Laatste dag

De laatste dag Urial is ook nog het bloggen waard.

Hans had al weer brood gehaald en 1 voor 1 meldden de Uriallers zich voor het ontbijt. Dat smaakte weer prima. Toen werd er besproken wat we zouden gaan

doen. Naar een meertje, via ferrrata of allebei. Het werd anders; vertrekkend vanaf een dorpje dichtbij, half uurtje lopen (dat leverde behoorlijk veel
protest op van 1 Urialler) en dan via ferrata doen. Dat was een super plan. Het was wel warm op vrijdag, gelukkig was de wandeltocht in de koelte van het bos naast een rivier en de klimwand is op het noorden gericht. Ook bleven 2 Uriallers achter op de camping. De jongste om te zwemmen en de grappigste om lekker een boekje te lezen.
Het was een prachtige wandeling vanuit Villar d'Arêne naar de start van de via ferrata. De hoogtemeters zaten eigenlijk vooral in het begin door een

afdaling naar de rivier en daarna weer meters hoogte winnen om vervolgens redelijk vlak te vervolgen.
De wand was snel gevonden en aan de voet van de beklimming werden de materialen in gereedheid gebracht. In inmiddels vaste volgorde bestegen de Uriallers de bergwand, een uitdagend parcours met veel beugels en veel lucht, enkele keren zelfs met overhang, spannend maar tof! Na enkele meters klimmen konden we
de 2 niet klimmers eenvoudig naar het terras dirrigeren, dat konden we vanaf de grond niet ontdekken, vanuit de hoogte prima. Brug over, rechts! Begrepen! klonk het.
Halverwege de klim werd er geevalueerd. De groep was bijeen en er werd links en rechts een slok water verdeeld, reepjes werden verstrekt en daarna ging het weer volle bak omhoog. Vanuit de hoogte werd ook het terras nog gefotografeerd, daar waren zowel Jan als Fugazzi op te ontwaarden.
De terugweg van de klim was nog gevaarlijker dan de klim zelf. Waarschijnlijk hebben we een afslag gemist, of die Fransen hebben een vreemd gevoel van veiligheid... Uiteindelijk belandden we veilig beneden. Fugazzi en Jan liepen ons al tegemoet en direct bij de start van de route terug naar Vilar d'Arêne herenigden de groepen tot 1 groep.
Vlot ging het terug naar de auto's die tot bakovens waren omgetoverd in de Franse hitte.
Nog een biertje in 't kamp en er werden links en rechts al wat opruim werkzaamheden gestart. Gijs had alles al keurig ingepakt, hij was als eerste klaar.
Het diner in het plaatstelijke etablissement was voortreffelijk. Hadden we ons voorbereid op 1 verplicht menu, bleek de hele kaart open te liggen. We zochten de lekkerste dingen uit en Gijs bestelde zonder aarzelen een Oceane, een salade met garnalen. Hij is zijn leeftijdsgenoten ver voorbij!
Urial 2015 werd geëvalueerd, highlights, verbeterpunten alles om het volgend jaar weer beter te doen. Iedereen was dik tevreden, vaakgenoemde highlights waren de overnachting en de maandagtocht.
Na het diner werden de laatste restjes opgeruimd inclusief de laatste 10 hamburgers die tijdens het ontdooi proces de hele koelkast van Top in een bloederige toestand hadden veranderd. Niet laat dook iedereen het nest in voor de broodnodige rust voor de lange reis.