3 x 3

Titel:


9 uur weg. Dat was het plan. En dat lukte ook: om 8 uur zat iedereen met grotendeels ingepakte tas aan tafel en stipt om 3 minuten over acht kwam Hans aan met de buit: 3 heerlijke baguette au cerial en een pain de campagne. De koffie kwam in voldoende hoeveelheid door de filters en het smaakte allemaal perfect.
Om 9 uur liepen we naar de autos die ons vrolijk ronkend naar het startpunt brachten. Oh ja, wel via een zeer pitoreske route waarbij de spiegels van de Duitse vervoersmiddelen aan weerszijden de huisjes toucheerden. Het had makkelijker gekund maar dit was leuker! Ook qua parkeren had het makkelijker gekund, maar ook dit loopje langs een prachtig blauw stuwmeer was een mooie toevoeging.

De omgeving was prachtig: via een mooi dal met aan alle kanten watervallen ging het meter voor meter omhoog. Tot we op een soort van plateau kwamen. Daar was het breed en relatief vlak: prachtig! Hier graasden de pinken er vrolijk op los. En het waren slimme beesten want ze hadden niet hun voedsel ondergepoept maar het pad gebruikt als toilet. Maar dit mocht de pret niet drukken. We liepen mooi door tot we op de plek van de bronnen van de Romanches kwamen. Hier werd halt gehouden. Een echte duidelijke bron was niet aan te duiden maar de droge worst bood uitkomst. Het was wel tijd om een foto te maken, met mooi uitzicht op een gletsjer. Top had een strategie. Hij deed of hij de juiste positie probeerde te vinden om de groep op de foto te zetten met de berg/gletsjer op de achtergrond. En precies op het juiste moment vroeg hij een sportieve vrouw, die net haar tocht weer wilde vervolgen, om een foto te maken. Dat wilde ze. Ook deze Francaise maakte van het fotograferen een sport. Maar dan ook heel serieus. Waar we gisteren een kniebuiging voor de beste resultaten zorgde, werd deze keer een split en een spagaat ingezet. Dit zorgde voor focus bij de Uriallers en het resultaat zal later ook met trots worden getoond.

Op de terugweg bedacht Gijs ineens dat hij zijn telefoon mistte. Dat ging gepaard met wat zuchten en een voorzichtig 'he daar baal ik van'. De hele tas ging op de kop en het oordeel luidde: ik ben hem kwijt. Net toen besloten was dat Gijs terug zou voor een zoekactie bleek dat ie toch in een vakje zat. Probleem opgelost.

De auto's stonden nog op hun plek en die brachten ons weer veilig op camping. 1 team had nog wat boodschappen gedaan en een reservering gedaan voor het eten. De pizzeria. Een mysterie wat nog niet is opgelost is waarom de deuren aan de zijde van de auto van Hans en Top volledig open stonden.

Gijs was ondertussen het tweede voorwerp kwijt; zijn zakmes. Hij was hier al eens door gewaarschuwd, en het mes was al gevonden door een opmerkzame Urialler. Later op de middag werd hij mooi voor de gek gehouden doordat hij met zijn eigen mes (alsof het van iemand anders was) een aantal flesjes opende. Natuurlijk kreeg hij zijn mes terug. Hij pakte direct al iemand terug door zijn vaste grapje te herhalen door een flesje water te serveren in plaats van een biertje. Er zijn nog 8 Uriallers die er nog in moeten trappen dus hij kan nog even verder.

Top Jr. heeft last van GAS ..niet het normale Urial gas maar van Gear Acquisition Syndrome wat resulteert in spullen die je eigenlijk niet nodig hebt.In geval van Top jr. is dit dus een hangmat die hij graag aan de groep wil demonstreren. Zijn plan is om de hangmat tussen 2 bomen te spannen en dan daar een nacht in door te brengen. Om te voorkomen dat hij nat zou worden sloopte hij onze mooie tarpopstelling en verplaatste hij alles naar zijn hangmat. Voor de zekerheid heeft hij ook nog een reserve tent en kan hij ook nog bij zijn pa in de tent.Verder heeft hij ook een waterdichte zak voor kleding paraat staan naast zijn slaapstek.
Terwijl het plan tot stand kwam en de gevolgen voor de groep duidelijk werden: geen droge plek om te eten...ontstond er een discussie over de lengte en breedte van de tarp van Top. Iedereen schatte in dat het zo'n drie bij drie was. Hans zei dat het minstens 4 was en wist het vrij zeker met zijn timmermansoog. 80% zekerheid. Er werd een liniaal gepakt en er werd gemeten.3 meter. Bij Hans was dit niet voldoende. Heb je wel goed gemeten? Of heb je de inches kant gepakt. Nee, mm staat er op. Niet voldoende. Meet zelf maar dan. Hans nam een wandelstok als meetinstrument dat zeer zorgvuldig gecalibreerd erd met behulp van de liniaal. Het hoge woord kwam er uit: jullie hebben gelijk: drie meter.

Hans edit: "Voor Stefan ging de controlemeting met de wandelstok boven de pet. Dit gaat allemaal veel
te snel riep hij verbijsterd. Maar de overige uriallers (aldus Hans zelf dan) waren het eens met de controle en
de zaak werd met algemene stemmen afgesloten."

De pizzas waren ontzettend lekker maar het wachten, ruim 1,5 uur, was wellicht niet wat we er van verwacht hadden. Grotere groepen kunnen ze kennelijk niet aan. Gijs ging hierdoor iets later dan gepland naar bed, en op een of andere manier direct daarna alle Uriallers. Op 2 na: de blog moest nog af en er was ook nog een flesje leeg te maken.