Het huren van de gear verliep vlotjes en iets na 8.30 namen we de lift met gezonde Urial tegenzin, liften zijn maar niks. Boven was het nog lekker rustig en de lokale bevolking had er flink wat ViaFerrate routes op de berg gespijkerd. Kort bij elkaar waren 6 routes en er werden 2 achter elkaar gelegen routes gekozen. De eerste was lang en prachtig, af en toe een lastig stapje maar niets waar we niet voorbij kwamen. Aan het einde van de route liep er een gemarkeerd pad naar de volgende einsteig. Daar aangekomen bleek het mogelijk om het stuk met de hangbrug over te slaan. 1 Urialler koos er voor om niet via de standaard route en de brug te gaan maar om pas na de brug in te stappen. Hij wist toen nog niet dat de route naar de overzijde van de brug eigenlijk ook wel een safety kabeltje had kunnen gebruiken. Gelukkig kwam hij veilig in stelling en zo hadden we ook nog eens een fotograaf met goed zicht op de verhandelingen van de Uriallers. Rik en Gijs kwamen als eerste aan bij de brug en in no time was Rik aan de overzijde. Gijs kwam toch een paar centimeter te kort op de brug, ondanks dat het al een hele grote jongen is. Handig en professioneel gooide hij één van de begeleidende kabels opzij zodat er een swing in kwam, hij greep ondertussen de andere en pakte de swingende kabel die door de swing actie keurig in handbereik kwam. Klasse actie! Vlotjes werd de kabelbrug ook door Gijs bedwongen en een na de ander liep met een brede glimlach naar de overzijde. Kleine afknapper was dat we op de top de eerste patatwandelaars al tegen kwamen die zich vanaf de andere kant al zuchtend en steunend in het zweet hadden gewerkt.
De rode Stiegl parasols op het terras van de berghut zagen er aanlokkelijk uit maar bij een verkenning ter plaatse bleek dat Uriallers in het algemeen geen zin hadden in de situatie. Te veel mensen van ander kaliber, te veel patat en ook nog eens rijen en geen plek in de schaduw. 6 van de Uriallers pakten zo snel mogelijk de lift naar beneden om weg te komen van alle gedoe.
In het dal werd de laatste Gipfelsieg beklonken met een koude gele rakker uit de Stiegl brouwerijen. Kleine lunch werd ook gebruikt, eventjes zout, vocht en energie weer op oorlogssterkte brengen.
Rik en millhill gingen nog een 3e route pakken, een iets moeilijker ingeschaalde route. Hierbij moest je via een rutschbrug aan een kabel met katrol een kloof overbruggen. Maar eerst omhoog. Direct bij de start van de route zat een stukje D, millhill viel aan en schatte halverwege dit segment in dat dit toch iets te veel was na al 2 geklommen routes en een rugzak. Na een snelle afdaling probeerde Rik het en die slaagde er met de nodige moeite wel in dit segment af te leggen. De routes kwamen even later weer bij elkaar en iets verderop was er weer de keuze tussen een C en een D stuk. Na grondige inspectie bleek niet de route maar wederom de fysieke gesteldheid een punt van aandacht en zo werd daar gezamelijk de C klasse te doen, die ook al mooi en bij vlagen lastig was. Grote passen over flinke dieptes en passages buitenom rotsen waardoor je helemaal vrij aan een rots hangt, erg mooi. De tokkelbaan werd bereikt en met een hulptouwtje kon je de katrol naar je toe trekken. Enigzins onwennend liet millhill zich als eerste in het harnas zakken en werd af geduwd naar de overzijde van de kloof. Het was een geweldig gevoel. Rik volgde daarna en die vond het al even prachtig!
Het restant van de route verliep zonder problemen en er werd op het terras Stiegl met Kaiserschmarren gelunched. Na het inleveren van de spullen bracht een wandeltochtje van een uur deze 2 Uriallers ook weer veilig op de camping terug.
Daar aangekomen kon direct een koude Stiegl genuttigd worden, perfect geregeld door Diepman en Jaco die al de inkopen voor de Barbeque hadden gedaan. Genietend van het mooie weer, Stiegltjes en goeie gesprekken begonnen de Uriallers met het samenstellen van een Urial Top AllTimeBest lijst. Dit ging niet volgens een vooropgesteld plan natuurlijk. Organisch ontstonden de regels waarom wel en niet een ummer er mocht. Niemand snaptehet precies maar had er vrede mee, alleen Boender twijfelde of het allemaal wel klopte maar begreep het ook genoeg na wat onduidelijke uitleg.
Ondertussen waren er twee stoere dames op het veldje naast ons bezig met een tent opzetten. Ze hadden ook een doos appels mee, niemand weet waarom. Het waren wel "echten" want ze hadden mooie gear. De eerste toenadering was een geruststelling aan het adres van de dames dat als het Urial kamp teveel lawaai zou maken naar hun smaak ze dit konden aangeven en dan zou er ingegrepen worden. Bij dit first contact bleken het enthousiaste en aardige dames met een zoet belgisch accent.
Ondertussen gingen Diepman en Jaco rustig verder met de kookerij ze hadden ook voor vandaag de regie. Vakkundig werden gele en rode paprikas gehalveerd en leeggeschept. Op de mega Paella pan van Fugazi werden uitjes, knoflook en gehakt gebakken. Uriallers knooien liever niet met eten dus werd uit de koelkast al het resterende vlees en de kaas gepakt en dat werd allemaal in de pan gehakt. Toen de paprika's gevuld waren met de smulpulp van gehakt, groenten, fetta en gesmoltenkaas werden er twee stuks trots gepresenteerd aan de buurvrouwen. Die waren zeer blij verrast en namen dit voorgerecht met warme liefde in ontvangst. De buurman werd overgeslagen. Rare kerel.
Ondertussen zaten de Uriallers aan de wijn, want het bier was op. Er is nog gezocht naar nieuw koud bier bij de receptie maar daar was alleen kotsbier (OttoKringer) dus werd ij het afrekenen ook maar even 3 flesjes Chardonnay op de balie gezet. Het receptie meisje werd er nerveus van. Geduldig en kalm werd het meisje geholpen. Eerst het kamperen afrekenen, daarna pas boodschappen, daarna reserveren voor volgend jaar.
De buurvrouwen leefden nog dus de Uriallers begonnen zelf ook gevulde paprika's naar binnen te werken.Heerlijk. Boender zou gezegd hebben:"NIET NORMAAL" Even later was de braai op bedrijfstemperatuur, dit ging niet onopgemerkt voorbij want een flinke rookwolk dreef vanuit de Urial hoek de camping over.
De Belgische dames zaten daardoor met rode ogen naar lucht te happen, wel zo netjes om ze even te voorzien van een natje, dacht Boender. Hij knoopte een gesprekje aan wat natuurlijk al snel ontaarde in een aaneenschakeling van sterke verhalen van de afgelopen week. Als ware helden beschreef Boender de Uriallers die zo ongeveer alle schartes, kammen en toppen hadden getrotseerd. De kans is vrij groot dat deze Belgische schonen heerlijk moeten hebben gedroomd over gespierde en gebruinde Uriallers die zwetend in zon met 1 vinger aan rotswand hangen en dan ook nog een knipoog geven.
De Ribeyes die door meesterbraaier Jaco werden gebakken smaakten magnifiek. Ze waren niet te zout, want Diepman strooide er nog het nodige zout op na bereiding. Wel zat er genoeg peper op want het smaakte FAN-TAS-TISCH.
Onder genot van een kop koffie zaten de Uriallers nog een keer met z'n allen bij elkaar. Omdat Gijs inmiddels al 9 of 10 jaar mee loopt (afhankelijk of je begint te tellen bij 0 of 1) is het hoogste tijd dat er een Bikkel Review van Gijs komt. Top en millhill hadden dit voorbereid. Perspectief millhill en Top werden voorgelezen en er werd instemmend geapplaudisseerd. Gijs is een Urialler die er helemaal bij hoort!
Een voor een dropen daarna de Uriallers af om nog wat nachtrust te pakken.
No comments:
Post a Comment