Na de rustdag was iedereen fris en fruitig. Behalve Boender. In navolging van Topjr is boender nu aan de racekak. De weersomstandigheden waren veranderd, er moest rekening gehouden worden met zware regen en onweer in de namiddag. Aangezien uriallers kicken op opties, werd er besloten een tocht met opties in te plannen. De Burtchakopf werd als bestemming geselecteerd. Wat inmiddels ook duidelijk geworden was is dat het dopje kloterele niet zo heel hoog lag. Dus even naar de boomgrens lopen was nog niet zo eenvoudig. Dus het eerste stuk werd gedaan met de sonnenkopf bahn. Niet zo leuk hoor, dikke vette toeristen, babies, ramp gezinnetjes op flapperig vrijetijds schoeisel kijken je bevreemd aan als je naast ze staat in volledige uitrusting. Je ziet ze denken “wat een uitsloovers”. Terwijl wij denken “ nep berg lui”.
Goed. Via de lift dus al mooi stukkie opweg naar de burtchakopf. Ver voorop en alleen liep Kiers hij had de machine aan de krul. Achteraan liep zieke boender zich verbaasd af te vragen hoe Topsr toch zo snel kon lopen.
Na 2 uur werd de scharte bereikt. Topsr. Besloot de laatste 10 minuten naar de kopf niet mee te lopen ivm gevaarlijke route en stukje felssteig. Op de kopf zelf werd een stuk droge worst geofferd en werd de afdaling vlot weer ingezet naar de scharte alwaar Jan wachtte.
De donkere wolken ontwikkelden zich in rap tempo terwijl de urial stick zich weer naar de lift bewoog. Bij de lift was een groot groot restaurant. Vol met patat en schnitzels etende liftgangers. Aangezien de urial groep veilig was voor het weer werd er driftig meegegeten met de nep bergklimmers. Curryworstje hier, pizzaatje daar biertje of radler (bier met limonade) erbij. Lekker hoor.
Nou over de lift terug is weinig te melden.
Het avond eten was besloten om bij restaurant “engel” te bestellen en op te eten alwaar men denkt dat topsr allen insmeren pappie ist. Het liep iets anders dan de vorige keer. De jonge groep die vorige keer bij ons in de ruimte zat was verwisseld met zure senioren die geen woord zeiden. De temperatuur was enorm hoog, iedereen zweette een vliesje zweet bij het niks doen. De zure senioren niet trouwens, die waren droog.
Eten werd besteld en gebracht. Jan zat nog net niet te vloeken op zijn Bauer Hendln met tomaten en courgettes. Hij vond het uitermate smerig. Zelfs de aardappelen kregen een zware onvoldoende.
Eenmaal thuis werd er redelijk snel in het nest gestapt. De jaartjes gaan tellen.
Vrijdag
Bus verhaal man man man
Dries thuis
Route naar steineresmeer en freibburger hutte
Hut was eigenwijs noemt alles anders
Boenders bestellen knoedel krijgen noedel
Papa wil niks eten
Bus terug
Iers feest
Schotse rokken
Thuis schnapps
Jan aan de schijt
No comments:
Post a Comment