Dag 4 begon eigenlijk al op dag 3. Maar bij gebrek aan WIFI of 4G verbindingen boven de 2500 meter wordt dit verslag samengevoegd in dit driekwart (3/4) verslag.
Hechte groep die we zijn maakt het eigenlijk niet uit als er eens los van elkaar het een en ander ondernomen wordt. De groep werd opgedeeld in 3en. Een lightweight group die low weight high tech astronauten voedsel en wat al niet meer de berg op batste om daar very low tech doch light weight de nacht door te brengen.
Het eerte bataljon begon de ochtend met het uitstallen van de gear. De reden hiervoor is dat de uitrusting anders is dan normaal want de nacht moet op de berg worden doorgebracht. Dus een slaapzak, een tent en een matrasje moeten worden toegevoegd net als eten en water pompen en benzine branders. URiallers zijn slim dus die verdelen dan shit, Diepman de brander, Top de water filter en Rik het vreten voor 3. Kleine Kiers liep rond met een pan en een vraagteken boven zijn hoofd. De pan hoefde niet mee, maar kleine Kiers wou er niet aan. Na wat gedrentel en sturende woorden van WouZ werd de pan weer de tent in gedragen om thuis te blijven. Toen alles was uitgestald begon de "propfase". Alles moet namelijk in de rugzak. Toen de propfase voorbij was begon de "Hijs en krijs" fase. Wat is de rugzak g%$%%^&mme zwaar! En dan wordt er geposeerd met de buikingehouden voor de foto en vangt de tour aan. Naja niet echt, want bij de Pebelalm werden de rugzakken al weer afgedaan en eten en drinken besteld. Rik vond dat hij blijkbaar dat hij al bier verdient had en besteld een grote bier. Top zei niks, maar boven de kop van Top stond"Het is een vrij land maar je bent een domme sukkel". Rik kreeg trouwens geen bier maar gore Radler. Goed eten en drinken op en de echte tocht begon. Het begin is vrij toeristisch, best saai maar het heeft ook voordelen. Zo werd een milfje ontdekt die huppelde langs de beek en zichzelf vrij serieus nam kwa fotografie en in allerlei posities probeerde mooie fotos te maken.
Toen we in volle vaart de Clarahutte naderden, werd hard naar bakboord gestuurd en vloog de lichtgewicht groep het Dabertal in. Prachtig dal, waar Frau D haar maagdelijkheid heeft verloren. Het dal heeft vele eigenschappen noteerden de Uriallers, maar vlak was er niet een van. Steil wel. Echt een dallejte voor Hans. VOor een tent heb je 3m2 vlakke bodem nodig. Dus maar door sjouwen. Na een paar uur klimmen en vloeken en schelden op murmeltieren werd er een kleine pauze ingelast. Kiersman was druk met vlakke plekken en deed zijn rugzak af en ging als een echte Taylor on point. Na een paar minuten zagen we Kiers op een heuvel roepen"Jongens kom hier maar heen, ik heb onze plek ontdekt. En eeh neem mijn rugzak ook ff mee". Diepman pakte de rugzak van Kiers waar hij nog steeds last van heeft vanwege een misplaatste rugwervel die hij er aan over hield, maar eerlijk is eerlijk: De plek was goddelijk. Veel vlakke plekken en een frisse snelstromende beek.
De mannen gingen proefliggen in het gras (grappig gezicht hoor) om de meeste vlakke plek te vinden.
Toen de tenten stonden werd de volgende uitdaging bij de hoorns gevat: Schoon water voor het gevriesdroogde voedsel. Top haalde uit zijn rugzak de "water filter unit installatie shit". Deze werd onder escorte van 4 man door Top naar de beek gedragen (10 mtr). Daar werd het filteren aangevangen. Het ging niet erg snel. De vier mannen keken gedwee en gaven tips. De tips hielpen niet. Na tien minuten had Top 1 liter gefilterd en werd de pomp filter installatie overgedragen als een olympische vlam aan Millhill. Ondertussen had Wouz de gebruiksaanwijzing gelezen en riep"1 liter per minuut! kan dat ding". Millhill begon te pompen als een malle dolle. Hielp niks. Nadat ook millhill een liter had geprusts ging het groepje terug. WouZ las verder en dacht dat er misschien een onderdeel mistte in Top zijn filter ding. "Absoluut onmogelijk!" Blerde Top in een reflex. Toch bleek een "Duck Valve" te missen. Millhill probeerde te compenseren voor de duckvalve door de slang dicht te knijpen wat af en toe resulteerde in een facial met ongefilterd water, jakkes.
Het vreten was weer erg lekker en snel klaar door en dankzij onze FireBat Diepman die genoeg benzine meeneemt om 100 man te voeden. Wat ook hetzelfde was als vorig jaar is dat millhill goedkope, doch smerige wokkel nudel probeerde lekker te krijgen wat niet lukte. Rik gaf na 2 happen op.
WOuZ had ook geen eten geregeld, maar Top had 2 porties gelukkig. Maar Top leest nooit gebruiksaanwijzingen, WouZ wel. Dus wouz vraagt na het lezen"Heb jij de oxygen removal unit al voor het water toeveogen er uit gehaald?" Top:"Absoluut niet, moet je er nog uitvissen".
Na het eten werd er geproost met een klein snapsje, en werd er bij de vlag geposeerd. Stefan was niet mee helaas dus het werd daarna vrij saai en stil in het basecamp. En erg koud. Kiers had 2 shirjtes aan, de Urial hoody een jas en regenjas en een regenbroek. Tandenpoetsen geblazen en klaarmaken voor bed. Tijdens het tandenpoetsen zag Top ineens een figuur op de berg tegenover lopen. Niet op een pad ofzo, maar in het wild. Op de meeste steile wand die er was. Dat was sensatie. Millhill pakte zijn camera met zoom om te zien dat de jager met kale kop net zijn verrekijker op hem gericht had. Een jager dus, er bleken op een afstandje ook 2 jagers te overnachten. Het kamp ging slapen.
De volgende morgen werd de balans opgemaakt:
- Millhill: Ondanks het proefliggen had Millhill het weer (net als vorig jaar) voor elkaar gekregen om de tent op scheve plek te zetten en had daardoor ruk geslapen.
- Rik: Had vet heet, en heeft in de blote kont rond lopen dansen als een yoga leeraar in de nacht om af te koelen. Daarna ging het wel beter en dus best lekker geslapen.
- Grote Kiers: Geen commentaar, lekker geslapen
- Kleine Kiers: Had het koud. Een onderbroek, sokken, wandelbroek, regenbroek, tshirt, nog thsirt, hoody, muts en regenjas IN de slaapzak had kiers het nog koud. Tijd om te investeren in goede slaapzak. Kut geslapen.
- WouZ: Lekker geslapen in blote bast in de slaapzak
- Top: Lekker geslapen in de blote bast in de slaapzak (goed om te melden dat het wel andere slaapzak was)
Er werd een kop koffie gedronken en de rotzooi werd ingemekaar gepropt in de tassen en de tocht werd hervat.
Wat er ook gezegd wordt over de neue reichenberger hutte, er komen mooie jonge huppelende goedschalkse sportieve vrolijke hindes vandaan die zelfs nog lekker roken. Na de langste sharte overgestoken te zijn werde de hut bereikt. Millhill rende meteen naar de plee en bleef lang weg. Er werd besteld met Millhill op de plee en vermeld aan de wirt dat millhill op de plee zat. Nadat millhill terugkwam van de plee kwam de Wirt de bestelling ophalen van de "Clomensch".
De afdaling werd ingezet. Wat hier over gezegd kan worden is dat grote Kiers uitgleed en onder een donderend geraas en in een wolk van grijs drukte hij de berg weg, 1-0 voor grote Kiers. Verder was het dalen dalen dalen dalen. De knieen kregen het zwaar voor de kloten. Aan elke afdaling komt een einde, de Pebelalm werd bereikt. Er waren ineens weer andere mensen die wel gedoucht hadden en die fit en fruitig waren. Er werd wat bier besteld en toen moesten de mannen maar es richting de camping. Top herinnerde ons eraan dat het een sociale vakantie is en dat we zo snel mogelijk terug moeten naar de camping. Grote Kiers en Diepman vonden een extra grosses bier belangrijker en alleen Kleine Kiers wilde niet. Rozig en voldaan werd stil gestaan bij een legendarische kamelenteen op een rots. Nooit vertoond, zeer bijzonder.
Op de camping aangekomen werd, o wacht zie maar het laatste bataljon verhaal.
Verder met het tweede bataljon welke voornamelijk fouragerend te werk ging en al accu ladend een prima dagje realiseerden waarbij ook de krakende gewrichten gelaafd en ontlast werden zodat er op dag 5 weer de nodige hoogtemeters gemaakt kunnen gaan worden. Er is gekozen voor een route via de Bodenalmhutte, waar we bediend werden door een getatoureerde blonde schoone met het nodige ijzerwerk. Na een korte stop is doorgemarcheerd naar via de 'forellen vijver' naar de checize-niljochhutte. hierna is weer in alle rust afgedaald richting park-platz ondertussen werd met hulp van fugazi nog even snel een geo-cache gepakt.
De laatste groep was feitelijk de kleinste groep, maar met een grote missie. Gizmo's eerste gipfelstieg op een gletscher was nakende en dit was een fantastisch vooruitzicht dat zelf Gries al grommend zijn tas deed inpakken. Met de Huttentaxi naar de Johannis hutte toe, gereden door de knapste chauffeuse van het dal. Dat beloofde al veel goeds. Vanaf de Johannishutte via de koeien die gelokt werden door Boender en getemd door Gries naar het Defreggerhaus. Onderweg werden weides mosvlaktes gevuld met Murmeltiere, vakkundig gefilmd door Gizmo. Sir David Attenborough salutes him! Eenmaal in het Defreggerhaus, echt zo'n typisch Alpenverblijf wat uren en uren en uren en uren in het zicht ligt, maar niet dichterbij komt (tenzij je Boender heet), werden de nodige gerstenatjes verorberd, het meubilair gekeurd, het bedienend personeel getest, gepest, gelogen. Opeens dook Ziggi de Bergfuhrer op, 8 jaar taniger maar hij was er. Handen werden geschud en de rest van de gipfelstiegers werden op appel geroepen aan de Urial tafel. Na wederom een heroisch potje pesten op hoog niveau grepen de Weense gipfelstiegers in. Er diende 'gedogd'te worden. Een soort van kruising tussen mensergerjeniet en nog wat spelletjes. Erg leuk, maar het duurde iets te lang. Het spel werd afgebroken en het lager werd gezocht. Helaas deze keer niet het bier, maar het bed. Tussen dommelen, slaap en corrigerend optreden richting wat luidruchtige duutsers (Ruhe Bitte!!!) werd de nacht doorgebracht. Om zes uur op, klaar voor de Aufstieg. Maar Ziggi kwam melden dat we pas om 8 uur gingen lopen om zo een heldere Aufstieg te realiseren. Nog enigzins nevelig via de gletsjer, maar mooi weer op de sneeuw richting Gipfelkreuz. Wat een uitzichten. Zelfs de Gross Glockner was te zien. Toen alle foto's genomen waren trok, alsof de duvel der met speulde, de mist weer op en was de abstieg ook nevelig. Binnen anderhalf uur werd er terug geramd naar het Defreggerhaus alwaar een BrettlJause en een biertje genuttigd werden voor de finale abstieg richting JohannisHutte. Aldaar nog fluks een Almdudlertje en met de HuttenTaxi naar de camping alwaar team Top sr. al zeer profesioneel de inmiddels traditionele capucijnder schotel aan het bereiden was. Ulltralight devision was ook al gearriveerd en de afgelopen 2 dagen werden onder het genot van de nodige Stiegeltjes prachtig en beeldend aan iedereen die het maar wilde horen uitgestuct. Zelfs Frau Dorer ontkwam niet aan een bordje Capucijnders en ze vond het heerlijk. Inmiddels is de geest uit de fles en zijn de plannen voor dag 5 gesmeed.
Berg Heil.
Hechte groep die we zijn maakt het eigenlijk niet uit als er eens los van elkaar het een en ander ondernomen wordt. De groep werd opgedeeld in 3en. Een lightweight group die low weight high tech astronauten voedsel en wat al niet meer de berg op batste om daar very low tech doch light weight de nacht door te brengen.
Het eerte bataljon begon de ochtend met het uitstallen van de gear. De reden hiervoor is dat de uitrusting anders is dan normaal want de nacht moet op de berg worden doorgebracht. Dus een slaapzak, een tent en een matrasje moeten worden toegevoegd net als eten en water pompen en benzine branders. URiallers zijn slim dus die verdelen dan shit, Diepman de brander, Top de water filter en Rik het vreten voor 3. Kleine Kiers liep rond met een pan en een vraagteken boven zijn hoofd. De pan hoefde niet mee, maar kleine Kiers wou er niet aan. Na wat gedrentel en sturende woorden van WouZ werd de pan weer de tent in gedragen om thuis te blijven. Toen alles was uitgestald begon de "propfase". Alles moet namelijk in de rugzak. Toen de propfase voorbij was begon de "Hijs en krijs" fase. Wat is de rugzak g%$%%^&mme zwaar! En dan wordt er geposeerd met de buikingehouden voor de foto en vangt de tour aan. Naja niet echt, want bij de Pebelalm werden de rugzakken al weer afgedaan en eten en drinken besteld. Rik vond dat hij blijkbaar dat hij al bier verdient had en besteld een grote bier. Top zei niks, maar boven de kop van Top stond"Het is een vrij land maar je bent een domme sukkel". Rik kreeg trouwens geen bier maar gore Radler. Goed eten en drinken op en de echte tocht begon. Het begin is vrij toeristisch, best saai maar het heeft ook voordelen. Zo werd een milfje ontdekt die huppelde langs de beek en zichzelf vrij serieus nam kwa fotografie en in allerlei posities probeerde mooie fotos te maken.
Toen we in volle vaart de Clarahutte naderden, werd hard naar bakboord gestuurd en vloog de lichtgewicht groep het Dabertal in. Prachtig dal, waar Frau D haar maagdelijkheid heeft verloren. Het dal heeft vele eigenschappen noteerden de Uriallers, maar vlak was er niet een van. Steil wel. Echt een dallejte voor Hans. VOor een tent heb je 3m2 vlakke bodem nodig. Dus maar door sjouwen. Na een paar uur klimmen en vloeken en schelden op murmeltieren werd er een kleine pauze ingelast. Kiersman was druk met vlakke plekken en deed zijn rugzak af en ging als een echte Taylor on point. Na een paar minuten zagen we Kiers op een heuvel roepen"Jongens kom hier maar heen, ik heb onze plek ontdekt. En eeh neem mijn rugzak ook ff mee". Diepman pakte de rugzak van Kiers waar hij nog steeds last van heeft vanwege een misplaatste rugwervel die hij er aan over hield, maar eerlijk is eerlijk: De plek was goddelijk. Veel vlakke plekken en een frisse snelstromende beek.
De mannen gingen proefliggen in het gras (grappig gezicht hoor) om de meeste vlakke plek te vinden.
Toen de tenten stonden werd de volgende uitdaging bij de hoorns gevat: Schoon water voor het gevriesdroogde voedsel. Top haalde uit zijn rugzak de "water filter unit installatie shit". Deze werd onder escorte van 4 man door Top naar de beek gedragen (10 mtr). Daar werd het filteren aangevangen. Het ging niet erg snel. De vier mannen keken gedwee en gaven tips. De tips hielpen niet. Na tien minuten had Top 1 liter gefilterd en werd de pomp filter installatie overgedragen als een olympische vlam aan Millhill. Ondertussen had Wouz de gebruiksaanwijzing gelezen en riep"1 liter per minuut! kan dat ding". Millhill begon te pompen als een malle dolle. Hielp niks. Nadat ook millhill een liter had geprusts ging het groepje terug. WouZ las verder en dacht dat er misschien een onderdeel mistte in Top zijn filter ding. "Absoluut onmogelijk!" Blerde Top in een reflex. Toch bleek een "Duck Valve" te missen. Millhill probeerde te compenseren voor de duckvalve door de slang dicht te knijpen wat af en toe resulteerde in een facial met ongefilterd water, jakkes.
Het vreten was weer erg lekker en snel klaar door en dankzij onze FireBat Diepman die genoeg benzine meeneemt om 100 man te voeden. Wat ook hetzelfde was als vorig jaar is dat millhill goedkope, doch smerige wokkel nudel probeerde lekker te krijgen wat niet lukte. Rik gaf na 2 happen op.
WOuZ had ook geen eten geregeld, maar Top had 2 porties gelukkig. Maar Top leest nooit gebruiksaanwijzingen, WouZ wel. Dus wouz vraagt na het lezen"Heb jij de oxygen removal unit al voor het water toeveogen er uit gehaald?" Top:"Absoluut niet, moet je er nog uitvissen".
Na het eten werd er geproost met een klein snapsje, en werd er bij de vlag geposeerd. Stefan was niet mee helaas dus het werd daarna vrij saai en stil in het basecamp. En erg koud. Kiers had 2 shirjtes aan, de Urial hoody een jas en regenjas en een regenbroek. Tandenpoetsen geblazen en klaarmaken voor bed. Tijdens het tandenpoetsen zag Top ineens een figuur op de berg tegenover lopen. Niet op een pad ofzo, maar in het wild. Op de meeste steile wand die er was. Dat was sensatie. Millhill pakte zijn camera met zoom om te zien dat de jager met kale kop net zijn verrekijker op hem gericht had. Een jager dus, er bleken op een afstandje ook 2 jagers te overnachten. Het kamp ging slapen.
De volgende morgen werd de balans opgemaakt:
- Millhill: Ondanks het proefliggen had Millhill het weer (net als vorig jaar) voor elkaar gekregen om de tent op scheve plek te zetten en had daardoor ruk geslapen.
- Rik: Had vet heet, en heeft in de blote kont rond lopen dansen als een yoga leeraar in de nacht om af te koelen. Daarna ging het wel beter en dus best lekker geslapen.
- Grote Kiers: Geen commentaar, lekker geslapen
- Kleine Kiers: Had het koud. Een onderbroek, sokken, wandelbroek, regenbroek, tshirt, nog thsirt, hoody, muts en regenjas IN de slaapzak had kiers het nog koud. Tijd om te investeren in goede slaapzak. Kut geslapen.
- WouZ: Lekker geslapen in blote bast in de slaapzak
- Top: Lekker geslapen in de blote bast in de slaapzak (goed om te melden dat het wel andere slaapzak was)
Er werd een kop koffie gedronken en de rotzooi werd ingemekaar gepropt in de tassen en de tocht werd hervat.
Wat er ook gezegd wordt over de neue reichenberger hutte, er komen mooie jonge huppelende goedschalkse sportieve vrolijke hindes vandaan die zelfs nog lekker roken. Na de langste sharte overgestoken te zijn werde de hut bereikt. Millhill rende meteen naar de plee en bleef lang weg. Er werd besteld met Millhill op de plee en vermeld aan de wirt dat millhill op de plee zat. Nadat millhill terugkwam van de plee kwam de Wirt de bestelling ophalen van de "Clomensch".
De afdaling werd ingezet. Wat hier over gezegd kan worden is dat grote Kiers uitgleed en onder een donderend geraas en in een wolk van grijs drukte hij de berg weg, 1-0 voor grote Kiers. Verder was het dalen dalen dalen dalen. De knieen kregen het zwaar voor de kloten. Aan elke afdaling komt een einde, de Pebelalm werd bereikt. Er waren ineens weer andere mensen die wel gedoucht hadden en die fit en fruitig waren. Er werd wat bier besteld en toen moesten de mannen maar es richting de camping. Top herinnerde ons eraan dat het een sociale vakantie is en dat we zo snel mogelijk terug moeten naar de camping. Grote Kiers en Diepman vonden een extra grosses bier belangrijker en alleen Kleine Kiers wilde niet. Rozig en voldaan werd stil gestaan bij een legendarische kamelenteen op een rots. Nooit vertoond, zeer bijzonder.
Op de camping aangekomen werd, o wacht zie maar het laatste bataljon verhaal.
Verder met het tweede bataljon welke voornamelijk fouragerend te werk ging en al accu ladend een prima dagje realiseerden waarbij ook de krakende gewrichten gelaafd en ontlast werden zodat er op dag 5 weer de nodige hoogtemeters gemaakt kunnen gaan worden. Er is gekozen voor een route via de Bodenalmhutte, waar we bediend werden door een getatoureerde blonde schoone met het nodige ijzerwerk. Na een korte stop is doorgemarcheerd naar via de 'forellen vijver' naar de checize-niljochhutte. hierna is weer in alle rust afgedaald richting park-platz ondertussen werd met hulp van fugazi nog even snel een geo-cache gepakt.
De laatste groep was feitelijk de kleinste groep, maar met een grote missie. Gizmo's eerste gipfelstieg op een gletscher was nakende en dit was een fantastisch vooruitzicht dat zelf Gries al grommend zijn tas deed inpakken. Met de Huttentaxi naar de Johannis hutte toe, gereden door de knapste chauffeuse van het dal. Dat beloofde al veel goeds. Vanaf de Johannishutte via de koeien die gelokt werden door Boender en getemd door Gries naar het Defreggerhaus. Onderweg werden weides mosvlaktes gevuld met Murmeltiere, vakkundig gefilmd door Gizmo. Sir David Attenborough salutes him! Eenmaal in het Defreggerhaus, echt zo'n typisch Alpenverblijf wat uren en uren en uren en uren in het zicht ligt, maar niet dichterbij komt (tenzij je Boender heet), werden de nodige gerstenatjes verorberd, het meubilair gekeurd, het bedienend personeel getest, gepest, gelogen. Opeens dook Ziggi de Bergfuhrer op, 8 jaar taniger maar hij was er. Handen werden geschud en de rest van de gipfelstiegers werden op appel geroepen aan de Urial tafel. Na wederom een heroisch potje pesten op hoog niveau grepen de Weense gipfelstiegers in. Er diende 'gedogd'te worden. Een soort van kruising tussen mensergerjeniet en nog wat spelletjes. Erg leuk, maar het duurde iets te lang. Het spel werd afgebroken en het lager werd gezocht. Helaas deze keer niet het bier, maar het bed. Tussen dommelen, slaap en corrigerend optreden richting wat luidruchtige duutsers (Ruhe Bitte!!!) werd de nacht doorgebracht. Om zes uur op, klaar voor de Aufstieg. Maar Ziggi kwam melden dat we pas om 8 uur gingen lopen om zo een heldere Aufstieg te realiseren. Nog enigzins nevelig via de gletsjer, maar mooi weer op de sneeuw richting Gipfelkreuz. Wat een uitzichten. Zelfs de Gross Glockner was te zien. Toen alle foto's genomen waren trok, alsof de duvel der met speulde, de mist weer op en was de abstieg ook nevelig. Binnen anderhalf uur werd er terug geramd naar het Defreggerhaus alwaar een BrettlJause en een biertje genuttigd werden voor de finale abstieg richting JohannisHutte. Aldaar nog fluks een Almdudlertje en met de HuttenTaxi naar de camping alwaar team Top sr. al zeer profesioneel de inmiddels traditionele capucijnder schotel aan het bereiden was. Ulltralight devision was ook al gearriveerd en de afgelopen 2 dagen werden onder het genot van de nodige Stiegeltjes prachtig en beeldend aan iedereen die het maar wilde horen uitgestuct. Zelfs Frau Dorer ontkwam niet aan een bordje Capucijnders en ze vond het heerlijk. Inmiddels is de geest uit de fles en zijn de plannen voor dag 5 gesmeed.
Berg Heil.
No comments:
Post a Comment