Steekbeest

reveille - Om 7:00 werd Stefan gewekt door een dikke scheet van Diepman die gehurkt voor zijn tas zat. Het idee was om de reveille ten gehore te brengen, maar de uitvoering kwam niet verder dan een langgerekt laag *prffftrrt*. Stefan antwoordde grinnikend met een welgemeend "Goedemorgen'. De dag was begonnen. Voor het ontbijt had Hans met Gijs overheerlijke pain cereale, ruimschoots voor 8 uur geregeld. Millhill besloot om twee extra schepjes koffie in het filter te gooien wat ervoor zorgde dat Stefan binnen twee slokken transformeerde in een ADHD-er onder invloed van speed en cocaine. Tijdens het ontbijt werd de route voor de dag bepaald. Het weer was onzeker en er zat een goede kans in op regen rond 14:00
Splitsen - De groep werd verdeeld. Jan Top en Fugazi liepen een alternatieve route terwijl de overige Uriallers voor een straf klauterklimmetje van 600m in het eerste uur gingen. Geheel traditiegetrouw werd voor de tweede dag op rij de verkeerde parkeerplaats gekozen wat meer wandelplezier opleverde. Klimmetje was prachtig. Terwijl de Uriallers stonden te genieten van de salmiakballetjes van Gijs, mueslirepen en het prachtige uitzicht werden ze langzaam opgegeten door vliegende mieren. Tijd om door te lopen. Toen het klimmetje achter de rug was en het mooi glooiende deel van de wandeling kon beginnen betrok het weer en werd met gezond boerenverstand de afweging gemaakt tussen doorlopen en teruglopen. Doorlopen betekende dat dezelfde weg weer teruggelopen moest worden, er was geen mogelijkheid tot het lopen van een rondje of het aanpassen van de route. De regenjasjes gingen aan en er werd besloten om terug te lopen. Een natte Urialler is geen blije Urialler. Dat past niet bij het concept van droge worst.
Na de afdaling wilden Stefan en Millhill nog een geo cache opzoeken. Gijs wilde, na het stellen van enkele vragen als 'is het dan heel erg ver' en 'is het erg steil' ook wel mee.
De cache lag op een zeer bijzondere plek. Bij een kapelletje dat tot 15 meter nadering nog volledig aan het zicht onttrokken was. Tot zijn grote vreugde vond Gijs het kleine kokertje met daarin de officiele cache log. Het uitzicht was prachtig. Daarna ging het cache team de overwinning vieren met een cr鋯e. In een onooglijk etablissement kwam een frisse serveerster vrolijk de bestellingen opnemen. Dit ging in twee etappes want de lijst met mogelijkheden was behoorlijk lang. Stefan gaf Gijs nog snel een spoedcursus Frans waarna Gijs in vloeiend Frans zijn bestelling deed. Hij kreeg complimenten voor de uitspraak en nog een lief lesje uitspraak waarna het perfect was. Na dit heerlijke hapje stapte het cache team in de auto, en snel er uit bij een lokale attractie: een uitzichtspunt waar je 5 meter op een plateau boven een honderden meterers diepe afgrond hing. Dit gaf een prachtig uitzicht. Ook werd in een volgende stop de camping nog van boven gefotografeerd.
Teruggekomen op de camping waren Jan en Fugazi al klaar met het opruimen en de afwas. Jan had de vrijgekomen tijd besteed aan het bestuderen van het vlieg- en vechtpatroon van de wesp. Op alle droge worst, nectarine en bier kwamen nl wespen af. Hans had een booby trap gemaakt van sinas en een bierfles waar de meeste wespen met alle zes poten intrapten.
Ondertussen kwamen Stefan, Millhill en Gijs terug van het geo-cachen. Die hadden ze gevonden en ze hadden zichzelf beloond met overheerlijke crepes met vulling. De chef was "tres content' met de reactie van de uriallers.
Top nam een slok van zijn bier. Op zich niets bijzonders. Wel bijzonder was dat hij luid vloekend het bier uitspuwde en een soort onbeholpen klompendans begon onder het uitkramen van termen die het meest leken op "gowvewdomme", "kufbeeft" en "de angew ziwt ew nof in". In zijn bier was een wesp geslopen en die had Top in zijn gehemelte gestoken. Na een, voor Top begrippen korte, overtuigingsperiode van 10 minuten werd besloten om de huisarts te bellen. Die was er niet, maar de assistente zou een terugbelafspraak inplannen. Binnen 2 minuten had Top de arts aan de lijn. Argumenten als 'ik voel me prima', "ik ben niet allergisch" en "hij heeft me niet zover achterin gestoken" beinvloedden de diagnose niet. Geen gelul Top. Je moet gewoon even naar de huisarts in het dorp. Top had er niet veel zin in, maar als de specialist advies geeft dan volgt ie dat op. Nadat Top had vernomen dat de plaatselijke huisarts Christine heette steeg de zin. Hij kon bijna niet wachten tot 7:15. De capucijners werden uitgesteld tot nader order. Top jr en sr vertrokken richting dorp terwijl de Uriallers in spanning achterbleven. Welk lichaamsdeel zou geamputeerd moeten worden? Om de spanning het hoofd te bieden werd begonnen met de voorbereidingen voor de capucijners.
Na een half uurtje kwam Top in paniek terug. Wie heeft er een paar tientjes voor mij? De pin automaat is kapot en ik moet de arts betalen. Geen probleem, Hans bood redding. Overigens was er geen reden voor paniek, Top was prima in orde en hoefde verder niets aparts te doen.
Stefan, Kiers en Gijs waren in alle consternatie een wedstrijd vliegtuigje vouwen aan het uitvechten. Gijs won met een straatlengte afstand op snelheid en afstand, terwijl Kiers met de originaliteitsprijs aan de haal ging.
Diepman had in afwachting van de capucijners een indrukwekkend stuk peperworst gehaald. Een mid-sized Afrikaans dorp kan daar een half jaar lang van leven, maar de Uriallers hakten in 30 minuten de halve worst weg.
Jan Top maande tot matiging van de peperworst. Er kwamen capucijners aan en je moet je eetlust niet bederven als de capucijners in aantocht zijn. Iedere Urialler droeg zijn steentje bij tijdens het koken en Jan was hoopvol dat 5 potten capucijners en 2kg katenspek genoeg zou zijn om 9 hongerige Uriallers het zwijgen op te doen leggen. Het drie  gangen maaltijd bestond uit: Een voorgerechtje (Capucijners met spek), een hoofdgerecht ((Spek met capucijners) en een nagerecht (spekjes met capucijnertjes).