Het regent, het regent, de mannetjes worden nat. Daar kwamen twee boerinnetjes met druppels op hun gat. Ongeschreven regel bij Urial is dat er niet met regen wordt gestart. Overigens zijn alle regels bij Urial ongeschreven. Dat maakt de groep zo flexibel.
Het is ochtend, nog een beetje donker en de wakkere Urialler hoort regen. Keertje omdraaien, en bij de volgende toon is er nog meer regen. Het gaat langzaam over in hardere regen. Na harde regen komt vaak minder harde regen. De luie Urialler maakt zich zorgen. Ik ga er echt niet uit, ik ga zo echt niet lopen, zelfs niet naar de Stabant. Misschien naar de Islitzer. En zo ging het in alle tentjes van de Uriallers. Er werd uitgeslapen tot een uur of 9. Er werd onder de tarp van een paar vierkante meter (we weten het niet zeker hoe groot de tarp is dit jaar) ontbijt geprepareerd en genuttigd. De eieren waren sneller op dan Top wakker kon worden en er waren voldoende broodjes vanochtend.
Het plan Lienz dat langszij kwam via Dries werd door alle aanwezige bij kennis zijnde Uriallers omarmd. We weten niet precies hoeveel van de aanwezige Uriallers bij kennis waren. Naar Lienz ging het. Dat hadden meer mensen bedacht, er stond al kilometers voor Lienz een file voor deze wereldstad. Van heinde en verre kwamen de mensen om het aardewerk op het marktplein te bekijken. In de regen. Dat wel, want ook in Lienz vloeide de regen rijkelijk.
In een een uitspanning aan de andere zijde van het centrum werden tafels gevonden. Het personeel deelde ons enigzins dwingend mede dat er een grote tafel voor ons klaar stond. Dat was gek, er was immers niet gereserveerd. Ver achterin het etablissement stampte er vrolijke housemuziek en er stond inderdaad een flinke tafel klaar.
De hele week waren de Uriallers op jacht naar koffie met apfelstrudl, maar elke keer als we op een hut waren stond dat niet op de kaart. Vandaag ging het er dan toch eindelijk van komen. Een gezonde spanning die gelijk staat aan de dag dat je eindelijk van de kleuterschool naar de Grote School maakte zich van de Uriallers meester. Een kaart was niet nodig. De Urialler die aan de beurt was rechtte zijn rug, en met gevouwen handjes en gekamde haartjes bestelde hij keurig: "Ein apfelstrudel mit Kaffee, bitte". De norse serveerster blafte de Urialler toe dat ze de kaart voor hem had. Ja, maar ich weiss schon das ich Kafee mit Apfelstrudel will? Dat bleek een lastig concept. De derde Urialler die door de serveerster op vergelijkbare wijze afgeblaft werden en koos frontaal de aanval. Met een dreigende pauze tussen de woorden dreunde hij zijn bestelling luid en duidelijk op "EIN KAFFEE MIT APFELSTRUDL. BITTE." Daarna verliep het bestelproces vlotter en vriendelijker.
Blijkbaar was het nu payback time en tijd voor de cursus omgaan met teleurstellingen. Er waren slechts 8 stukken apfelstrudl voorhanden. Met een vuil lachje vroeg de serveerster of er soms mensen in plaats van apfelstrudl een stuk topfenstrudl wilden. Voor degene die niet weet wat topfenstrudl is: Dat is over datum geraakte berenyogurt met vanillesmaak in een jasje van bladerdeeg, gecamoufleerd met poedersuiker. 5 vrijwilligers werden gevonden, en toen de koffie op was werden de Uriallers getrakteerd op een deceptie: de baksels waren niet van de kwaliteit die we ons de afgelopen dagen ingebeeld hadden.
Na de strudl mochten de Uriallers nog een uur zonder begeleiding rondlopen voordat het parkeerbonnetje zou verlopen. In kleinere clusters zwermde de groep uit over de nog natte binnenstad. Her en der werden wat bruikbare en minder bruikbare geschenken gekocht voor het thuisfront, maarja: het gaat om het idee. Op de terugweg werd er in Matrei een Fleischerei met imbiss gevonden waar kleine Kiers 13x brood met worst bestelde. Dat werd verspreid over 4 tafels genuttigd. Eigenlijk gebeurde hier niet veel bijzonders. Het weer was nog steeds slecht en er was ook niet veel te zien helaas.
Na een paar uurtjes aufenthaltsraum ging het traditiegetrouw naar Bobojach voor de beste schnitzels van Osttirol. En die vielen ook dit jaar weer niet tegen. Geweldig wat een kwaliteit. De week werd geevalueerd en er werden al proefbalonetjes opgelaten voor Urial 2017. Mallorca, IJsland, Kaap Verdië, Corsica en Zwitserland kwamen langs. Dit wordt door respectievelijk Boender, Dries, Arnold, Diepman en JanWillem uitgewerkt op de volgende aspecten:
- Reis
- Accomodatie
- Voedsel
- Wandelingen
- Hutten
- Drank
Een eindbegroting met kosten pp moet voor 31/12/2016 schriftelijk bij Jan Willem en Arnold worden ingediend teneinde ook Urial 2017 met veel succes te kunnen laten verlopen.
Terug naar Gasthof Linder waar de Uriallers na de schnitzels ook nog de gebruikelijke Heise Liebe naar binnen geschoven. De serveerster die al gedurende het gehele diner opviel door vrolijkheid en vriendelijkheid (ja, we hadden die dag al heel wat slechters mee gemaakt dus het kon ook snel beter) werd losser en vrolijker. Gevat en ad-rem. Vonden we prachtig! Bij het afrekenen effende Top het pad voor de serveerster om plaats te nemen naast Boender. Die schoot rechtop en zijn wangen kleurden terwijl de onderhandelingen met de schatsmeister van dit jaar, Dries, prima verliepen. Na een onnavolgbare 25 Euro extra, 10 Euro retour actie kreeg hij decharge toen bleek dat alles betaald was en de portemonee schuldenvrij leeg was. Applaus!
In de aufenthaltsraum werd nog de verkregen schnapps van Frau Dorer genuttigd. Die werd ontvangen met oerkreten. Of dat van plezier of afgrijzen was kon daaruit niet worden opgemaakt.
Urial 2016 werd door de aspirant leden Mark en Kiers positief geevalueerd. Kiers verheugde zich op de plannen voor 2017 en had mooie dingen meegemaakt op de berg en op de camping. Mark gaat kijken of hij nog wat aan zijn knie kan laten sleutelen zodat de afdalingen wat beter gaan verlopen dan dit jaar, waarbij het leek alsof hij na een beenbreuk opnieuw met krukken moest leren lopen. Vanuit de Uriallers bleek er voldoende steun te zijn voor een volgende deelname.
Wat er verder gebeurde blijft in de herinnering van 13 Uriallers en zal niet digitaal beschikbaar worden gesteld. 10 gigabyte aan foto materiaal zal wel worden nageplozen en highlits zullen op de site verschijnen die binnenkort niet meer in HongKong in een meterkast hangt (met dank aan Chef) maar in een professionele hosting omgeving zodat de beschikbaarheid wat omhoog kan.
Wederom een geslaagde Urial editie, een zeer geslaagd 15 jarig jubileum.
Quote (Gijs): EN PLAY (nadat grote Kiers even stil viel)
Het is ochtend, nog een beetje donker en de wakkere Urialler hoort regen. Keertje omdraaien, en bij de volgende toon is er nog meer regen. Het gaat langzaam over in hardere regen. Na harde regen komt vaak minder harde regen. De luie Urialler maakt zich zorgen. Ik ga er echt niet uit, ik ga zo echt niet lopen, zelfs niet naar de Stabant. Misschien naar de Islitzer. En zo ging het in alle tentjes van de Uriallers. Er werd uitgeslapen tot een uur of 9. Er werd onder de tarp van een paar vierkante meter (we weten het niet zeker hoe groot de tarp is dit jaar) ontbijt geprepareerd en genuttigd. De eieren waren sneller op dan Top wakker kon worden en er waren voldoende broodjes vanochtend.
Het plan Lienz dat langszij kwam via Dries werd door alle aanwezige bij kennis zijnde Uriallers omarmd. We weten niet precies hoeveel van de aanwezige Uriallers bij kennis waren. Naar Lienz ging het. Dat hadden meer mensen bedacht, er stond al kilometers voor Lienz een file voor deze wereldstad. Van heinde en verre kwamen de mensen om het aardewerk op het marktplein te bekijken. In de regen. Dat wel, want ook in Lienz vloeide de regen rijkelijk.
In een een uitspanning aan de andere zijde van het centrum werden tafels gevonden. Het personeel deelde ons enigzins dwingend mede dat er een grote tafel voor ons klaar stond. Dat was gek, er was immers niet gereserveerd. Ver achterin het etablissement stampte er vrolijke housemuziek en er stond inderdaad een flinke tafel klaar.
De hele week waren de Uriallers op jacht naar koffie met apfelstrudl, maar elke keer als we op een hut waren stond dat niet op de kaart. Vandaag ging het er dan toch eindelijk van komen. Een gezonde spanning die gelijk staat aan de dag dat je eindelijk van de kleuterschool naar de Grote School maakte zich van de Uriallers meester. Een kaart was niet nodig. De Urialler die aan de beurt was rechtte zijn rug, en met gevouwen handjes en gekamde haartjes bestelde hij keurig: "Ein apfelstrudel mit Kaffee, bitte". De norse serveerster blafte de Urialler toe dat ze de kaart voor hem had. Ja, maar ich weiss schon das ich Kafee mit Apfelstrudel will? Dat bleek een lastig concept. De derde Urialler die door de serveerster op vergelijkbare wijze afgeblaft werden en koos frontaal de aanval. Met een dreigende pauze tussen de woorden dreunde hij zijn bestelling luid en duidelijk op "EIN KAFFEE MIT APFELSTRUDL. BITTE." Daarna verliep het bestelproces vlotter en vriendelijker.
Blijkbaar was het nu payback time en tijd voor de cursus omgaan met teleurstellingen. Er waren slechts 8 stukken apfelstrudl voorhanden. Met een vuil lachje vroeg de serveerster of er soms mensen in plaats van apfelstrudl een stuk topfenstrudl wilden. Voor degene die niet weet wat topfenstrudl is: Dat is over datum geraakte berenyogurt met vanillesmaak in een jasje van bladerdeeg, gecamoufleerd met poedersuiker. 5 vrijwilligers werden gevonden, en toen de koffie op was werden de Uriallers getrakteerd op een deceptie: de baksels waren niet van de kwaliteit die we ons de afgelopen dagen ingebeeld hadden.
Na de strudl mochten de Uriallers nog een uur zonder begeleiding rondlopen voordat het parkeerbonnetje zou verlopen. In kleinere clusters zwermde de groep uit over de nog natte binnenstad. Her en der werden wat bruikbare en minder bruikbare geschenken gekocht voor het thuisfront, maarja: het gaat om het idee. Op de terugweg werd er in Matrei een Fleischerei met imbiss gevonden waar kleine Kiers 13x brood met worst bestelde. Dat werd verspreid over 4 tafels genuttigd. Eigenlijk gebeurde hier niet veel bijzonders. Het weer was nog steeds slecht en er was ook niet veel te zien helaas.
Na een paar uurtjes aufenthaltsraum ging het traditiegetrouw naar Bobojach voor de beste schnitzels van Osttirol. En die vielen ook dit jaar weer niet tegen. Geweldig wat een kwaliteit. De week werd geevalueerd en er werden al proefbalonetjes opgelaten voor Urial 2017. Mallorca, IJsland, Kaap Verdië, Corsica en Zwitserland kwamen langs. Dit wordt door respectievelijk Boender, Dries, Arnold, Diepman en JanWillem uitgewerkt op de volgende aspecten:
- Reis
- Accomodatie
- Voedsel
- Wandelingen
- Hutten
- Drank
Een eindbegroting met kosten pp moet voor 31/12/2016 schriftelijk bij Jan Willem en Arnold worden ingediend teneinde ook Urial 2017 met veel succes te kunnen laten verlopen.
Terug naar Gasthof Linder waar de Uriallers na de schnitzels ook nog de gebruikelijke Heise Liebe naar binnen geschoven. De serveerster die al gedurende het gehele diner opviel door vrolijkheid en vriendelijkheid (ja, we hadden die dag al heel wat slechters mee gemaakt dus het kon ook snel beter) werd losser en vrolijker. Gevat en ad-rem. Vonden we prachtig! Bij het afrekenen effende Top het pad voor de serveerster om plaats te nemen naast Boender. Die schoot rechtop en zijn wangen kleurden terwijl de onderhandelingen met de schatsmeister van dit jaar, Dries, prima verliepen. Na een onnavolgbare 25 Euro extra, 10 Euro retour actie kreeg hij decharge toen bleek dat alles betaald was en de portemonee schuldenvrij leeg was. Applaus!
In de aufenthaltsraum werd nog de verkregen schnapps van Frau Dorer genuttigd. Die werd ontvangen met oerkreten. Of dat van plezier of afgrijzen was kon daaruit niet worden opgemaakt.
Urial 2016 werd door de aspirant leden Mark en Kiers positief geevalueerd. Kiers verheugde zich op de plannen voor 2017 en had mooie dingen meegemaakt op de berg en op de camping. Mark gaat kijken of hij nog wat aan zijn knie kan laten sleutelen zodat de afdalingen wat beter gaan verlopen dan dit jaar, waarbij het leek alsof hij na een beenbreuk opnieuw met krukken moest leren lopen. Vanuit de Uriallers bleek er voldoende steun te zijn voor een volgende deelname.
Wat er verder gebeurde blijft in de herinnering van 13 Uriallers en zal niet digitaal beschikbaar worden gesteld. 10 gigabyte aan foto materiaal zal wel worden nageplozen en highlits zullen op de site verschijnen die binnenkort niet meer in HongKong in een meterkast hangt (met dank aan Chef) maar in een professionele hosting omgeving zodat de beschikbaarheid wat omhoog kan.
Wederom een geslaagde Urial editie, een zeer geslaagd 15 jarig jubileum.
Quote (Gijs): EN PLAY (nadat grote Kiers even stil viel)
Mooie verhalen bikkels, was er maar al te graag bij geweest!
ReplyDelete