Quotes Urial 2013

Van: Kiers

Context: De buiten houttafel wordt geïnspecteerd door de Urial groep wanneer Kier meldt: 

"Je moet altijd met de nerf meestoten" 

Van Kiers:

Urial is de enige actieve vakantie waar je aankomt.

Van: Kiers

Jan zegt"Jij (Kiers) zegt dat het niet waar is"  Kiers zegt "ik zeg dat ik je niet geloof. Dat is heel wat anders"

Van: Top Jr.

Contect: Er ligt eten optafel, en in no time wordt er gegraaid. Jan kijkt rustig rond naar het gegraai. Top Jr. zegt tegen Top Sr.:

"Je moet pakken wat je pakken kan pap."

Van Kiers.

Context: Top Jr. houd zijn buik in.  Kiers kijkt er naar en zegt:

"Just flop it Top" terwijl hij niet langer zijn buik in houdt en de buik naar voren komt over de riem.

Van: Top Jr.

Context: Arnold gaat over de tong bij afwezigheid. Een urialler meldt dat Arnold soms braaf oogt. Top Jr. meldt dan:

"Arnold is een wolf in slaapzak"

Van Kiers:

Doorloop buffet.

Van Kiers:

"Ik vergat altijd alle accoorden, ik was eigenlijk een hele slechte artiest."

Van Top Jr.

"Ik heb wel zin in een broodje warm been."

Van Top Jr.

Context: Er wordt driftig over vrouwen gepraat en dat vrouwen de Uriallers zo in de grep houden. Millhill probeert de boel in context te plaatsen en zegt: 

"Is het zo erg?" Top Jr zegt dan " Nee. Veel erger" 

Van Fugazi:

"Hey jongens. Ik ben getagged op Facebook,  op een landschapsfoto." 

Van Gizmo:

Context: Gizmo leert van de Uriallers dat hij bij onweer moet letten op de tijd tussen de flits en de knal om te bepalen hoever het onweer weg is.

Gizmo: "Dat was een flits en KABAM".

Van Gizmo:

Context: De Uriallers zitten uit te puffen op een bergtop, biertje erbij en het onderwerp vrouwen wordt weer eens besproken. Dit keer over het opvliegende gedrag soms van van vrouwen. Er valt een natuurlijke stilte waarin Gizmo de discussie onverwachts helder samenvat in een soort zucht zegt hij:

"Wijven zijn altijd agressief"

Van Gizmo:

Context: Urial loopt vroeg in de ochtend over een sharte. Gizmo zegt:

"Yo... wat is het fucking mooi hier"

Van Kiers:

Context: Restaurant op laatste avond, de kwaliteit van eten wordt besproken. Dan zegt Kiers:

"Je kan zeggen van het eten wat je wilt maar de vrouwen zijn mooi."

Van Kiers:

Context: Kiers mijmert terwijl er over lichaamsgeuren wordt gesproken en komt met de opmerking:

"Hmmm opzicht mooie titel voor een muzieknummer: You and your smell."

Kriván

Top:
Tsja... Daar sta je dan als ras echte urialler om 0800 in de bakkende zon onderaan de nationale bergtop van slow akije de Krivan.  Nog 1300 nogwat hoogtemeters voor de boeg. Op dat moment kickt onmiddelijk de jarenlange ervaring en training in: ene poot voor de andere totdat je er bent. Negeer de vliegen die om je heen hangen vergeetn niet te drinken en loop door.

Kiers:
3 uur en 45 min alleen maar keien die ons schoeisel tot het uiterste testen . Enkels die zonder onze Meindle, Hanwag schoenen al lang tot gorrrrrt waren gelopen. 3.5 liter water , mueslirepen in de rugzak ....... Bef of pet op de kop tegen de zon .. De rug kletsnat van het zweet ....zout staat op je lippen ...een liksteen voor een koe is er niks bij ....automatsich  landen je voeten op de goede stenen ...

Gijs:
Ik ging een briune beer iut mijn hol jaagen . En toen ik van de kabel baan naar beneden  kreeg ik een piep in mijn oren .en ik heb het heel ge zellig ge hat op het urial. Ik heb een tof vuur ge maakt en het leukste vond ik de mol .ik heb risk met top en Stefan.we heben ook een heele monster tocht gemaakt. En bij een hut heb ik een soort casis gehat. Gijs  ¥$£₩€@§&(:

Top en Boender:
Op naar de ons Slowaakse Michelin sterretje, de lokale hertenbiefstuukschuur. Gelukkig was onze sportief gebouwde vriendin van vorig jaar er nog en ook ze herinnerde zich de urial club. 
Het eerste wat op de toedoe list stond was proosten op Diepman. Diepman, de koning, had de pot giraal gespekt onder de voorwaarde dat er een lekker fijne gele pretcilinder van gekocht werd. Deze voorwaarde is  ingewilligd met een aan onfatsoenlijk grenzende gretigheid.
Hoe je de menu kaart ook wende op keerde, een stuk koe was niet te vinden. Coming to think of it, geen enkele urialler had een koe gezienafelopen week. Dan maar een stukje lievelijk bruinogig onschuldig vakkunindig geslacht hertje. Redelijk succesvol.

Afpilsen, inpakken en in de bedstee. Morg'n noar huus joagen. Met fluitende diesels de Autobahn afknapp'n.

Tjeu!

Single column

Goed dus. Gisteren alles weg. Fuckieduckie. Hier komt dan nu de inhoud van gisteren...

De donderdag is woensdagavond gebombardeerd tot total Urial gruppe tag. Dus we zijn met zijn allen mooi rustig opgestaan en richting het Hebrinok dorp vertrokken. Knieperts als we zijn hebben we ver weg geparkeerd van het startpunt want dat is gratis. Alhoewel... niet helemaal maar toch weer wel, want verder dan 300 meter vanaf het startpunt. Enfin het risico van de bekeuring werd verkozen boven de hoogte van het parkeergeld, maar vooral het gedoe om een kaartje te kopen.
We zouden met het kabeltreintje alvast wat hoogte winnen maar man man man wat een rij. Millhill deed geplichtsgetrouw nog wel een poging maar als snel werd het urial instinct gevolgd, mill uit de rij gehaald en de berg werd vanaf de voet aangepakt. Geen gedonder, een echte Urialler laat zich natuurlijk niet in een communistische rij duwen en gedwee naar de slachtbank brengen. De parallelweg werd in een waardig tempo bedwongen. De temperatuur steeg wel snel tot ver over de 30 graden. Maar gezien het voorspel van morgen is dat nu kinderspel.

Wat gezegd moet worden is dat er wel een bijzonder gremium aan onze Slowaakse medemens rondliep. Kijk je hebt serieuze Oostenrijkers die alles tiptop op geargebied voor elkaar hebben, maar dan die oelewappers van Slowaken. Hulde, grote hulde. Elke route zit je als nietvermoedende (dit slinkt overigens met de dag) West-Europese toerist je heerlijk en met enigszins verbazende blik je te verbazen over de kledij en de gear van deze (duidelijk) niet Hikers. Klein,  dik, strak, superstrak en dan nog strakker. Oma's die slechts in BH gehuld zijn, zonder enige schroom, maar ook beachvolleybalsters (wat doen die in vredesnaam op een berg?) of op het oog uitziende hetero's die hun opzicht onderbroek als tanga gebruiken. De Urialler moest af en toe in het diepzinnge gesprek ruimte maken voor de opzichtige wereld om hen heen. Toch blijft het bijzonder dat badslipperende (zo op het oog zijnde) SBS6 niemanddalletjes de 300 euro kostende high class bergschoenen eruit lopen.

Genoeg geneuzel over de randverschijnselen, we moesten immers Urialbreed een berghut bedwingen. Geen groeperingen, geen tussensprints, geen uitbraak, e.d. Nee en masse naar een welverdiend biertje. Na een, hoe zullen we het eens noemen, echt rode diesel tempo kwam de enigzins aftandse hut in beeld. De lauwe koolzuurvrije biertjes werden in een Zuid-Europees temp getapt, niet vanwege het temperament, maar vanwege de inferieure apparatuur.
De weinige worsten die werden besteld, maakten de algehele indruk er niet beter op. Tijd dus voor de bergtop, die met de gondel zou worden bedwongen. Helaas, het commerciële sensitieve gevoel van onze voormalige communistische kameraden was ver te zoeken. Ja inderdaad OVERMORGEN waren we als eerste weer aan de beurt.  Nou dan maar enkele reis naar beneden en rap een beetje. Door alle consternatie stapten een aantal Uriallers halverwege uit om zo snel mogelijk naar het bier te snellen, waarvan inmiddels wel bekend dat dit inmiddels op freeze temperature bewaard wordt.

Eenmaal bij basecamp aangekomen werd er voor de tweede keer een BBQ in de hens gestoken, maar toch met iets minder passie en evenzo houtskool. Ook de door MiniMarket goedgekeurde en tevens aanbevolen worstjes vielen wat tegen. Leverpastei op een BBQ is toch een bijzondere ervaring. Gelukkig waren er nog drie spareribs die keurig werden verdeeld onder de 9 Uriallers. 

Spannend, nee zinderend was de vloek van de Klaverjasavond. Jan en Boender moesten het opnemen tegen de Azen verslindende Fugazi en de immer brute en maten likkende Top. Inderdaad, onze helden zegevierden voor de poorten van de hel. Hulde!

Over de hel gesproken, het zalvende relaas wat in alle eerlijk geschreven was, is in de krochten van IOS gesneuveld. Wie het tegenkomt, vermaak uzelf.

Voor nu, de avond is laat en de morgen belooft wat: De Nationale berg van Slowakije. Be prepared....

Blog stuk

De blog was klaar. Nagekeken en opgespiced. Toen verzonden maar ergens in de Mac machine is het mis gegaan. Blog weg. Misschien gaan we hen morgen herschrijven.  Nu weltrusten.

Rustdag

Vandaag was het de inmiddels traditionele rustdag. Rustig opstaan, sommigen zelfs pas rond het middag uur, ontbijten en lekker rustig aan doen. Na de middag ging een groep richting Poprad voor wat militaire wapens en de nodige inkopen. Zoals vlees voor de barbecue. In een kleine outdoor winkel werd de hiking gear nog wat aangevuld. Verder is het vooral een stad om links te laten liggen. Misschien is het plaatsje waar een toren uit 1672 staat nog wel interessanter.

In een plaatje onderweg van Poprad naar Tatranska Kotlina werden de inkopen voor de bbq gedaan. 3 tassen vol vlees voor het luttele bedrag van 22 euro. Het zou later een gehele groentelade vullen. En wie heeft er ooit spiezen gezien waar de stukjes vlees werden gescheiden door stukken spek? Echt iets voor Uriallers.

Voordat de bbq aan ging startte Het spel. Wie is de mol. Stefan had het ontzettend goed voorbereid. Prachtige opdrachten en leuke vragen. Het bleef voor alle Uriallers een raadsel wie de Mol was. Fugazi had het erg goed gedaan. Maar door alle kabaal die alle Uriallers maakten kon hij vrij low profile mollen. Dat ging hem goed af. Verdenkingen waren er verder te over. Allemaal fout. Fugazi was de winnaar. We bedankten Stefan nogmaals voor zijn inzet. En het bleek dat Stefan ook nog een toekomstige bestemming in de vragenlijsten had verstopt. Het Aosta dal. Andere Uriallers opten voor Brenta, dolomieten, Spanje en  Frankrijk (Les Ecrins). We gaan morgen een tocht maken als groep met elkaar en vrijdag nog een redelijk flinke tocht naar een spits van 2500 meter (op een haar na).

Er zitten nu nog drie Uriallers voor het vuur dat eerder vanavond door Gijs geregeld was. Weltrusten.

Dag van de extrinsieke motivatie

Vandaag stond er een monstertocht op het programma. Anticiperend hierop gingen de uriallers gisteravond met de kippen op stok. Hiermee is weer eens bewezen dat wijsheid met de jaren komt, aangezien het er een aantal jaar geleden wel anders aan toe ging. Omdat het een monstertocht betrof moesten we voeg uit de veren: om 6 uur de wekker, koffie slurpen een boterham in de mik en rijden. In Jan en Fugazi hadden we twee chauffeurs die ons voor de deur van het kabeltreintje afzetten. Na een kort overleg over de te nemen route gingen we op pad. In hoog tempo werden de hoogtemeters opgevreten en werd de eerste chata bereikt. Om het eerste zadel te overwinnen moesten de Uriallers aan de ketting omhoog. Ook dit opstakel werd met verve overwonnen. Via flinke brokken steen, omringd door verkoelende meertjes, werd de tweede chata opgezocht.
Strak broekje intermezzo

Nadat Boender bij het halen van de tweede ronde bier en een aantal worsten de logistiek van de chata volledig ontregeld had, vervolgden we de afdaling naar de skilift. Kleine Boender kreeg het bij de afdaling behoorlijk op de heupen en spoot de berg af, op de voet gevolgd door minder kleine Boender.  De rest volgde in een ietwat meer ontspannen tempo.
In totaal wel zo'n beetje 10 uur onderweg met dik 1200 hoogte meters. Er zijn diverse bussen zonnebrand crème leeg gespoten en menig Urialler had de Camelbak helemaal leeg gedronken.

Ondertussen hadden Fugazi en Jan laten zien over visie te beschikken door voor de rustdag morgen een BBQ aan te schaffen.

Nadat we het kabeltreintje terug genomen hadden kwam de Urial taxi met ‘impeccable timing’ voorrijden.

Een beetje moe maar voldaan kwamen we aan bij het huis. De taxichauffeurs schoten de keuken en gingen aan de slag met het door Geesje gedoneerde voedselpakket. Waarschijnlijk was ze bezorgd dat de uriallers anders niet aan de broodnodige vitamines komen (uitgezonderd vitamine B).

Binnen afzienbare tijd stonden er 2 dampende pannen op tafel. Jonge kapucijners met katenspek. Jan had uit voorzorg een dubbele hoeveelheid klaargemaakt ten opzichte van vorig jaar. Ook deze keer gingen de pannen schoon leeg. Na het eten zaten de Uriallers rozig uit te buiken en werd het thuisfront op de hoogte gebracht van de heroïsche daden. Morgen met de poten omhoog.

Polentocht

Nog voordat de dag van start ging stond de schoonmaak mevrouw op de deur te rammen. Tevergeefs want Uriallers slapen als ossen totdat de wekker gaat. Via de telefoon werd millhill vriendelijk maar dringend verzocht de deur open te maken omdat het vuil aan de weg moest. ok...

Vandaag ging het richting Polen. Maar niet helemaal. Hoewel onderweg wel af en toe het Poolse netwerk welkom zei.
Wij voelden ons ook welkom want paadjes waren fantastisch en de uitzichten ook. Na het bos konden we aardig ver kijken, de vallei in de richting van Poprad. Boven op de eerste scharte keken we richting Polen en we zagen de tweede scharte liggen. Hij leek wel hoger terwijl de kaart lager aan gaf. Niets is zoals het lijkt een de tweede scharte was inderdaad hoger.
Onderweg naar beneden van die tweede stond er een gems midden op het pad. Hij liet zich uitgebreid van alle kanten fotograferen totdat ie er genoeg van had en eens verderop ging grazen.
Het landschap was werkelijk prachtig en het leek op de Oostenrijkse alpenweiden.
Een informatie leerde ons dat in vroegere tijden de Skowaakse bevolking ter plaatse naar koper had gezocht.
De afdaling was daardoor via een verhard pad met een prettige hellingshoek.
We kwamen na het bos weer bij het hutje dat we vorig jaar als eerste bezochten. Daar werd het eerste welverdiende biertje van de dag met smaak genuttigd.
Kleine Boender kreeg 1 cent uitbetaald voor elke gedode (vervelende) vlieg. Zo wist hij een aardig kapitaal bij elkaar te slaan en de Schatzmeister was na dit Chata bezoek blut.

Ondertussen in het dal had Fugazi worst, kipfilet, pasta, sla en nog meer vlees gehaald. De quote van de dag.
Thuis gekomen bleek de helft van de worst voorraad door groenige schimmel bedekt. Het en der werd gegromd dat het velletje er wel af kon. Toch werd - heel verstandig- de vers gebrachte litter zak gebruikt.
Het eten smaakte uiteindelijk na kleine inbreng, gehaald bij sprinkhaantje (door millhill en Stefan) en goed Chefwerk van Fugazi uitstekend.

Morgen  monstertocht. De meeste Uriallers liggen daarom inmiddels op 1 oor. Nu smaakt de door Boender meegenomen single malt nog heerlijk.

Inlopertje

Gisteravond na de welbekende monsterocht rond een uur of negen kwamen we aan in Tatranska Katlina. Het was warm en zwoel en dan nog het nieuwe adres zoeken, terwijl het energiegehalte snel terugliep. De
navi van team Alpha leidde de groep in de duisternis halverwege het
dorp. Millhill had gps coordinaten van het huisje die maar werden
ingevoerd in de Honda. 5 min later stonden 3 diesels te ronken
halverwege de berg in het bos op een steeds onbegaanbaar wordend
weggetje. Nog verder doorrijden zou het avontuur wel aanwakkeren, dus
tijd voor actie. Via de wokkie tokkies werd besloten de navi van
Fugazi te volgen. Jan sprong uit de Honda en dirigerende de stationair
ronkende diesels rustig naar een neutrale vertrek opstelling. De
turbo's spinden langzaam naar zero. Boender had snel een vluchtroute
gescout en rapporteerde efficiënt een betrouwbaar pad naar asfalt
gevonden te hebben. Auto voor auto werd de colonne er doorgeloodst
door Jan en werd Fugazi gevolgd naar de laatste strohalm. Bingo. De
ontvangstdame herkende ons. Niet helemaal duidelijk was, wat de
jongedame haar rol die om de auto's heen draalde. Na wat gedoe om op
het erf te komen door het hek werden de koelkasten op de hoogste stand
gezet en het meegebrachte gerstenat gekoeld. Veel te snel werden de
eerste blikjes  losgetrokken, die ook veel te snel opgedronken werden.
De reis eiste al snel zijn tol en de ene na de andere urialler ging de
bedstee in. Fugazi rolde op hilarische slapstick wijze nog een keer
door het prieeltje wat de toeschouwers tot pijn in de rakkert deed
lachen en toen werd het Slowaakse dal aan de voet van de Tatra rustig
en lagen de Uriallers tevreden te ronken. Dromen over de avonturen die
gaan komen, de een over zijn gitaaraspiraties de ander over het
vrouwelijk schoon dat de berg op en af loopt.

Vandaag was het opstaan relaxed en rustig. Veels te kromme broodjes
van onze nog niet veranderde sprinkhaan en verse vleeswaren vulden het
uit Nederland meegebrachte rantsoen aan. Na het ontbijt vertrokken we
naar ons inlopertje. In de zuid-west hoek van de hoge Tatra. En toen
het parkeren; onze voormalige oostblokvrienden moeten nog hoop leren
over hoe ordentelijk een auto te parkeren. Na honderden illegaal
geparkeerde auto's werden cooltjes de twee auto's in een volkomen
aftandse parkeergarage in de zon geparkeerd. De omgeving werd gescand
door tot nu toe enigszins sceptische Uriallers en frapant was dat er
veel Slowaken op slippers waren die op hun manier van het prachtige
weer aan het genieten waren. Of in een bootje op een meertje. De
Uriallers vonden er wat van, bromden er wat over en liepen door naar
het begin van de blauwe route waar het zo'n beetje recht omhoog naar
de hut ging. Het bier en de goedgevulde terrasjes met bijpassend
uitzicht deed de Uriallers twijfelen: doorlopen of neerstrijken en
andersoort avonturen beleven. Toch werd besloten door te lopen naar de
top van de berg. Het prachtige uitzicht was een mooie beloning als
bekroning van de tocht. Terug bij de hut werden de eerste biertjes
samen met chocolade studentenhaver genuttigd, waar helaas het
bijpassend publiek wonderlijk verdwenen was...
Op de terugweg werden de Boendertjes door miegdrang gescheiden van de
groep zonder kaart. Na wat gehannes werd een poging gedaan via de
telefoon de mannetjes naar de parkeer garage te dirigeren. Matig
succes. Jan moest intussen de blaas legen en ging op zoek naar een
plee. Alles wat hij vond, geen plee maar wel twee verdwaalde
Boendertjes. De groep was snel compleet. Mooi.
Bij het huisje ontdekten we dat er 2 teams separaat met bier thuis
waren gekomen. Geen probleem... we zijn nog lang niet klaar hier.
Stefan had een briljant menu mee genomen. Spaghetti Carbonara -zonder
room zoals het hoort- geserveerd met een frisse fijn gesneden salade.
Het ging niet op. Te veel droge worsten gehad?
Morgen een tocht uit de B categorie. Nu koffie en gejank met een gitaar.

Top en millhill

Dolle boel

De reis gaat van een lijen dakje. Dankzij de airconditioning van de blikken rossen houden de Uriallers het hoofd en lijf koel. Aan het einde van de middag is er net als vorig jaar gestopt bij

Droga Krajowa 5
55-080 Kąty Wrocławskie

Voor de inwendige Urialler. Millhill heeft formeel de Urial wallet gekregen en heeft deftig zijn eerste taken als Schatzmeister vervult.

Met de balg goed gevuld werd de reis door Polen hervat. Al na 30 minuten had de Honda dorst en hadden een paar zwaar aan het Pools voedsel verpensende bikkels behoefte aan cafeïne. Shell weet raad. Jan kreeg nog een knuffel van Stefan en Kiers trok ondanks de 36 graden(!) een sprintje om op de foto te komen. Dolletjes...

Het is zover

Het is zover, de voorbereiding zijn getroffen of er is in ieder geval een poging toe gedaan.
Voor de tweede keer naar de Hoge Tatra, dat is waar Urial dit jaar wederom neerstrijkt. De geneugten van ordentelijke wandelroutes gecombineerd met goed geprijste waar van onze sprinkhaan vriendin. Daar wordt elke bikkel natuurlijk vrolijk en uitgelaten van, laten we welwezen.
Goed genoeg geneuzel vooraf, morgen vindt de gezamenlijke afvaart plaats, iets wat geen kattenpis is. De tripjes naar Tirol waren min of meer voor de afleiding, deze tocht vergt wat meer uithoudingsvermogen. Een voorbode voor de door Mill en Top uitgezochte hike routes? Aankomende week zullen we het merken.
Beste lezer, de aankomende week zal vol staan van ontberingen die een goedgemutste Urialer doet glimlachen, maar toch ook doet transpireren. Deze tweestrijd zal, zoals zo vaak, momenten opleveren van pure trots en afzien tot het bot.
De een vreest het afdalen, de ander de onmenselijke hoogtemeters, de derde weer het verschrikkelijke vocht van de bossen.
Dat is Urial, dat is bikkelen, dat is de ervaring die maakt wie we zijn.


Wie? URIAL 2013!

Written by Boender

Routes, Toiletpapier en andere noodzakelijkheden

Noodzakelijkheden

Door een briljante ingeving van Stefan werd duidelijk dat we nog wat praktische, belangrijke zaken niet hebben afgestemd. Onze focus op bier en droge worst is duidelijk gezien de foto's via WhatsApp, maar wat te denken van:

• Toiletpapier
• Koffie
• Koffiemelk
• Afwasmiddel
• Afwaskwast
• Lucifers
• Eieren/brood voor de zondag

Het kan natuurlijk zijn dat iedereen dat mee neemt en ook kan het voorkomen dat niemand het bij zich heeft. Vandaar deze last minute coördinatie. Ik zorg voor het bovenstaande lijstje boodschappen. 

Het zou wel handig zijn als iedereen 1 theedoek mee neemt zodat we ook de afwas netjes kunnen afdrogen. Geef overige boodschappen voor 12.30 vandaag even via WhatsApp aan me door, dan neem ik het mee. Ik loop dan even naar de Lidl in mijn pauze.

Routes

Gisteravond hebben Top en ik een aantal prachtige tochten uitgedacht. Van rustige inloper tot een tocht van 8-9 uur over 2 schartes. Afhankelijk van de vorm van de dag en de omstandigheden kunnen we daar uit kiezen.