Dit is een verslag van Rik en milhill die op deze dag een mooie via Ferrata hebben gelopen.
Een beetje laat na een uitgebreid en heerlijk, zonovergoten, ontbijt reden we naar Madonna om daar een via ferrata set te huren. Na de eerdere verkenningen van het dorp werden parkeergarage en berg fuhrer info shop snel gevonden. Daar werden we doorverwezen naar de winkel tegenover en werd voor 15 Euro pee dag een mooie nieuwe set gehuurd: gordel, via ferrata set en helm.
De verhuurder bracht wat realisme in ons aanvankelijke plan. Daarvoor moet je eigenlijk op een hut slapen en stijgijzers hebben. Daar hadden we geen zin in maar er was een alternatief.
Eerst met de lift hoogte maken. Bij het bergstation boven stond een bordje dat het nog 1.5 uur was naar de Tucket hut. We gingen snel maar beheerst onderweg. Prachtige uitzichten en veel mensen onderweg. We vlogen er voorbij. Bij Tucket was het 12.23. We hadden het in 55 minuten gedaan. Toen bleek dat we allebei dit als target hadden gesteld. Zonder hardop te zeggen. Mooi.
Na de nodige slokken water en een reepje ging het verder naar het begin van de via ferrata. Bij het begin namen we een broodje en gingen de gordels om.
Na een steile trap en wat lastige stukjes was er weinig staalkabel. Het pad was mooi en de uitzichten ook maar daar kwamen we niet voor. Toch maar genieten want ook hier waren Ellert en Brammert flink tekeer gegaan. Eindelijk kwamen we in het terrein waar het wat minder makkelijk liep en niet verder zagen we de eerste kabels al. Het was prachtig. Ladders, beugels en pennen met daarlangs een nog nieuw glimmende kabel. Langs plekjes waar je te voet niet komt. We zagen nog Edelweiss en toen het bordje dat het eind van de route aangaf. Dachten we. Dus onze gear in de tas. Dat loopt makelijker. Er bleken echter nog twee ladders te volgen. Maar ongevaarlijk dus hebben we dat ongezekerd volbracht. Afdalen via een gruis helling richting Brentai hut. Daar vierden we onze tocht met een welverdiend biertje. Het was inmiddels 16.15. We moesten nog omlaag. We besloten een nieuwe route te nemen om zo snel mogelijk beneden te zijn. Was ook mooi, langs een riviertje met her en der zichtbare sporen van een storm. We kwamen verder van de beeoonde wereld dan ingeschat waardoor onze ophalers Dries en Top 50 mb aan Google maps er doorheen joegen om ons te vinden. Dat lukte. Auto halen en terug naar de camping. Daar was gewacht met het eten. Boender en Stefan hadden een perfecte spaghetti carbonara gemaakt met pancetta. Dat ging er wel in na zo'n dag. Na nog wat borrelen ging het toen via een heerlijke douche richting bed. Morgen monstertocht. Als het weer het houdt.
Een beetje laat na een uitgebreid en heerlijk, zonovergoten, ontbijt reden we naar Madonna om daar een via ferrata set te huren. Na de eerdere verkenningen van het dorp werden parkeergarage en berg fuhrer info shop snel gevonden. Daar werden we doorverwezen naar de winkel tegenover en werd voor 15 Euro pee dag een mooie nieuwe set gehuurd: gordel, via ferrata set en helm.
De verhuurder bracht wat realisme in ons aanvankelijke plan. Daarvoor moet je eigenlijk op een hut slapen en stijgijzers hebben. Daar hadden we geen zin in maar er was een alternatief.
Eerst met de lift hoogte maken. Bij het bergstation boven stond een bordje dat het nog 1.5 uur was naar de Tucket hut. We gingen snel maar beheerst onderweg. Prachtige uitzichten en veel mensen onderweg. We vlogen er voorbij. Bij Tucket was het 12.23. We hadden het in 55 minuten gedaan. Toen bleek dat we allebei dit als target hadden gesteld. Zonder hardop te zeggen. Mooi.
Na de nodige slokken water en een reepje ging het verder naar het begin van de via ferrata. Bij het begin namen we een broodje en gingen de gordels om.
Na een steile trap en wat lastige stukjes was er weinig staalkabel. Het pad was mooi en de uitzichten ook maar daar kwamen we niet voor. Toch maar genieten want ook hier waren Ellert en Brammert flink tekeer gegaan. Eindelijk kwamen we in het terrein waar het wat minder makkelijk liep en niet verder zagen we de eerste kabels al. Het was prachtig. Ladders, beugels en pennen met daarlangs een nog nieuw glimmende kabel. Langs plekjes waar je te voet niet komt. We zagen nog Edelweiss en toen het bordje dat het eind van de route aangaf. Dachten we. Dus onze gear in de tas. Dat loopt makelijker. Er bleken echter nog twee ladders te volgen. Maar ongevaarlijk dus hebben we dat ongezekerd volbracht. Afdalen via een gruis helling richting Brentai hut. Daar vierden we onze tocht met een welverdiend biertje. Het was inmiddels 16.15. We moesten nog omlaag. We besloten een nieuwe route te nemen om zo snel mogelijk beneden te zijn. Was ook mooi, langs een riviertje met her en der zichtbare sporen van een storm. We kwamen verder van de beeoonde wereld dan ingeschat waardoor onze ophalers Dries en Top 50 mb aan Google maps er doorheen joegen om ons te vinden. Dat lukte. Auto halen en terug naar de camping. Daar was gewacht met het eten. Boender en Stefan hadden een perfecte spaghetti carbonara gemaakt met pancetta. Dat ging er wel in na zo'n dag. Na nog wat borrelen ging het toen via een heerlijke douche richting bed. Morgen monstertocht. Als het weer het houdt.
No comments:
Post a Comment