Dag 7 - Croix de Fer

Rik had gisteren ook al een fantastische dag uitgezocht, ook vandaag had hij een mooi programma. Met het treintje naar Vallorince, daar met de kabel omhoog en een waar toppen en colletjes festijn met als klap op de vuurpijl de Crois de Fer, in Zwiterserland. 

De opstart verliep na de bonte avond wat rustig (vooral laat). Van Diepman was al niks meer te zien, hij had de boel muisstil afgebroken, hij had al de avond ervoor het meeste ingepakt. 

Ontbijt deden alleen de glutenvrijen, Rik en Fugazi hadden wel zin in een broodje van de bakker. Het inpakken duurde toch wel even maar we kwamen eindelijk aan de wandel. Vaste stop bij de waterpomp en toen naar het dorp. We bleken nog behoorlijk wat tijd te hebben voor de trein, dus Rik ging nog even zijn horloge halen en er was nog tijd om met Fugazi de boodschappen voor de avond te doen. Dan was dat maar gedaan en Fugazi zou op de camping blijven vanwege een nu toch wel behoorlijk overspannen enkel. 

We troffen elkaar op het station en werden vlot naar Vallorcine gebracht. Ons getreuzel bleek helemaal niet erg geweest te zijn; er was tot 10 uur onderhoud uitgevoerd, en de liften draaiden dus nog niet zo lang. Kaartjes verkopen was erg ingewikkeld bleek, want het duurde per persoon best lang. Toen we eindelijk kaartjes hadden gingen we dus met z'n driën met de lift omhoog. Vooral aan het eind mooie uitzichten. We startten dus ongeveer op 1950 meter. Eerst via een breed pad, later over een breed uitgesleten wandelpad (TourMontBlanc) gingen we richting Tête de Balme (2321), LArolette (2330) via een naamloze col naar Croix de Fer (2343). De wandeling naar die top was slechts een paar honderd meter maar wel behoorlijk alpine. Er stond ook een waarschuwingsbordje op de naamloze col.

Mart wilde dit laatste stuk niet doen dus Rik ging eerst op verkenning en haalde vlot de top en het kruis. Heel blij kwam hij terug, het was fantastisch met dito uitzicht. 

Na een korte conversatie ging ook ik (Arnold) dit sluitstuk mee maken. Het was prachtig! Inderdaad prachtige uitzichten, lekker technisch lopen. Mart werd ondertussen door Rik en de natuur bezig gehouden. Sprinkhanen vangen, blauwe bessen eten, de tijd vloog om.

Een makkelijk loopje bracht ons vervolgens naar een hut die nét in Zwitserland ligt (dus betalen in Franken). Refuge du Col de Balme (2204). 

Daarna ging het rappo klappo (groepen mensen inhalend)  naar beneden en we zaten in no-time weer in de lift. 

We bleken eerst (bordje) de trein net gemist te hebben dus zouden we een uur moeten wachten. Maar vanwege een incident was de trein verlaat en zou hij alsnog komen.

Tegen de verwachting in kwam er een trein uit de richting van Argentiere dus wij dachten, dat is hem niet. Rik hoorde een dame iets vragen over Chamonix en daar werd bevestigend op geantwoord. Navraag leerde dat dit inderdaad richting Chamonix en dus Argentiere ging. Met nog ergens een extra lange stop vanwege een tegentrein ging het verder voorspoedig. 

Het was heet in Argentiere. Het was ook erg warm op de camping. Fugazi had verkoeling gezocht onder een boom. 

Er werd even wat gedronken en gegeten en toen werd mooi op tijd gestart met koken, altijd wel een gezellig klusje op de camping. Dankzij de paella pan op de skottelbraai, ging het bakken ook voorspoedig. Het werd nasi met kip en kalkoen spiesjes. Eitje er bij en een augurkje, een heerlijke afsluitende maaltijd. Na al een geweldige mooie dag. 

De afwas werd ook snel afgewerkt zodat we konden beginnen met opruimen. Het meeste camping spul, de tarp, kledingtassen, alles staat al in de auto's. Morgen alleen nog een losse tas, slaapzakken, kussens, matrasjes en de tenten. 

Nadat alles zo'n beetje geregeld was, dronken we op het terras nog even een drankje, ook Mart mocht extra lang opblijven, morgen kan hij nog genoeg slapen. 

Dat was een gezellige afsluiter van een hele mooie Urial week. We hebben wel veel aan de missende Uriallers gedacht. Bijvoorbeeld als er een quote gemaakt werd dachten we aan Kiers, bij een vol compost toilet aan Top. Enzovoort. 

De wekkers staan morgen om 6 uur en dan gaat ieder zijns weegs. De heren Meulenbelt gaan nog naar Sursee om hun gerepareerde auto op te halen, dat drukt zo 1,5 uur extra op hun reistijd. Rik blijft in Frankrijk en Fugazi zal het eerst thuis zijn, althans in zijn ouderlijk huis in Emmen.