Monday, August 1, 2022

Dag 3 - Glorerhutte

Na een overdaad van broodjes vertrokken de meeste Uriallers om stipt 9.30 richting Lucknerhaus om de wandeling van de dag aan te vangen.

Niet iedereen omdat om 10.00 de bus van Boender werd opgehaald door de afsleepdienst. Die was er ook stipt om 10.00 uur. De auto werd vakkundig en snel opgeladen, het papierwerk duurde haast nog langer. 

Ook millhill en Boender volgden vervolgens de weg naar het Luckerhaus. Een punt vrij hoog in de bergen. Om daar te komen moest een beetje tol worden betaald. De schatzmeister had dit al voorzien en 20 Euro mee gegeven wat (achteraf bij vertrek pas) ruim voldoende bleek. 

Boender en millhill parkeerden de auto zo ver mogelijk berg op om niet meer tijd te verliezen. Aan het uiteinde van de parkeerplaats liep maar één pad omhoog dus dat moest het wel zijn. We kijken wel op de bordjes als we die zo tegenkomen. Ok, met een flink tempo er op stoven de twee achterblijvers achter de groep aan. Na 20 minuten behoorlijk stijgen en meerdere mensen inhalen kwamen we pas bij het eerste bordje. En ja hoor, de hut van bestemming stond daar NIET op. Via de telefoon werd contact gezocht met de eerste groep en al snel bleek dat Boender en millhill, weliswaar snel maar, ontzettend de verkeerde kant op waren gelopen. De correctie werd meteen ingezet. De mensen die we net hadden ingehaald keken wel wat vreemd op bij het tegenkomen. En 10 minuten later stonden we weer op de parkeerplaats. Al met al een uur achter de groep, minimaal. 

Het tempo werd bij het vinden van het bordje met de juiste vermelding vervolgens nog eens extra opgeschroefd. Dat ging nog prima. 

Ook op de weg naar boven, de juiste kant op, werden de nodige groepen en individuen ingehaald. De hoogtemeters knalden onder ons door en na een tijdje kregen we Fugazi in het vizier, een dikke honderd meter onder de bestemming. 

Op het terras waren de bierglazen nog gevuld, dat bleek al van de tweede ronde maar het bedienend personeel was alert en snel. Zo stond daar binnen mum van tijd 2 borden knödel en 2 bier met een schnaps on the side. Ook Fugazi tikte de hut aan en zo  mogelijk nog sneller stond er een grote kom dampende soep voor zijn neus. Het smaakte allemaal verrukkelijk.

[ruimte voor het verhaal van het eerste team]

Top pakte de kaart er bij en vroeg aan één van de obers om advies over de route. Na wat onduidelijkheid over en weer werd toch resoluut de kant opgewezen van een enorme bult keien naast de hut. Daar maar op dus. Na een aanzienlijke inspanning stonden we bovenop de het gipfel. Na enig oriënteren bleek dat we ook nog een tweede topje op moesten, die was niet zichtbaar vanaf de hut. Ook daar sloegen we ons doorheen. die top was nog hoger dus het uitzicht nog mooier. We konden perfect de Grossglockner zien en de Erzherzog Johann hutte, ook wel Adlersruhe genoemd, zien. Helaas bleef het topje steeds in een dikke wolk zitten, maar misschien zijn er wat foto's gelukt met het gipfel er op, we zullen het thuis wel zien. Iemand riep nog: pas op, daar ligt mensenpoep. En zijn zoon; ja daar heb je zelf al in gestaan. Niet waar, wel, maar. Wat goor was dat. Duidelijk zichtbaar, dat wel. Hoe komt iemand er op om dáár een behoefte te doen. Naja. 

Terug naar beneden was een heerlijke ontspannen wandeling, via een vriendelijk alpen landschap, een enkele keer via een toch wel smal paadje langs een steile wand, gelukkig gezekerd met een staalkabel. Geen probleem voor deze crew. 

Beneden aangekomen was de groep met de jeugd onder toeziend oog van Rik al aangekomen op het Lucknerhaus alwaar wat versnaperingen werden genuttigd. Enkelen sloten zich daarbij aan en op een gegeven moment kwam er ook een ploegje dat zo snel mogelijk naar de camping wilde. Over de practische zaken (boodschappen) werd niet op een gemakkelijke manier een overeenkomst gesloten, er hing even wat irritatie in de lucht. Deze bleek ingegeven door een misverstand en moeheid en na even ademhalen en een kort gesprek was dit allemaal opgelost. Er was een supermarkt crew en de rest kon terug naar de camping. 

Boender en millhill reden ook weer samen naar beneden en bij de supermarkt gebeurde voor onze ogen een bijna ongeluk. De dame die voor ons reed werd niet opgemerkt door een achteruit rijdende uitparkerende dame en de autos gingen rakelings langs elkaar heen. Daar paste geen velletje a4 meer tussen aldus Boender. Het ging gelukkig goed. 

Een flinke kar vol boodschappen werd bij elkaar gezocht en op de camping werd daarvan een lekkere pilav bereid, wat weer smakelijk opgegeten werd. 

Na het eten werd nog wat met een rugbybal heen en weer gegooid en de flinke afwas werd door een opmerkelijk groot aandeel van de jonge garde in rap tempo weer schoon terug in de partytent afgeleverd inclusief de mega paella pan van Fugazi, zonder dit soort equipment werd het allemaal wat penibel voor een groep van 15 man. 

Morgen een wat korter tochtje om weer wat op krachten te komen, het weer lijkt ook wat minder te worden en zo is er woensdag weer energie om de dan volgende mooie dag goed te benutten.

In de party tent nog een spelletje en een biertje en na een heerlijke douche kropen de meeste Uriallers weer hun tent in. Morgen vroeg op. 7.30 is de suggestie. 9 uur lopen.














1 comment:

  1. Wat een klim en wat een energie hebben jullie, ik zie het voor me hardlopend de berg op, iedereen inhalen, verbaasde mensen achterlatend. Ik word al moe als ik dit lees.🥴
    Veel plezier

    ReplyDelete