Gaislach Kugel

Jaco schrijft met ZuidAfrikaans accent:

Om 06:30 begint het kamp rustig aan te wakkeren.  Eerst even kop poetsen en dan een rit naar de bakker voor wat broodjes.  Om 07.15 gaat ontbijt al rap: semmelchen, ham, kaas en gekookt eitjes doet eenieder zeer goed. Geen excuus meer om het eerste punt van de dag niet te halen. Dan in de auto om naar het abfahrt plaatsje te gaan. Die is op ruim 2000 meter hoogte gelegen en iedereen weet dat ze vanaf daar 1000 meter moeten klimmen.  Ook mooi!

08.30 gaat de groep al lopen, even wat spiertjes strekken en nadenken over de echte rede dat het weer moeten.  Snel komt het aan als ze om hen heen kijken… Wij zijn in de bergen; wij zijn hierheen gekomen om dit te doen, gezelligheid en verhaaltjes te delen en de nieuwe te schrijven.  Eerste rustpunt voor die wat mindere fitte jonges staat zo rond de 2 uren lopen, alleen maar klimmen; Gaislachmeer op 2700 meter.  Wat mooi, uitstekend en rustig.  Dit moet het eerste moment zijn dat iedereen de vraag weer zelf beantwoorden… 

Nu de volgende uitdaging; Gaislach Kugel.  Dat betekent nog een steile 300 meter bats tocht om hoog.  Niet eenvoudig glooiend maar zelfs voor Urial batstaven pittig. Voor de grotere groep gaat het wel goed.  Die zit er al een uurtje of anderhalf op de sjiekste doch duurste hut ooit.  Johan en Jaco komt er ook nog aan, maar op zijn eigen tijd.  Zo 1.5 uur later staat allemaal op 3040 meter, sommige onderweg naar beneden en Johan en Jaco zojuist boven gearriveerd.  Die ziet er moe uit tjonge!  Maar het gaat en de besluit is al genomen voor hen om niet weer te gaan dalen zoals de grotere groep. Foto maken, even snel eten, dan weer naar beneden in het gemak van een lift.

De dalers hadden rond de 3 uur nodig om naar beneden te stampen, vooruitgeschoven groep verhief afdalen tot kunst die veel gelijkenissen toont met gecontroleerd vallen.  Daalden zeer snel en alles komt goed.  Gelijk een berichtje verstuurd aan Stefan om nog wat biertjes in de koelkast te zetten met een directe antwoord dat het niet kunnen omdat Jaco en Johan de druppel hebben, dus geen toegang tot de vriezer.  Warm bier is onacceptabel in de Urial week (trouwens ook niet daarvoor en daarna) en er werd snel weer terug gestuurd dat een plan beraamd moeten worden en dat koude bier een prioriteit is. Improviseren is toegestaan. Stefan lost het op door bier in de spaghettipan met koud water te stoppen.

Alle vermoeide voeten, stramme ruggen en overgerekte kuiten kwamen strompelend de auto uit en plofte neer op de gammele campingstoeltjes. Lauw bier uit de megapan en een knallende zon op de toch al verbrande tere huidjes, maakte de Uriallers ertoe besluiten om in de schaduw een bioscoopopstelling te maken. Pinda- en chipszakken werden van achter naar voor doorgegeven om onder het genot allerlei uitdagende poses van onze mede-campingasten (de vrouwelijke wel te verstaan) luid grommend commentaar te geven. Maar ook die schaduwplek werd door de brandende zon ingepikt en bleef er niets anders over dan de hongerende magen van onze Uriallers stillen.

Chef Stefan had natuurlijk al lang het plan gesmeed om pilaf te maken maar er moest nog wel boodschappen gedaan worden. Alle ingrediënten voor rijst pilaf gehaald en alle hongerige Uriallers wisten niet hoe snel er gesneden, water gekookt en gebakken moest worden. Menig mensa zou hier nog een puntje aan kunnen zuigen. Variatie in schil (met dank aan Kiers en Diepman), knapperige gesneden kip werd kalkoen (met dank aan Fugazi, Jaco en Top). En natuurlijk de grote verwisseltruuk met de opscheplepel.

Onze buren ook uitgenodigd voor het 3 sterren diner, maar iets met vlees stond ze tegen (JA DAN NIET!) Des te meer is er voor de Uriallers, zong het zachtjes rond. Binnen no-time was de handel op en Johan kon het niet laten de chef te complementeren (en terecht).

Tweede avond in Aufenthaltsraum en we moeten zeggen aan de sfeer wordt gewerkt, maar aan de andere kant is het uitzicht op de gang steeds beter. Grote kans dat dit deze week nog vervolg krijgt. Een tribune behoort zeker tot de mogelijkheden.