Rond een uur of half 7 vanmorgen zijn de laatste tenten ingepakt. Daarna namen de bikkels afscheid met hier en daar een stoere doch onhandige knuffel. De auto's van Fugazi, Kiers, Diepman en Top zijn aan de terugreis begonnen. Boender rijdt naar Brixen im Thale voor een extra weekje Oostenrijk met zijn gezin. De Uriallers zullen weer een jaar lang verspreid zijn over Nederland tot de eerste week van augustus 2012.
Thomas werd bedankt dat hij deze week Schatzmeister is geweest. Een taak die hij voortreffelijk heeft uitgevoerd. De fles Schnapps die over was werd overhandigd aan Thomas als extraatje.
Als de wegen in Duitsland niet te druk zijn zullen de eerste Uriallers rond 17:30 thuis zijn.
Saturday, August 6, 2011
Friday, August 5, 2011
Afsluiting 10 jaar urial
De laatste Urial dag op onze 10 jarig jubileum heeft uiteindelijk toch nog een mini-monstertocht opgeleverd.
Een aantal die hard uriallers (Mill, Thomas, Diepman Sr, Stefan en Top Jr.) besloten ondanks de dreigende donkere wolken een nieuw uitegezette route te lopen. De Wiesbouwerspitze op 2.767 meter werd bedwongen, zelfs zonder een spatje regen.
Ook de Clara Hutte werd door een kwaliteitsinspectie onderworpen en kwam er wederom bekaaid vanaf, ondanks de wulpse serveersters.
Op de camping aangekomen (het lijkt traditie te worden) is de Top Boender tent afgebroken om er maar zeker van te zijn dat ie droog ingepakt kan worden.
Wat zeker traditie is, is ons schnitzelfestijn in Bobojach. As we speak worden de laatste ijscoupes naar binnen gewerkt en zijn we er zeker van dat een sixpack er dit jaar toch niet in zit.
Dit tweede lustrum hebben we beleefd zoals de vorige edities, het gaat zoals het gaat en we genieten volop.
Op naar de volgende vijf jaar.
Urial
Door Edwin
Een aantal die hard uriallers (Mill, Thomas, Diepman Sr, Stefan en Top Jr.) besloten ondanks de dreigende donkere wolken een nieuw uitegezette route te lopen. De Wiesbouwerspitze op 2.767 meter werd bedwongen, zelfs zonder een spatje regen.
Ook de Clara Hutte werd door een kwaliteitsinspectie onderworpen en kwam er wederom bekaaid vanaf, ondanks de wulpse serveersters.
Op de camping aangekomen (het lijkt traditie te worden) is de Top Boender tent afgebroken om er maar zeker van te zijn dat ie droog ingepakt kan worden.
Wat zeker traditie is, is ons schnitzelfestijn in Bobojach. As we speak worden de laatste ijscoupes naar binnen gewerkt en zijn we er zeker van dat een sixpack er dit jaar toch niet in zit.
Dit tweede lustrum hebben we beleefd zoals de vorige edities, het gaat zoals het gaat en we genieten volop.
Op naar de volgende vijf jaar.
Urial
Door Edwin
Thursday, August 4, 2011
Rustdag
*Waarschuwing. Deze entry is geschreven onder invloed door Stefan. Schnapps #1 is net gekanteld.*
Vanochtend was ie er dan: de rustdag. Na een motregenachtig begin van de dag werd unaniem besloten dat iedereen vandaag zijn eigen plan kon trekken. Voor sommigen (Edwin en Gijs) betekende dit een lekkere wandeling naar de Umballfälle - een mooie, zeer hoge, waterval. Voor de rest was het de gelegenheid om het eens heerlijk rustig aan te doen. Potje koffie, potje Regenwormen, potje Risk. Tussen de eerste en de tweede pot koffie werd de Tarp opgezet die ons 's ochtends uit de regen en 's middags uit de zon heeft gehouden.
*schenkt Schnapps #2 in. Bol op het glas. Moest het afslokken, zoals Gijs het noemt*
Dit jaar is de 'connected' edition. Dit betekent dat elke Urialler minimaal 1 digitaal device bij zich heeft en dat boeken alleen digitaal gelezen worden. Mailboxen worden voortdurend uitgelezen. Vanuit de Aufenthaltsraum wordt ge-WhatsApp-ed naar het tentenkamp voor extra drank en chips. Spelletjes worden op de Nintendo DS of IPad gespeeld en Gijs heeft Angry Bird highscores gezet op apparatuur van Ronald en Thomas. Is dan alles digitaal? Nee. De seniors weten telkens twee man te verleiden tot potjes klaverjassen met old-school kaarten.
*slokje Schapps*
Zoals elke dag tijdens een Urial week, is het zaak de legendarische momenten te sparen en koesteren. Vandaag stond de teller op vier.
Legendarisch moment #1 - There's no silence in the Aufenthaltsraum
Op onze camping is een openbare ruimte waar gasten kunnen zitten. Een soort huiskamertje van 5 bij vier meter, met goede acoustiek zoals Top Senior heeft gemerkt. De seniors, Thomas en Ronald hadden zich rustig teruggetrokken voor een potje klaverjassen / boerenbridge. Na een tijdje in alle rust te hebben gekaart, kregen de kaarters bezoek. Van de autistische gitarist! (zie gisteren). Deze vriendelijke vriend weet zijn beperkte techniek en toonvastheid ruimschoots te compenseren met enthousiaste en volume. Dit tot groot ongenoegen van Jan. Valsspelen en seinen werd nagenoeg onmogelijk gemaakt. Dit leidde tot "DEZE AUFENTHALTSRAUM IS EEN OPENBARE RUIMTE EN VOOR IEDEREEN TOEGANKELIJK!". Deze hint was te subtiel en de kaartvrienden hebben het hele concert uit moeten zitten tot de rust was teruggekeerd.
*Schnapps#2 ge-ad en een lekker toastje brie van Arnold*
Legendarisch moment #2 - RISK Alliantie
Janwillem, Arnold en Stefan (en niet genoemde computer speler) speelden een potje RISK. In een vergevorderd stadium sloten Stefan en Janwillem een alliantie om de wereld te verdelen en dan te stoppen. Dit was voor beiden een goede zet, maar leidde tot een groot dilemma voor Janwillem. In een allesbeslissende beurt stond hij voor de keuze: doorstomen voor alleenheerschappij (en voor eeuwig onbetrouwbaar zijn) of zich houden aan de alliantie en de afspraken. Iedereen die hem kent weet dat dit geen eenvoudige keuze is. Wat koos hij? (Zie het antwoord aan het eind van dit artikel)
*Schapps#3*
Legendarisch moment #3 - Nasi voor 11 personen
Omdat we gisteren - door het slechte weer - uit eten zijn geweest, hoefden we geen boodschappen te doen. Alles voor een heerlijke nasi was al in huis. Voor achterblijvers, nageslacht (en ons eigen geheugen) bij deze het recept
* 2 kg bak mambo mix pinda's (optioneel)
* 1 witte kool
* 2 kg diepvrieskip
* 5 uien
* 2 preien
* 1 kg rijst
* 3 potten Aldi pindasaus (a 0.5 liter)
* 15 eieren
* 2 zakjes kipkruiden
* 1 potje sojasaus
* Olijfolie
* peper en zout
Eet eerst de bak Mambo-mix pinda's leeg. Was de bak af. Snij de kip en doe deze in de lege Mambo bak, samen met de olijfolie en de kipkruiden en laat dit een half uur intrekken. Bak de kip op de Skottelbraai en doe deze hierna terug in de Mambo bak. Snij prei, uien en witte kool en fruit deze op de Skottelbraai. Kook de rijst en verwarm de pindasaus. Bak 6 omeletten. Meng groente, kip en gekookte rijst.
Smakelijk eten!
Legendarisch moment #4 - Fruhstuck bij Dorer
Na de heerlijke maaltijd zaten we uit te buiken en zag Arnold dat Frau Dorer (de eigenaresse van de camping) onze kant op kwam lopen. Ze bleek ons te moeten hebben voor een leuke verrassing. Omdat het ons 10 jarig jubileum is, nodigde ze ons uit om morgenochtend te komen ontbijten! Ontzettend sympathiek. Omdat we morgen een mooie tocht willen maken moeten we dus extra vroeg uit de veren. Om 07:00 staan voor ons 10 koffie en 1 limonade klaar.
Antwoord: Janwillem koos natuurlijk voor de alliantie. Dit resulteerde in een duaaldictatuur en een 1000 jaar durende vrede.
Vanochtend was ie er dan: de rustdag. Na een motregenachtig begin van de dag werd unaniem besloten dat iedereen vandaag zijn eigen plan kon trekken. Voor sommigen (Edwin en Gijs) betekende dit een lekkere wandeling naar de Umballfälle - een mooie, zeer hoge, waterval. Voor de rest was het de gelegenheid om het eens heerlijk rustig aan te doen. Potje koffie, potje Regenwormen, potje Risk. Tussen de eerste en de tweede pot koffie werd de Tarp opgezet die ons 's ochtends uit de regen en 's middags uit de zon heeft gehouden.
*schenkt Schnapps #2 in. Bol op het glas. Moest het afslokken, zoals Gijs het noemt*
Dit jaar is de 'connected' edition. Dit betekent dat elke Urialler minimaal 1 digitaal device bij zich heeft en dat boeken alleen digitaal gelezen worden. Mailboxen worden voortdurend uitgelezen. Vanuit de Aufenthaltsraum wordt ge-WhatsApp-ed naar het tentenkamp voor extra drank en chips. Spelletjes worden op de Nintendo DS of IPad gespeeld en Gijs heeft Angry Bird highscores gezet op apparatuur van Ronald en Thomas. Is dan alles digitaal? Nee. De seniors weten telkens twee man te verleiden tot potjes klaverjassen met old-school kaarten.
*slokje Schapps*
Zoals elke dag tijdens een Urial week, is het zaak de legendarische momenten te sparen en koesteren. Vandaag stond de teller op vier.
Legendarisch moment #1 - There's no silence in the Aufenthaltsraum
Op onze camping is een openbare ruimte waar gasten kunnen zitten. Een soort huiskamertje van 5 bij vier meter, met goede acoustiek zoals Top Senior heeft gemerkt. De seniors, Thomas en Ronald hadden zich rustig teruggetrokken voor een potje klaverjassen / boerenbridge. Na een tijdje in alle rust te hebben gekaart, kregen de kaarters bezoek. Van de autistische gitarist! (zie gisteren). Deze vriendelijke vriend weet zijn beperkte techniek en toonvastheid ruimschoots te compenseren met enthousiaste en volume. Dit tot groot ongenoegen van Jan. Valsspelen en seinen werd nagenoeg onmogelijk gemaakt. Dit leidde tot "DEZE AUFENTHALTSRAUM IS EEN OPENBARE RUIMTE EN VOOR IEDEREEN TOEGANKELIJK!". Deze hint was te subtiel en de kaartvrienden hebben het hele concert uit moeten zitten tot de rust was teruggekeerd.
*Schnapps#2 ge-ad en een lekker toastje brie van Arnold*
Legendarisch moment #2 - RISK Alliantie
Janwillem, Arnold en Stefan (en niet genoemde computer speler) speelden een potje RISK. In een vergevorderd stadium sloten Stefan en Janwillem een alliantie om de wereld te verdelen en dan te stoppen. Dit was voor beiden een goede zet, maar leidde tot een groot dilemma voor Janwillem. In een allesbeslissende beurt stond hij voor de keuze: doorstomen voor alleenheerschappij (en voor eeuwig onbetrouwbaar zijn) of zich houden aan de alliantie en de afspraken. Iedereen die hem kent weet dat dit geen eenvoudige keuze is. Wat koos hij? (Zie het antwoord aan het eind van dit artikel)
*Schapps#3*
Legendarisch moment #3 - Nasi voor 11 personen
Omdat we gisteren - door het slechte weer - uit eten zijn geweest, hoefden we geen boodschappen te doen. Alles voor een heerlijke nasi was al in huis. Voor achterblijvers, nageslacht (en ons eigen geheugen) bij deze het recept
* 2 kg bak mambo mix pinda's (optioneel)
* 1 witte kool
* 2 kg diepvrieskip
* 5 uien
* 2 preien
* 1 kg rijst
* 3 potten Aldi pindasaus (a 0.5 liter)
* 15 eieren
* 2 zakjes kipkruiden
* 1 potje sojasaus
* Olijfolie
* peper en zout
Eet eerst de bak Mambo-mix pinda's leeg. Was de bak af. Snij de kip en doe deze in de lege Mambo bak, samen met de olijfolie en de kipkruiden en laat dit een half uur intrekken. Bak de kip op de Skottelbraai en doe deze hierna terug in de Mambo bak. Snij prei, uien en witte kool en fruit deze op de Skottelbraai. Kook de rijst en verwarm de pindasaus. Bak 6 omeletten. Meng groente, kip en gekookte rijst.
Smakelijk eten!
Legendarisch moment #4 - Fruhstuck bij Dorer
Na de heerlijke maaltijd zaten we uit te buiken en zag Arnold dat Frau Dorer (de eigenaresse van de camping) onze kant op kwam lopen. Ze bleek ons te moeten hebben voor een leuke verrassing. Omdat het ons 10 jarig jubileum is, nodigde ze ons uit om morgenochtend te komen ontbijten! Ontzettend sympathiek. Omdat we morgen een mooie tocht willen maken moeten we dus extra vroeg uit de veren. Om 07:00 staan voor ons 10 koffie en 1 limonade klaar.
Antwoord: Janwillem koos natuurlijk voor de alliantie. Dit resulteerde in een duaaldictatuur en een 1000 jaar durende vrede.
quote update
Kiers: Stefan zit een wesp bij je arm, nee nu bij je achterwerk
Stefan: Dat is dan zijn probleem
Kiers: Jaja, dat is net als je onder het rijden de handrem aantrekt maar dan andersom
Zit een groep niet duits en niet nederlandse mensen naast ons in restaurant:
Kiers: Dat zijn Italianen
Top: Hoe weet jij dat?
Kiers: Ik heb een cursus spaans gedaan
Top: Die heeft harde billen joh, kun je een haring op recht drukken
Top: Kiers loop ff naar de plomp voor koud bier
Kiers: Nee geen zin in
Top: Jij bent echt lui
Stefan: Dat is dan zijn probleem
Kiers: Jaja, dat is net als je onder het rijden de handrem aantrekt maar dan andersom
Zit een groep niet duits en niet nederlandse mensen naast ons in restaurant:
Kiers: Dat zijn Italianen
Top: Hoe weet jij dat?
Kiers: Ik heb een cursus spaans gedaan
Top: Die heeft harde billen joh, kun je een haring op recht drukken
Top: Kiers loop ff naar de plomp voor koud bier
Kiers: Nee geen zin in
Top: Jij bent echt lui
Wednesday, August 3, 2011
Tropische dag eindigt in onweer
Onder het genot van een valsspelende en zingende autistische gitarist, sluiten we de dag af die in tropische sferen zijn opwachting maakte.
Een strak blauwe hemel en hoge temperaturen (en de tocht van gisteren in onze benen) hebben ons ertoe besloten om de plannnig toch enigzins aan te passen. Na lang beraad wilden we toch graag de net nieuw gebouwde Niljoch hutte aandoen. Wel handig om dan eerst te parkeren op hoogte, zodat we de eerste meters zouden overslaan.
Auto's en mensen verdeeld in de auto, lege bierkrat achterin en hop naar de parkeerplaats. Daar eenmaal aangekomen, een vervelende verassing; de parkeerplaats zat volgens de aangeplakte notitie op de betaalautomaat "overvol". Eigenwijs als Uriallers zijn; plan getrokken en een verkennende auto naar boven gestuurd. Achterin het werd met enige fantasie een lege parkeerplek ontdekt. Logistiek-technisch vervolgens een plan gemaakt en werden de Uriallers met flink taxiwerk uiteindelijk gegroepeerd om naar de Boden Alm te lopen.
Een voor het Virgental ongekende hitte voerde ons in een gezapig tempo naar het zonovergote terras van de Boden Alm. Een mooie plek in de schaduw, lekkere koffie hier en daar een Apfelstrudel, wat Skiwasser, er leek geen vuiltje aan de lucht. En dat was nou juist waar de dag een kentering maakte. Een blauwe hemel maakte langzaam plaats voor dreigende en steeds donker wordende wolken. Het ging waaien en het werd kouder. Ons voornemen om hierna naar de Niljoch te lopen kwam onder druk te staan. Ook onze snode plannen om tijdens een BBQ-avond onze vleesquotum eens fors te overschreiden leken in het regenwater te vallen. We besloten om toch maar naar de parkeerplaats te lopen en boodschappen te gaan doen. Halverwege gebeurde het; een fikse regenbui. Dampend van het vocht de Spar bezocht, inkopen gedaan, koffie gedronken bij Genova en uiteindelijk het wat minder welverdiende biertje ontpopt.
De wolken van zojuist veranderden in rap tempo in bijna zwart wordende donderkoppen. In allerijl werden de overgebleven haringen in de grond geramd, scheerlijnen aangesnoerd en dochters en moeders vluchten naar binnen. De hel barstte los op de camping. De BBQ viel al in duigen, maar de eenvoudige nasi maaltijd zat er ook niet meer in. De Spaanse camping in Hinterbichl veranderde in weer de harde realiteit, Oostenrijkse onvoorspelbaarheid wat meestal uitmondt in een natte en lekkende tenten.
Nieuw plan; het nog nooit eerder uitgeprobeerde restaurant boven op de berg (Grodenhoff) moest maar eens aan de tand gevoeld worden. Er was gelukkig genoeg plek en de steaks lagen al in de pan te sudderen. Misschien was dat ook wel het minpunt; het vlees had beter gekund. En daar wordt een Urialler niet vrolijk van, een BBQ door de neus geboord en dan ook nog een inferieur stuk vlees op je bord. Dit restaurant was geen herhaling waard.
Onze autistische vriend is gaan slapen en het potje Risk en het potje klaverjas loopt op z'n einde. Zo ook deze anders gelopen avond. Hopelijk morgen iets beter weer en een route die onze opgedane kilo joules wat kan doen slinken.
Een strak blauwe hemel en hoge temperaturen (en de tocht van gisteren in onze benen) hebben ons ertoe besloten om de plannnig toch enigzins aan te passen. Na lang beraad wilden we toch graag de net nieuw gebouwde Niljoch hutte aandoen. Wel handig om dan eerst te parkeren op hoogte, zodat we de eerste meters zouden overslaan.
Auto's en mensen verdeeld in de auto, lege bierkrat achterin en hop naar de parkeerplaats. Daar eenmaal aangekomen, een vervelende verassing; de parkeerplaats zat volgens de aangeplakte notitie op de betaalautomaat "overvol". Eigenwijs als Uriallers zijn; plan getrokken en een verkennende auto naar boven gestuurd. Achterin het werd met enige fantasie een lege parkeerplek ontdekt. Logistiek-technisch vervolgens een plan gemaakt en werden de Uriallers met flink taxiwerk uiteindelijk gegroepeerd om naar de Boden Alm te lopen.
Een voor het Virgental ongekende hitte voerde ons in een gezapig tempo naar het zonovergote terras van de Boden Alm. Een mooie plek in de schaduw, lekkere koffie hier en daar een Apfelstrudel, wat Skiwasser, er leek geen vuiltje aan de lucht. En dat was nou juist waar de dag een kentering maakte. Een blauwe hemel maakte langzaam plaats voor dreigende en steeds donker wordende wolken. Het ging waaien en het werd kouder. Ons voornemen om hierna naar de Niljoch te lopen kwam onder druk te staan. Ook onze snode plannen om tijdens een BBQ-avond onze vleesquotum eens fors te overschreiden leken in het regenwater te vallen. We besloten om toch maar naar de parkeerplaats te lopen en boodschappen te gaan doen. Halverwege gebeurde het; een fikse regenbui. Dampend van het vocht de Spar bezocht, inkopen gedaan, koffie gedronken bij Genova en uiteindelijk het wat minder welverdiende biertje ontpopt.
De wolken van zojuist veranderden in rap tempo in bijna zwart wordende donderkoppen. In allerijl werden de overgebleven haringen in de grond geramd, scheerlijnen aangesnoerd en dochters en moeders vluchten naar binnen. De hel barstte los op de camping. De BBQ viel al in duigen, maar de eenvoudige nasi maaltijd zat er ook niet meer in. De Spaanse camping in Hinterbichl veranderde in weer de harde realiteit, Oostenrijkse onvoorspelbaarheid wat meestal uitmondt in een natte en lekkende tenten.
Nieuw plan; het nog nooit eerder uitgeprobeerde restaurant boven op de berg (Grodenhoff) moest maar eens aan de tand gevoeld worden. Er was gelukkig genoeg plek en de steaks lagen al in de pan te sudderen. Misschien was dat ook wel het minpunt; het vlees had beter gekund. En daar wordt een Urialler niet vrolijk van, een BBQ door de neus geboord en dan ook nog een inferieur stuk vlees op je bord. Dit restaurant was geen herhaling waard.
Onze autistische vriend is gaan slapen en het potje Risk en het potje klaverjas loopt op z'n einde. Zo ook deze anders gelopen avond. Hopelijk morgen iets beter weer en een route die onze opgedane kilo joules wat kan doen slinken.
Tuesday, August 2, 2011
Pieken en dalen
De overnachting van Urial op de Sajathutte werd niet door iedereen gewaardeerd. Het gesnurk van de Fugazi wat door andere Uriallers over het algemeen als niet hinderend wordt beschouwd bleek voor een nederlandse familie de druppel op de gloeiende plaat die de emmer deed overlopen. Zodra de fugazi zijn zaag aanzette werd er gestompt tegen de onderkant van het 4 persoonsstapelbed (Fugazi lag boven).
In de kamer ernaast waar alleen maar Uriallers lagen was het al niet veel beter kwa geur en geluiden.
Het ontbijt was goed, en om stipt 07:30 stond iedereen buiten te blauwbekken op 2600 meter hoogte. 07:31 vertrek, geen opwarmertje maar meteen hakken: De Sajatscharte. Zo'n klim met koud lichaam wordt binnen urial een kuitenbijtertje genoemd. De scharte werd voor ieders gevoel snel bereikt. Na 45 min stond iedereen op de scharte, Gijs aangesnoerd aan zijn vader.
Vanaf de Scharte zijn we gedaald richting de Johanneshutte. De afdaling was rotsig en lang. De zon begon door te breken. Op de Johannes hutte hebben we een Apfelstrudel gehad met koffie, en vrij snel weer vertrokken. Turmljoch lag voor ons. Een klim van meer dan 700 meter. Het Turmljoch was in 2001 de eerste echte uitdaging van Urial, onderdeel van de eerste monstertocht. Boven het Turmljoch hebben we gepauzeerd en wat foto's gemaakt.
Na deze scharte begon de afdaling naar de Essener-Rostocker Hutte. Het was een zware afdaling. Hij was lang, de hut was steeds wel in zicht en de brug om over de stroom heen te gaan was weggeslagen en de locatie van de alternatieve overgang was onbekend. Stefan en Thomas die ver voorop liepen hebben verkeerd gegokt en waren stroom afwaarts gelopen, de brug lag stroom opwaarts. Bij de hut was het wachten op de Senioren die als laatste binnenkwamen. Het was inmiddels 16:00 uur, de tijd begon te dringen. Er moest nog gekookt worden op de camping. De senioren zaten nog lekker van de soep te smikkelen terwijl een snelle kookploeg de laatste 700 meter lange afdaling al inzette.
Om 18:30 was de snelle ploeg op de camping en begon met koken. Fugazi had een andere terugweg genomen en had de Spar leeggekocht. Het was pas 20:00 uur voor de laatste Uriallers binnen kwamen. 20:30 werden de kapucijners opgegeten.
Wat quotes:
In de kamer ernaast waar alleen maar Uriallers lagen was het al niet veel beter kwa geur en geluiden.
Het ontbijt was goed, en om stipt 07:30 stond iedereen buiten te blauwbekken op 2600 meter hoogte. 07:31 vertrek, geen opwarmertje maar meteen hakken: De Sajatscharte. Zo'n klim met koud lichaam wordt binnen urial een kuitenbijtertje genoemd. De scharte werd voor ieders gevoel snel bereikt. Na 45 min stond iedereen op de scharte, Gijs aangesnoerd aan zijn vader.
Vanaf de Scharte zijn we gedaald richting de Johanneshutte. De afdaling was rotsig en lang. De zon begon door te breken. Op de Johannes hutte hebben we een Apfelstrudel gehad met koffie, en vrij snel weer vertrokken. Turmljoch lag voor ons. Een klim van meer dan 700 meter. Het Turmljoch was in 2001 de eerste echte uitdaging van Urial, onderdeel van de eerste monstertocht. Boven het Turmljoch hebben we gepauzeerd en wat foto's gemaakt.
Na deze scharte begon de afdaling naar de Essener-Rostocker Hutte. Het was een zware afdaling. Hij was lang, de hut was steeds wel in zicht en de brug om over de stroom heen te gaan was weggeslagen en de locatie van de alternatieve overgang was onbekend. Stefan en Thomas die ver voorop liepen hebben verkeerd gegokt en waren stroom afwaarts gelopen, de brug lag stroom opwaarts. Bij de hut was het wachten op de Senioren die als laatste binnenkwamen. Het was inmiddels 16:00 uur, de tijd begon te dringen. Er moest nog gekookt worden op de camping. De senioren zaten nog lekker van de soep te smikkelen terwijl een snelle kookploeg de laatste 700 meter lange afdaling al inzette.
Om 18:30 was de snelle ploeg op de camping en begon met koken. Fugazi had een andere terugweg genomen en had de Spar leeggekocht. Het was pas 20:00 uur voor de laatste Uriallers binnen kwamen. 20:30 werden de kapucijners opgegeten.
Wat quotes:
- Jan: Zijn deze uien al besneden?
- Diepman: Wat is de kans dat Fleur deze week gaat bevallen? Rest van de Uriallers: 0%
- Kiers tijdens een afdaling: ik ben geen daler...... ook geen stijger trouwens
- Gijs nadat hij volle melk had gekregen: Volle melk?! Wat hebben we thuis dan, lege melk?
- Boender vroeg Top Jr.: Heb je wel genoeg eten gehad? Top Jr. antwoordt: Ik eet wel pinda's
- Diepman Jr.: Is dit biertje nog vrij?
- Kiers: ik ga douchen, gaat er nog iemand mee?
Monday, August 1, 2011
Flinke tocht
Moe maar tevreden zitten we in de sajat hutte. We hebben vandaag 9 uur gelopen en drie hutten aangedaan. We slapen un de sajat hut en morgenvroeg 0730 gaat het verder naar sajat sharte, johanneshutte, essen rostocker en dan camping. De planning is om plm 1900 uur op de camping te zijn.
Voor nu: hutten ruhe
Subscribe to:
Posts (Atom)