7.30 ontbijt, 8 uur lopen hebben we bijna gehaald. De Material Van moest voor de broodjes wel helemaal naar Virgen rijden, want daar werden ze vers gebakken. De bakker in Prägraten doet het niet meer.
Het was een prachtige ochtend en we liepen tussen flarden wolken en in stukken stralend zonlicht naar boven. Eerste stukje weer dezelfde weg, via het eerste gedeelte van de Stabant Hutte, en daarna verder richting Bodenalm, maar die werd niet gehaald omdat de snelle Boenders al linksaf waren gegaan en ook de voorkeur werd gegeven aan droog op de Sajat komen in plaats van apfelstrudel op de Bodenalm, dat zou zo weer een uur hebben gekost.
De tocht was prachtig, alhoewel verschillende Uriallers een andere beleving hadden. Zo verkenden Dries en Fugazzi enkele bergweides en volgden ze de strakke spandex van twee Oostenrijkse dames. Deze dames bleken toch meer in hun mars te hebben dan ze dachten want plots liepen ze meters hoger toch op een echt pad, waar Fugazzi en Dries nooit terecht zijn gekomen. Hoe Dries vervolgens toch op de route naar de Sajat is gekomen blijft voor de groep een raadsel.
Fugazzi koos er voor om richting Stabant te gaan en daarna naar beneden. Hij bood aan om voor het avondeten de boodschappen te doen, wat erg welkom was, wij wisten dus op de Sajat hutte al dat boodschappen halen niet meer hoefde.
Onderweg naar de Sajat kwamen diverse Uriallers verder hun grenzen tegen, ook dat hoort bij Urial: jezelf leren kennen, ook op fysiek vlak. Daarna volgt evenwel keihard het mentale gedeelte. The only way is up! Iedereen haalde de hut verder waarbij moet worden aangetekend dat Jan met 75 zomers schoon aan de haak het ook haalde! Met luid applaus werd hij onthaald in de Sajat hutte. Geweldige prestatie!
Er werd gedronken en geweldig gegeten. De Röstl pfandls en Sajat pfandls vlogen op houten staanders door de tent en ook de gebruikelijke worsten en soep werden genuttigd. Jan deelde de groep mede dat dit voor hem toch echt de laatste keer was dat hij op de Sajat hutte was, de groep was hiervan onder de indruk. Er werd afgesproken dat een ieder van de groep op zijn 75e deze tocht zou moeten maken, dat levert een medaille op!
Ook werd de groepsfoto van 20 jaar geleden met de aanwezige veteranen dunnetjes overgedaan, erg leuk! En natuurlijk een groepsfoto van de rest van de crew.
Terug naar beneden ging het allemaal crescendo. Her en der kon Jan op ondersteuning rekenen van Rik die als levend vannet voor Jan uit liep, Janwillem zorgde voor arm ondersteuning waar nodig, dat bleek niet veel te zijn, op een paar lastige plekken na.
Zo kwamen we weldra bij de Stabant hutte waar we uitgenodigd werden om een biertje te komen drinken. Wat we natuurlijk deden.
Er werd flink naar een pet gezocht maar het bleek dat de eigenaar hem reeds gevonden had en dat hij op de camping lag.
Fooi mocht de schatsmeister ook niet achter laten waarna deze op slinkse wijze onder een aantal bierflessen werd verstopt, zodat ze zeker gevonden zouden worden.
Op de camping aangekomen werd vlot een start gemaakt met koken want het werd namelijk koud, met 8 graden had iedereen vlot meerdere laagjes aangetrokken. Een dappere enkeling waagde zich even met een korte broek onder de tarp, maar dat werd snel gecorrigeerd.
Jaco had braaikruiden die van chef Fugazi op de pasta saus mocht. Dat werd een heerlijk geheel!
Het was rustig in de aufenthalstraum. Er werden wat knotsgekke filmpjes gedeeld van de televisieprogramma's draadstaal en sluipschutters. Erg leuk en gezellig.
Dit blog zal morgen nog van een spicy sausje worden voorzien. En worden aangevuld met de nodige info.
No comments:
Post a Comment