Dag 1 - reisdag

Snel even wat krabbels over de reisdag, want na dag 0 was er niet meer geblogd. 

De dag startte zoals altijd met het aftellen op de Telegram app door onze Sherpa Wim. We zijn begonnen!!!

Opvallend was dat een niet nader te noemen persoon uit Baarn om 0.24 nog berichten stuurde en vervolgens om 5.01 meldde dat ze vertrokken waren. Ergens mist er slaap of is er geautomatiseerd met berichten.

Hoe dan ook, de meeste Uriallers kozen niet voor de A3, waar het een grote ketting van baustellen is, maar gingen voor de LinksRheinische en zonder noemenswaardig oponthoud kwam iedereen best fit en vlot aan op de camping. Top meldde als eerste via de app voor de nog aankomende auto's: Top plek! En dat is het ook. Beetje in een rustige hoek, bovenin de camping met wat middagschaduw van een bomenrij. 

Tenten werden vlot opgezet en ook de partytent stond er in een oogwenk. Hebben we vaker gedaan met elkaar!

Natuurlijk werd er ook weer een aardig potje gekookt, Stefan had (en dat is ook al aardig traditie aan het worden!) ingredienten voor pasta mee genomen. Dit werd bijna tot de laatste hap opgegeten. 

Het was wel opvallend vroeg stil in het kamp, om 22.00 was alles stil. 

Het begin, dag 0. Urial 2024

 

Dag 0

Het wordt zo langzaam maar zeker een eer om dag 0 te verzorgen van Urial.

Kerels, dag 0. De dag waar we het hele focking jaar naar uitgekeken hebben, althans als het gaat om het jubelgevoel. De dag waarna we de avonturen gaan beleven, te beginnen met de reis.
Maar laten we beginnen met de dagen voor dag 0, dat zijn de negatieve dagen (rekenkundig gezien). De dagen dat er al maanden geleden werd afgestemd, volledig ongeorganiseerd, en dat er Uriallers aangesteld waren om een nieuwe Urialplek te verzinnen….
En Godverdomme die plek is er gekomen en wel in La France, voor de tweede keer. Met dank aan de Zwitserse Urialler die wel of niet aanhaakt, hangt ook af van de grote van z’n ballen op dat moment…
Maar goed, morgen, en dat is altijd wel een dingetje. Wat gaat mee en wat niet. De Urialbus is niet meer, maar wel de huurvariant (zeer welkom btw). En er zijn wat wijzigingen in de samenstelling van de groep. Altijd een beetje spannend. Nieuwe leden, gaat ie het redden, kan ie de groepsdruk aan, heeft ie voldoende arsenaal aan geile verhalen, bikkelt ie door als het niet meer gaat, we gaan het zien.
Ook nieuw is de locatie. Sjaak afhaak is Dries, zowel qua organisatie als qua deelnemer, zeer teleurstellend. Aan de andere kant, het gezin wil ook wat en je wil toch ook wel de volgende Urial in volledige harmonie deelnemen.
Terug naar dag 0. De dag dat alles nog in het ongewisse is, de dag dat we niet weten wat ons gaat brengen. En dat is juist zo mooi. Werkelijk alles ligt niet vast, van kutweer tot verbrande neuzen, van vleesfestijnen tot zuipavonden, van lesbische onderonsjes tot verrassende Paradiso-avondjes ten gevolge daarvan. Wat heerlijk dat toch, en wat mooi dat we dit weer mogen meemaken. 
We gaan in ieder geval een kampement opzetten, tochten lopen, sterke verhalen vertellen, verhalen geboren zien worden, jonkies dat laten meemaken, snurken, hopelijk afzien, schoentjes uit, biertje proosten, de werkelijkheid vergeilen, in extremus maaltijden bereiden en last but not focking least tot de nok toe genieten!

Ruhetag - heimreise

Het was een mooie Urial editie, ondanks dat het bloggen wat achter bleef. Ook het weer bracht niet een week vol zonneschijn maar voornamelijk regen. Toch werd er genoeg gelopen en kon Diepman ook zijn jaarlijks terugkerende runderstoofvlees bereiden op een Ruhetag. Wat nog niet eerder vertoond was; een door naaktslakken bekropen spare-rib werd als extraatje aan de kookpot toegevoegd. Het is nog onbekend of het slakkenslijm of de nagegaarde spare-rib voor de onvolprezen goede smaak zorgde, hier zijn de Uriallers nog over in debat.

Maarten en Thijmen sloten de avond af met zelfgebakken wafels op de Barbecue waar een ieder van genoot. Met jam en suiker, smullen maar!

Dat gebeurde allemaal gisteren. Een dag waarop er niet veel meer gebeurde dan een winkelcentrum bezoekje voor souvenirs, boodschappen en andere handigheden. Ook werd Mart naar Oostenrijk gebracht door Arnold. Een mooi ritje door de bergen en nog een volle gastank gescoord. Er werd op de camping wijn gedronken, die gaat namelijk ook in de runderstoof en er was een goed smakend wijntje gepakt dus daar moesten er meer van komen. Fugazi wierp zich op als vrijwilliger omdat zonder supermarkt bezoek de stoof niet gaar genoeg zou worden omdat de kooltjes op waren. En onder dit excuus kwam Fugazi terug met de laatste wijn van dezelfde soort en een paar zakjes chips. Deze werden in record tempo rondgegeven en ondertussen geleegd. 

Omdat het vooruitzichten voor het weer abominabel zijn werd er voor gekozen om de Urial 2023 editie vroegtijdig af te breken en zo al op vrijdagochtend terug te gaan rijden naar huis. Zo konden we mooi alles droog in de auto krijgen. Dries werd rond 12 uur afgehaald door Rianne en de kinderen en Arnold stuurde via de supermarkt weer de bergpas over naar Lofer.

Op de weg was het rijden van file naar file, zelfs bij het altijd zo rustige Kassel werd chaos gemeld. 

Voor de meeste Uriallers wordt het een latertje. Dries en Arnold waren echter al snel op bestemming omdat hun vrouwen relatief dichtbij waren. En zij verblijven beiden nog een aantal dagen heerlijk in de bergen van Oostenrijk. 

Het was een mooie editie. Tot volgend jaar! Hopelijk meer spice in de blogs.

Schärtenalm - Blaueishutte

Vandaag vroeg op want er wordt weer gelopen! Nog voor de broodjes bezorgd worden was het vertrek gepland dus werden er broodjes bij de bakker gehaald. 

Het vertrekpunt was Holzlager Blaueis en daar waren nog voldoende parkeerplaatsen voor de Uriallers. Want de auto hadden we wel nodig, de leuke bergen zijn allemaal op 15-20 minuten afstand.

Na de traditionele groepsfoto (minus Govert want die was al naar huis) liep het langzaam en gestaag richting Schärtenalm. Een mooie route over een vrij breed pad waar ook de bevoorrading met auto's langs gaat. Het bleek een alm te zijn die een van de laatste familiebedrijven is. Iets om trots op te zijn. 

En we zaten heerlijk in het houthok en we kregen koffie uit een soort juskommen en we aten er allemaal wat lekkers bij. En de glutenvrije gasten hadden geluk; er was oma's nusskuche en die was glutenvrij, dat stond op de kaart. 

Voor de jongste Urialler was het al genoeg en het laatste uur naar de Blaueishutte werd door de rest van de groep gedaan. Ook wer de Steinberg even aangetikt. Het weer knapte heel erg op en in de volle zon werd het nodige genuttigd. Maarten had ontzettende trek. Tijdens het leegeten van een bord aardappels met spek en ei bestelde hij al de volgende gang. 

Mart en Arnold  waren inmiddels al weer terug op de camping waar het zelfs te heet was om in de schaduw van de tent te zitten. Dus die zochten in het nabijgelegen Oostenrijk een zwembad op voor de nodige verkoeling. 

Bij terugkomst werd voor Mart een heerlijke nasi gemaakt, wat hij niet lekker bleek te vinden. De Urial groep kwam laat op gang en er werd een chauffeur gevonden om wat eten op te halen wat in combinatie met de inmiddels betaalde en afgehaalde broodjes. 

Er werd een enorm grillrooster gehaald dat in combinatie met de vuurschaal diende als barbeque. Als starter had de groep een broodje nackensteak, daarna als tussengerecht de chili van gisteravond en als toetje een enorme sparerib. 

Kennelijk viel het allemaal toch zwaar op de maag want om 22.30 was de partytent leeg en lagen de meeste Uriallers op 1 oor. Een fantastiche dag, helaas voorlopig wel de laatste mooi weer dag. 

❤