kreeg de urial porttemonnaie in de handen gedrukt en weer was een en ander mooi geregeld.

De nieuwkomers uit zuidafrika waren door Diepman geindoctroduceerd en kwamen op de proppen met 2 flessen zuidafrikaanse drank. Heel verhaal erbij, maar het spul is erg lekker en sterk. Dus de regen was minder erg. Toen iedereen kalm was en naar het prachtige uitzicht keek en de bergen op zich liet inwerken begon Kiers te oreren en iedereen luisterde aandacht naar zijn woorden"Ik voel mij altijd zo nietig, zo klein zo er niet toe doent...... (kijkt rond) als ik de tent van fugazi zie".

Goed te zien dat de flessen zuidafrikaanse drank mooi rond gaanonder de tarp. Gizmo en Thijmen maken zich op voor bed.

En zo zit dag 1 er al weer op. Een avontuur opzich met chaotische kolonnen, supermarktdeadline,
tarpstress, glutenverbod, new booz, barrels, dd tarpsm, electronische toegang om te pissen, zuidafrikaanse droge worst, opblaastent, duostoelhistorie, zwangerschapsaankondiging, tentindeling, lange jannen en in ieder geval geen Gay Pride!

Editie 2017

Editie 2017 gaat weer van start aanstaande zaterdag en daar hoort een dagelijks blogje bij.