Dag 5 - Klettersteig bij Moosalm

Rustdag! De dag begint rustig aan op eigen tempo maar rond 9:00 zijn alle Uriallers wel present. Kopje koffie, broodjes zijn weer geregeld. Op de vraag “Zijn er vrijwilligers om eieren te bakken?” kijkt iedereen aandachtig naar zijn boek, de lucht of zijn schoenen dus Top trekt zijn conclusie: “Ok, dan doe ik het zelf wel <zucht>”. Gaandeweg komt er hulp dus daarmee wordt het toch weer een groepsprestatie en het resultaat was weer uit de kunst. Onder zacht gegrom worden de eieren met spek weggewerkt. Thijmen werd nog op pad gestuurd om zijn jasje te zoeken, waarschijnlijk laten hangen bij de douches. Niks gevonden, receptie nog dicht, dus later maar weer proberen.

Nadat iedereen gedouched is wordt het tijd om een plan te maken. Al snel is het duidelijk: dagje slenteren in Sölden, daarna klettersteig bij de Moosalm. Stefan en Thijmen weten precies waar dat is, dus het wordt een dagje klettersteig met gidsen. Onder de bezielende leiding van Thijmen weten alle Uriallers de start van de klettersteig zonder kleerscheuren te bereiken. Johan begint vol goede moed maar het voelt niet vertrouwd dus hij gaat terug. Verstandige beslissing, het is per slot van rekening vakantie en je moet geen dingen tegen je zin doen. Aangekomen bij de top van de klettersteig staan Thijmen en Stefan bovenop. Die zijn omhoog gelopen via een alternatieve route en begroeten ons met een fruitig “Goedemiddag dames”.

Op de terugweg is er heel even paniek in de ogen van Stefan. Thijmen en Gijs waren flink kwebbelend naar beneden gelopen. Net buiten het zicht hadden ze een afslag gepakt: naar de Moosalm of terug naar de camping. Na even wat coordinatie kwam het verlossende telefoontje van verkenningsteam 2: “verkenningsteam 1 is al hier, de jongens zitten gezellig op een bankje te luisteren naar een muziekje en hebben al drinken besteld”. Nadat Stefan het geruststellende nieuws vernomen had kon hij met een hartslag lager dan 180 naar de Moosalm lopen. Daar stonden de biertjes en de Almdudlers alweer klaar. Toen Thijmen en Gijs even later ook nog een ijsje hadden versierd, vond Thijmen ook nog zijn jasje terug dat daar al sinds de vorige dag voor hem aan de kapstok was gehangen. Ook weer geregeld.

De welverdiende drankjes werden genuttigd en daarna werd weer vrolijk naar de tent getogen, de jonge gidsjes weer voorop. Kiers sprak ooit de legendarische woorden: “ER WORDT HIER NIET GEKOOKT!” en vandaag was weer zo’n dag. Pizza bij Restaurant GUSTO, wat als nummer 3 in Sölden wordt gewaardeerd. Daar aangekomen volgt een chaotisch bestelproces waarbij er van de Uriallers wordt verwacht dat we de hele bestellijst onthouden en goedkeuren. De bestellijst klopt en wordt dus goedgekeurd. Ondanks dat wordt de bestelling toch nog verprustst waardoor Top geen bier krijgt en Boender en uitgerekend Kiers (die daar heel goed tegen kan) langer moeten wachten op hun bestelling. Jaco krijgt de grootste calzone pizza ooit maar weert zich kranig en wint nipt met 1-0.

Uiteindelijk kiest iedereen toch om iets na te bestellen. De hele avond roteerde een slideshow met de toetjes op een tv. Een aantal hiervan leken heerlijk, maar waren niet aan iedereen besteed. De omvang van de hoofdgerechten noopten een aantal zich te beperken tot een bakje koffie of een espressootje. Fugazi, Kiers en de jonge verkenners waren verlekkerd door de toetjeskaart en gingen ervoor. Voor het nagerecht herhaalt zich het chaotische bestelproces. Kiers wil niet goedkeuren totdat hij zijn tiramisu heeft gehoord. Thijmen koos de stragiatella beker, die volgens de ober alcoholvrij geleverd zou worden. Echter bij het serveren werd aan Diepman – beoogd vader – in veel woorden uitgelegd dat dit maar een minieme hoeveelheid bevatte en echt niet zonder kon. Thijmen had er al snel genoeg van, maar anders was hij er ook wel zat van geworden.

Na een vlotte babbel van de ober tijdens het natafelen werd afgerekend en gingen we tentwaarts.