Dag 0

Dag 0

We hebben nog nooit een dag 0 geblogd en dat is jammer. Jammer omdat dag 0 de ultieme dag is van voorpret. En reken maar we dat voorpret hebben gehad en niet alleen op dag 0.

De voorpret begint eigenlijk al op dag 1 na de laatste Urial dag. Dan weet je dat het nog maar 1 jaar duurt voordat er weer een nieuwe Urial komt, en voor de afhakers van dat jaar is het extra bijzonder omdat dat zij dan weten dat het ze aankomend wel weer een kans maken op de volgende editie. 

Maar goed, dag 0 is de dag dat Urial de hele dag in je hoofd rond zingt. Logisch ook wat je moet nogal wat voorbereiden en afstemmen met de andere Uriallers. Dit jaar gaan we met een grote groep dus moeten er ook grote dingen mee, zoals een grote pan en.. eh dat soort shit. Oh ja gas, gasstellen, bqq achtige zaken, dat soort. En rendez vouz stress, wie, waar, wanneer. Planning van de gear natuurlijk en de planning van het vervoer dat altijd dynamisch is. Wie hopt bij wie in de auto, halverwege of een dagje eerder of later, vanuit waar de wordt de reis begonnen? Buitenland (Zeeland, Oegst Geesteren, Delfblabla) of gewoon vanuit de Heimat? Tentenplan wie slaapt bij wie (of niet liever niet), wel aardig om eens te kijken wie nu precies bij wie in de tent gesnurkt heeft al die jaren. Ingewikkeld algoritme maar Mill &Co hebben dat perfect in de vingers. 

Inpakken. Lul maar, de Uriallers hebben dat al jaren perfect voor elkaar, tuurlijk er wordt wel eens wat vergeten maar dat ligt dan altijd aan de vrouwenmensch die van alles verstopt. Zo zijn ze en we kunnen dat inmiddels goed het hoofd bieden op een uitzondering na.

Vandaag hebben alle Uriallers zoals het een goed Urialler beaamt, de auto’s zo volgepropt dat elk onbenut gaatje wordt voorzien van vulling. Kwestie van ervaring door het jaar heen met dat vullen van gaatjes. Gries en Boender hebben het toch voor elkaar gekregen om de Urial bus in te pakken. Gewoon een kwestie van een shitload aan gear meenemen dat het nooit in de Pastzat past. Dat snapten de vrouwen ook wel natuurlijk!

Tegenwoordig is het pinnen in Oostenrijk niet meer gratis dus moeten er geldkoffers met cash mee. Da’s natuurlijk gewoon kut omdat de gemiddelde Urialler best wel modern is ingesteld en pint naar behoefte in plaats van te bedenken op voorhand wat er nodig is aan vreten en versnaperingen. Maar goed dat we deze vervelende kwestie niet in de beginjaren hadden, toen Stiegl begin augustus een piek zag in de hun salesrapportages. 

Hebben we ook nog COVID-19. Dus.

Plan is om eind van de middag te arriveren op de camping, Mill heeft de begeerlijke wens (ja ja pleonasme) om aan te komen op de camping om 16.30. De kans dat dat gebeurt is met zekerheid te zeggen dat dit 50% is. Inmiddels is de “Wet van Diepman” gemeengoed geworden en dat bevalt eigenlijk best goed.

De laatste avond, ook zoiets. Wordt eigenlijk nooit een woord over gerept, maar iedereen weet natuurlijk dat je een Urialler niet zomaar Full Loaded op pad kan laten gaan. Zeker niet als ze bij elkaar komen en de groepschemie alle blonde Hübsche Mädchen in Bad Gastein als groupies onze tenten open trekken. Dat aan het einde van de week dit soort processen een vanzelfsprekendheid is, betekent natuurlijk niet dat we daar de eerste avond op zitten te wachten! Nee dan wordt onder luid gebrom geproost over hoe strak die tenten wel niet staan en hoe allemachtig goed de reis ging.

Morgen op pad; voor de een monstertocht, voor de ander een blokje om. Maar wel dag 1 en zo is het, geen dag 1 zonder dag 0!!