hen en werum

*** de urial groep valt een voor een om. Normaal volgt er nog redigatie op redigatie, maar nu gaat de blog rauw en puur op het internet ***

Drie jaar hing het idee al in de lucht, vandaag ging het ervan komen: overnachten op de berg. Vantevoren was uitgezocht dat we dat in dit gebied mochten doen: kamperen was verboden, maar bivakkeren was toegestaan, of zoiets. 'Dat betekende dat we rond zonsondergang de tenten mochten opzetten en rond zonsopgang weer moesten opbreken. In de voorbereidende periode waren al de nodige foto's rondgestuurd van de meest complete berguitrusting met de minste kilo's.

Het plan was: rustdag, op het gemak pakken van de spullen en dan om 1400 vertrekken. Zo gezegd zo gedaan. Er werd heerlijk rustig genoten van 't mooie weer, leesboekjes en spelletjes werden uit de tassen gehaald en zo werd invulling gegeven aan de traditionele rustdag.

Het was rustig totdat rond lunchtijd enige roering ontstond: de alijd zo georganiseerde Kiers was zijn conactlenzendoosje kwijt. Tafels werden nagespeurd, kleding werd tot drie keer toe nagelopen en tenten werden geinspecteerd. De activiteiten van de avond ervoor werden doorgenomen, maar t geheugen was was troebel door de nodige versnaperingen. Kiers was zo aan het eind van zijn alternatieven dat hij zichzelf genoodzaakt voelde de vuilniszak om te keren. Met een nauwkeurigheid waarvoor menig forensisch expert een grote bewondering zou hebben, sorteerde hij de inhoud op naam, kleur, gewicht en volume, maar het leidde niet tot de verlossende vondst. Bebrild de berg op was de enige keus...

De tocht de berg op was loodzwaar voor de uriallers. Hij was lang, hoog en het was heet. De extra bepakking hing als een molensteen om de nek.

Medical emergency situation category intermezzo

Met de col d'arsine in zicht raakte de expeditie in een merkwaardige medics expeditie. Head of the collumn was ex colonel Top. Top Jr zat in een soort trance. De hoogtemeters en de warmte en de teringzware rugzak hadden de honderd procent concentratie er was geen ruimte voor iets anders in zijn hoofd dan het bedwingen van de berg en het bereiken van een bivak plek. In de hoofden van de andere uriallers ging het niet veel anders. Het team was verdeeld in twee groepen. Front collumn (Top Jr, WouZ, Kiers)
Plotseling dook er een duo op voor het team. Het tweetal bestond uit een jongeman en een jonge vrouw. Colonne marcheerde door. De man van het duo begon te praten tegen Top Jr. die reageerde nauwlijks vanwege de trance. De man praatte driftig door. Top kwam uit trance. "Vous parlez Anglais/"maar dat was niet het geval. De man wees op het rechterbeen van de vrouw. Top werd nu echt geactiveerd. Niet door het mooie vrouwenbeen, maar door de wond op het onderbeen waar het bloed uitgutste. De uriallers gingen uit trance en in een proffesionele bijna militaire staat. Althans, dat vinden ze mooi om te denken. Top gaf een duidelijke korte instructie aan WouZ die achterhem liep. "WouZ, medkit, chick heeft poot kapot, bloed" WouZ liep achter Top en begreep direct de ernst van de situatie. WouZ heeft zijn medkit achterop zijn rugzak hangen met klitterband. Zonder tijd te verspillen draaide hij zich om en Top rukte in 1 haal de medkit van de rugzak. HAalde hier verbandspul uit en overhandigde dit aan de man. Zelf het meisje verbinden leek wel leuk, maar als proffesional  doe je dat niet. Toch waren WouZ en Top niet tevreden. De kerel klungelde en de uriallers grepen in. "You have to desinfect first" Snauwde Top. "Ok"antwoorde de man gedwee. Het meisje, de patient, leek aangeslagen. Top blerde in zijn mic"Julia Tango for MikeHotel"...."MikeHotel hier"... "Heb jij nog wat betadine over na het Fugazi debakel?"... 'Ja, plenty'.... "Please standby, hot package coming in in 4 minutes". WouZ en Kiers en Top stapten aan de kant "Walk further for 200 meters, there you will retrieve further treatment". Daar aangekomen stond millhill al klaar met de betadine nadat in de achterhode van de Urialkudde een hongerklop nipt in de kiem gesmoord was.  Met een keurig doekje werd de betadine goed opgevangen die ook hier weer overvloedig stroomde. Het duo wilde daarna door naar beneden om de wond te laten hechten omdat het anders een lelijk litteken zou worden. Ineens gaf de man 2 cm aan bij de diepte van de wond, tja, dan moet je misschien geen risico nemen. Better safe than sorry. Het duo daalde vervolgens rap af. Geen meertje met z'n tweetjes in een klein tentje, want dat was het plan.

* abfahrt
* zware tocht
* gletsjermeer
* keuze locatie

Het was tijd om de unaniem verkozen plek om te dopen tot urial-campsite. Met trillende handjes van enthousiasme werden backpacks omgekeerd. Folie werd van sommige de nagelnieuw materieel gescheurd en de tentjes werden opgezet. Met onopvallende, maar keurende blikken werden de onderkomens van mede-uriallers gekeurd. Conclusie: prima spul. voor die prijs.

Om onze aankomst en overtocht te vieren werd er geproost met warme cup-a-soup. Zo lekker smaakte die instant soep nog nooit. Bijkomend voordeel dat hiervoor het nodige water voor werd opgemaakt. Janwillem en Arnold moesten hierdoor wel op een water-supply-run en konden - ach wat vervelend - hun waterzuiveringsfilters uitproberen. Korte tijd voor zonsondergang verdwenen zij getweeen op een missie waarvan ze nog geen benul hadden aan welke gevaren ze zich blootstelden....

Intermezzo ---Waarschijnlijk had hij ons al vanaf het dal gevolgd...

Hij kende het terrein op z'n duimpje....en wist waar hij bedachtzaam moest manouvreren en waar hij ongezien meters kon maken. Spiedende ogen hielden al ons bewegingen nauwlettend in de gaten. Zodra wij ons kamp opsloegen zocht hij een plekje vlakbij ...dichtbij de geur van zweterige Uriallers...een geur die hij nog nooit eerder had geroken, maar wel een geur die zijn oerinstincten wakker hadden gemaakt. Zijn meester had hem geleerd om nooit zijn tanden in een ander dier te zetten, maar die geur bracht het in de war. Klopte het wel wat zijn meester hem al die jaren had geleerd??? bestond er een ander leven dan het leven wat hij nu leidde??...rust had hij nodig ..en hij ging liggen ..vlakbij de geur ...de geur van Uriallers.

Een oplettende Urialler zag hem opeens liggen met een bot in z'n bek. Meerdere Uriallers kwamen kijken naar het witte gedrocht. Hij was niet onder de indruk van ons en bleef ons recht in de ogen aankijken. Nu waren de Urialles verward. Wat wilde dit witte wezen? ... was het hem om onze droge worsten te doen? ...waren er meer in de buurt en zat hij gewoon te wachten op zijn soortgenoten?.'s Nachts hoorden wij geritsel rond onze tenten ...zachtjes grommen van het witte wezen ...of was het toch het snurken van Kiers  en Stefan??? . Niemand durfde zijn tent uit ,zelfs MillHill niet ondanks dat hij niet lekker in zijn tent lag. Beter niet waterpas in je tent dan opgevroten worden door het witte wezen zal MillHill wel gedacht hebben.

De volgende dag kwamen we weer oog in oog me het witten wezen toen hij braaf zijn werk deed in de schaapskudde.

Moraal van dit verhaal : Met Rum meer fantasie.

Na terugkomst van de watermannen was het water aan de kook en dat ging in de speciaal daarvoor bestemde zakken. 8 minuutjes wachten en er waren heerlijke maaltijden. Tai chicken, stamppot en nassi. Ook was er een portie zeer goed smakende pasta carbonara. De porties waren ruim voldoende en er werd driftig gedeeld. Zo werd het een soort Urial buffet.Het was fantastisch. Als toetje had Diepman een verrassing. Hij had een half varken meegenomen, keurig in peperkorrels verpakt. Dat werd dankbaar door de inmiddels bijna verzadigde Uriallers genuttigd.
Na het eten werd er nog wat gelurkt aan meegenomen heupflaccons en toen was het al snel na 2300 en werd het materiaal nog eens aan een definitieve test onderworpen. 

quote: en dan staan we in het midden van de nacht op om de zonsopgang te fotograferen

Na een roerige nacht, door een ieder weer anders beleefd, was er die prachtige zonsopgang en werder op de magnefieke brander van Diepman weer een bak water warm gemaakt wat door een paar lepels toevoeging van Top een heerlijke bak koffie werd. Het ontbijtje was ook prima: een plak mueslibrood en de resten van 6 muesli repen. Was het prima op uit te houden.
We liepen vrij makkelijk naar de hut toe die we al eerder hadden bezocht en daar werd een bosbessentaartje met een kop koffie genuttigd. Vanwege het tijdstip en de warmte werd er voor gekozen niet nog volgende hutten te bezoeken maar terug te gaan voor bbq en quiz. De gok die moest worden genomen was; komen we de andere groep tegen of hebben die hun plannen ook omgegooid. Gelukkig kwam het goed. Gijs werd al vanuit de verte gespot en weldra werden de groepen verenigd. Natuurlijk waren er over en weer grote verhalen te vertellen die ook nog een beetje werden gepimpt. Een verhaal wat al snel werd getoetst was de schaapskudde. Die was er inderdaad. Een hele grote kudde. En daar moesten we dwars tegenin. Arme schaapjes.