Ruhetag - heimreise

Het was een mooie Urial editie, ondanks dat het bloggen wat achter bleef. Ook het weer bracht niet een week vol zonneschijn maar voornamelijk regen. Toch werd er genoeg gelopen en kon Diepman ook zijn jaarlijks terugkerende runderstoofvlees bereiden op een Ruhetag. Wat nog niet eerder vertoond was; een door naaktslakken bekropen spare-rib werd als extraatje aan de kookpot toegevoegd. Het is nog onbekend of het slakkenslijm of de nagegaarde spare-rib voor de onvolprezen goede smaak zorgde, hier zijn de Uriallers nog over in debat.

Maarten en Thijmen sloten de avond af met zelfgebakken wafels op de Barbecue waar een ieder van genoot. Met jam en suiker, smullen maar!

Dat gebeurde allemaal gisteren. Een dag waarop er niet veel meer gebeurde dan een winkelcentrum bezoekje voor souvenirs, boodschappen en andere handigheden. Ook werd Mart naar Oostenrijk gebracht door Arnold. Een mooi ritje door de bergen en nog een volle gastank gescoord. Er werd op de camping wijn gedronken, die gaat namelijk ook in de runderstoof en er was een goed smakend wijntje gepakt dus daar moesten er meer van komen. Fugazi wierp zich op als vrijwilliger omdat zonder supermarkt bezoek de stoof niet gaar genoeg zou worden omdat de kooltjes op waren. En onder dit excuus kwam Fugazi terug met de laatste wijn van dezelfde soort en een paar zakjes chips. Deze werden in record tempo rondgegeven en ondertussen geleegd. 

Omdat het vooruitzichten voor het weer abominabel zijn werd er voor gekozen om de Urial 2023 editie vroegtijdig af te breken en zo al op vrijdagochtend terug te gaan rijden naar huis. Zo konden we mooi alles droog in de auto krijgen. Dries werd rond 12 uur afgehaald door Rianne en de kinderen en Arnold stuurde via de supermarkt weer de bergpas over naar Lofer.

Op de weg was het rijden van file naar file, zelfs bij het altijd zo rustige Kassel werd chaos gemeld. 

Voor de meeste Uriallers wordt het een latertje. Dries en Arnold waren echter al snel op bestemming omdat hun vrouwen relatief dichtbij waren. En zij verblijven beiden nog een aantal dagen heerlijk in de bergen van Oostenrijk. 

Het was een mooie editie. Tot volgend jaar! Hopelijk meer spice in de blogs.

Schärtenalm - Blaueishutte

Vandaag vroeg op want er wordt weer gelopen! Nog voor de broodjes bezorgd worden was het vertrek gepland dus werden er broodjes bij de bakker gehaald. 

Het vertrekpunt was Holzlager Blaueis en daar waren nog voldoende parkeerplaatsen voor de Uriallers. Want de auto hadden we wel nodig, de leuke bergen zijn allemaal op 15-20 minuten afstand.

Na de traditionele groepsfoto (minus Govert want die was al naar huis) liep het langzaam en gestaag richting Schärtenalm. Een mooie route over een vrij breed pad waar ook de bevoorrading met auto's langs gaat. Het bleek een alm te zijn die een van de laatste familiebedrijven is. Iets om trots op te zijn. 

En we zaten heerlijk in het houthok en we kregen koffie uit een soort juskommen en we aten er allemaal wat lekkers bij. En de glutenvrije gasten hadden geluk; er was oma's nusskuche en die was glutenvrij, dat stond op de kaart. 

Voor de jongste Urialler was het al genoeg en het laatste uur naar de Blaueishutte werd door de rest van de groep gedaan. Ook wer de Steinberg even aangetikt. Het weer knapte heel erg op en in de volle zon werd het nodige genuttigd. Maarten had ontzettende trek. Tijdens het leegeten van een bord aardappels met spek en ei bestelde hij al de volgende gang. 

Mart en Arnold  waren inmiddels al weer terug op de camping waar het zelfs te heet was om in de schaduw van de tent te zitten. Dus die zochten in het nabijgelegen Oostenrijk een zwembad op voor de nodige verkoeling. 

Bij terugkomst werd voor Mart een heerlijke nasi gemaakt, wat hij niet lekker bleek te vinden. De Urial groep kwam laat op gang en er werd een chauffeur gevonden om wat eten op te halen wat in combinatie met de inmiddels betaalde en afgehaalde broodjes. 

Er werd een enorm grillrooster gehaald dat in combinatie met de vuurschaal diende als barbeque. Als starter had de groep een broodje nackensteak, daarna als tussengerecht de chili van gisteravond en als toetje een enorme sparerib. 

Kennelijk viel het allemaal toch zwaar op de maag want om 22.30 was de partytent leeg en lagen de meeste Uriallers op 1 oor. Een fantastiche dag, helaas voorlopig wel de laatste mooi weer dag. 

❤

Een regenachtige dag

De blog begint dit jaar wat later, het is al dinsdag. 

Vandaag begon het met regen. Tussendoor regende het en aan het eind regende het. Kortom, het was bijna de hele dag nat. Voor en na het eten was er een klein momentje dat er wat gevoetbald kon worden en er werd zelfs nog een batminton partijtje gespeeld. 

Toen de apps vanochtend een soort van droog window liet zien besloten Arnold en Mart om toch te gaan lopen. Op de berg hadden Top, Boender en Diepman overnacht en het idee was hen tegemoet te lopen en wellicht samen weer terug te lopen.

Dat liep toch een beetje anders.

Na een rit door de regen naar het beginpunt bij het Wimbachtal werden de wandelschoenen en tassen uit de kofferbak gehaald. Na 1 meter lopen bleek het toch verstandiger de regenjas aan te doen. Niet lang daarna volgde ook de regenbroek. Het regende behoorlijk. 

Na een kort stukje klimmen stond er een automaat waar je muntjes kon kopen voor de Klamm. Ondanks het slechte weer leek dat wel een goed idee. En zo liepen we even later door de Klamm. Door al het water leek het wel alsof we zelf onder een waterval door liepen. Het was wel mooi maar een foto nemen was er niet bij, zo nat was het allemaal. 

Na de Klamm kwamen we op een mooi breed pad en dat ging gestaag omhoog. Na een reepje bij een hutje, waar we even droog konden zitten, liepen we verder. Het bordje 30 minuten was een mentale opsteker voor Mart, dat kon hij wel halen. En het bordje 9 minuten werd vervolgens een feest. Op een paar stukken na, waar Mart even bij mij op de nek mocht, heeft hij alles zelf gelopen en ook op tempo van de bordjes. Grote klasse.

Na de laatste fata morgana (gewoon een boerenschuur) kwam toch eindelijk de hut in zicht. Mart had zijn eerste tocht gelopen en de hut gehaald! 

Daar konden we zelfs glutenvrij lunchen met een ree gehaktbal, erg lekker. 

Toen we klaar stonden voor vertrek bleek dat de groep mannen die op de berg hadden geslapen nog 45 minuten van de hut af zaten. Dit vond Mart te ver en we gingen terug naar beneden.

De afdaling verliep prima, echter ook volledig in de regen.

Na de wandeling deden we beperkt inkopen, Mart kocht nog een mooi petje en ik kocht sokken voor hem. Ook werd er een glutenvrij diner ingeslagen, door alle gezoek werd pardoes de bier en chips vergeten. Gelukkig gingen Dries en Fugazzi later ook nog naar de suup en kwam dat allemaal goed. 

Na niet al te lange tijd kwamen ook de bergslapers terug en was het kamp compleet. Nou ja, compleet niet omdat Govert inmiddels al weer bij moeder en zusjes was. 

In de party tent (heel fijn, want steeds regen) werden 2 heerlijke maaltijden gekookt. 1 macaroni en een soort chili met kikkererwten door Dries gedirigeerd en bewaakt. Het smaakte allemaal weer prima. 

Morgen vroeg op voor een tocht naar een topje in de buurt van de Blaueishutte.