Dag 3 - Refuge de Loriaz

Ging mooi vanochtend! Diepman slingerde om 8 uur de auto aan om broodjes te halen. Het uitparkeren op onze plek bleek een beetje spannender dan gedacht maar de Tiguan had voldoende bodemspeling om zonder kleerscheuren weer goed op het asfalt te komen, dit werd door de andere Uriallers die al wakker waren gecheckt. 

Even later kwam hij niet alleen met lekkere broodjes, ook had hij voor de glutenvrije mannen allerlei glutenvrij ontbijt materiaal gehaald, echt helemaal top!

Na een prima onbijt vulden we de gratis transport kaartjes in en liepen we naar de trein. Die bracht ons naar Vallorcine (1260m). Heel mooi om dat zo te doen, geen gedoe met parkeren, het enige is dat hij 1x per uur gaat en het best druk is in de trein. 

De tocht naar boven ging langs een waterval, heel mooi door het bos in de schaduw, nog lekker koel eerst. Daarna slingerde het verder met grote lussen, weg van het water. Op een gegeven moment kwamen we er achter dat we een fout hebben gemaakt bij het plannen, gisteravond laat. Wat we bedacht hadden, ging niet meer lukken en was zeker geen inloper meer. We stelden de plannen bij en liepen uiteindelijk naar Refuge de Loriaz, op 2020 meter. Dat haalden we in een gemoedelijk tempo, dat echter wat te hoog lag voor Fugazi die via een alternatieve route afdaalde en alvast naar de camping ging. 

Op de hut was het heerlijk. Mooi plekje onder een parasol en de heren hadden een paar erg lekkere biertjes te pakken, waarvan 1 van een soort kruid waarvan ik de naam morgen nog even zal checken en noteren. Diepman demonstreerde zoals gebruikelijk dat je overal kunt tukken.

Naar beneden ging het ook weer crescendo, Mart dook nog weer even in een beekje. Vond het einde zwaar maar uiteindelijk zijn we binnen 2 uur weer naar beneden gegaan, bijna 800 meter dus. Onderweg stopte Mart nog weer even zijn hoofd in een koud beekje.

Er stond een trein op het station toen we daar op af liepen en dat bleek de juiste trein te zijn. We renden vlot naar een deur die niet geblokkeerd was door fietsen en kort daarna ging het weer terug naar Argentiere. Je zegt trouwens volgens de trein mevrouw Arsjentjiere. 

Het bezoek aan de supermarkt was geen feest. De supermarkt is berekend op een dorpje van een paar honderd inwoners maar er zijn nu honderden touristen bij die allemaal van de berg komen en dan moeten inslaan. Niet te doen, zo druk. 

Uiteindelijk slaagden we er wel in alles bij elkaar te scharrelen en gingen we naar het terras waar Fugazi, Diepman en Mart al een tafel hadden weten te bemachtigen. Wat bier en limonade later was het toch wel tijd om te gaan koken, de avonden zijn redelijk kort en we hebben ambitieus plan voor morgen. 

Eindelijk was er dan toch Pilav, prima gelukt ondanks een vergeten ingrediënt. We moesten haasten om de afwas en het douchen voor 2200 af te krijgen, want dan gaat het water uit. Rust op de camping. 

De plannen voor morgen werden nog even rap doorgenomen, we gaan lopen naar Refuge de la Pierre à Bérard (1924) vanaf Le Buet (1327). We hopen dat Fugazi morgen wel de benen heeft om mee te komen! Diepman en Rik gaan nog door naar Mont Buet en tikken daar dus als het lukt sinds lange tijd weer een 3 duizender aan (3096m). Wij hopen dan al lang weer op de camping te zijn en regelen avond eten. 

Om 2230 lag iedereen zo'n beetje in z'n tentje. Morgen vroeg op!