Jaco schrijft met ZuidAfrikaans accent:
Om 06:30 begint het
kamp rustig aan te wakkeren. Eerst even kop
poetsen en dan een rit naar de bakker voor wat broodjes. Om 07.15 gaat ontbijt al rap: semmelchen,
ham, kaas en gekookt eitjes doet eenieder zeer goed. Geen excuus meer om het
eerste punt van de dag niet te halen. Dan in de auto om naar het abfahrt
plaatsje te gaan. Die is op ruim 2000 meter hoogte gelegen en iedereen weet dat
ze vanaf daar 1000 meter moeten klimmen.
Ook mooi!
08.30 gaat de
groep al lopen, even wat spiertjes strekken en nadenken over de echte rede dat
het weer moeten. Snel komt het aan als
ze om hen heen kijken… Wij zijn in de bergen; wij zijn hierheen gekomen om dit
te doen, gezelligheid en verhaaltjes te delen en de nieuwe te schrijven. Eerste rustpunt voor die wat mindere fitte
jonges staat zo rond de 2 uren lopen, alleen maar klimmen; Gaislachmeer op 2700
meter. Wat mooi, uitstekend en
rustig. Dit moet het eerste moment zijn
dat iedereen de vraag weer zelf beantwoorden…
Nu de volgende
uitdaging; Gaislach Kugel. Dat betekent
nog een steile 300 meter bats tocht om hoog.
Niet eenvoudig glooiend maar zelfs voor Urial batstaven pittig. Voor de
grotere groep gaat het wel goed. Die zit
er al een uurtje of anderhalf op de sjiekste doch duurste hut ooit. Johan en Jaco komt er ook nog aan, maar op
zijn eigen tijd. Zo 1.5 uur later staat
allemaal op 3040 meter, sommige onderweg naar beneden en Johan en Jaco zojuist
boven gearriveerd. Die ziet er moe uit
tjonge! Maar het gaat en de besluit is al
genomen voor hen om niet weer te gaan dalen zoals de grotere groep. Foto maken,
even snel eten, dan weer naar beneden in het gemak van een lift.
De dalers hadden rond de 3 uur nodig om naar beneden te stampen, vooruitgeschoven
groep verhief afdalen tot kunst die veel gelijkenissen toont met gecontroleerd
vallen. Daalden zeer snel en alles komt
goed. Gelijk een berichtje verstuurd aan
Stefan om nog wat biertjes in de koelkast te zetten met een directe antwoord
dat het niet kunnen omdat Jaco en Johan de druppel hebben, dus geen toegang tot
de vriezer. Warm bier is onacceptabel in
de Urial week (trouwens ook niet daarvoor en daarna) en er werd snel weer terug
gestuurd dat een plan beraamd moeten worden en dat koude bier een prioriteit
is. Improviseren is toegestaan. Stefan lost het op door bier in de spaghettipan
met koud water te stoppen.
Alle vermoeide
voeten, stramme ruggen en overgerekte kuiten kwamen strompelend de auto uit en
plofte neer op de gammele campingstoeltjes. Lauw bier uit de megapan en een
knallende zon op de toch al verbrande tere huidjes, maakte de Uriallers ertoe
besluiten om in de schaduw een bioscoopopstelling te maken. Pinda- en
chipszakken werden van achter naar voor doorgegeven om onder het genot allerlei
uitdagende poses van onze mede-campingasten (de vrouwelijke wel te verstaan)
luid grommend commentaar te geven. Maar ook die schaduwplek werd door de
brandende zon ingepikt en bleef er niets anders over dan de hongerende magen
van onze Uriallers stillen.
Chef Stefan had
natuurlijk al lang het plan gesmeed om pilaf te maken maar er moest nog wel boodschappen
gedaan worden. Alle ingrediënten voor rijst pilaf gehaald en alle hongerige
Uriallers wisten niet hoe snel er gesneden, water gekookt en gebakken moest
worden. Menig mensa zou hier nog een puntje aan kunnen zuigen. Variatie in schil
(met dank aan Kiers en Diepman), knapperige gesneden kip werd kalkoen (met dank
aan Fugazi, Jaco en Top). En natuurlijk de grote verwisseltruuk met de
opscheplepel.
Onze buren ook uitgenodigd
voor het 3 sterren diner, maar iets met vlees stond ze tegen (JA DAN NIET!) Des
te meer is er voor de Uriallers, zong het zachtjes rond. Binnen no-time was de
handel op en Johan kon het niet laten de chef te complementeren (en terecht).
No comments:
Post a Comment