Dag 7 - terugreis

Over de terugreis moet ook nog even wat gezegd.
De wekkers gingen vroeg. Heel vroeg. 5.30. Er werd koffie gezet, de laatste spullen werden in bakken gegooid en vlak voor 6 uur namen de eerste Uriallers afscheid van de laatste tentbewoner en metgezel (de tent van Dries was al op vrijdag met mooiweer ingepakt). Om 6 uur klonk er al kabaal in het dal, drie auto's stuurden hun neus naar het noorden, noar huus!
De tent werd rap opgeruimd, terwijl in het huis de boel werd opgeruimd en de laatste spulletjes gingen in de Renault.
Om stipt 7 uur, de schaduw van de slagboom hing nog op zijn plaats, gleed ook de Safrane de poort uit.
Vlot werden de bergen bereikt. Via de WhatsApp bleek dat er verschillende routes werden genomen. Diverse berichten bereikten de volgers: Munchen was geen goed idee. Dikke prut. Via Füssen ook vertraging. Het was al met al overal stikdruk en de mannen die 1 uur later vertrokken hadden al tientallen kilometers voor Füssen blokrijden. Ook was er dikke regen. Uit narigheid werd de route naar Garmisch Partenkirchen verkend. Mooie route, weinig verkeer maar allemaal kleine plaatsen en heel veel kilometers snelwegloos. De pas stond ook vol en bij Memmingen was het ook prut maar waarschijnlijk kostte het met elkaar wel veel meer tijd. De mannen bij München voetbalden nog even op de snelweg. Op tip van Dries volgden ze nog tijdelijk een parallel gelegen weg maar even later stond het al weer vast op de A9. We hoorden ergens: 20 km file op de a9 boven München in noordelijke richting.
Top in het kwardraad leek toch echt de beste route te hebben genomen. Zij kwamen als eerste aan. Rik werd door Fugazi in Rozendaal op de trein gezet en langzamerhand druppelden de Uriallers binnen. Hans en Arnold als laatste, om 23.30 werd Hooghalen bereikt. Om 0:14 gaf de laatste Urialler in Groningen het sein: thuus.