Single column

Goed dus. Gisteren alles weg. Fuckieduckie. Hier komt dan nu de inhoud van gisteren...

De donderdag is woensdagavond gebombardeerd tot total Urial gruppe tag. Dus we zijn met zijn allen mooi rustig opgestaan en richting het Hebrinok dorp vertrokken. Knieperts als we zijn hebben we ver weg geparkeerd van het startpunt want dat is gratis. Alhoewel... niet helemaal maar toch weer wel, want verder dan 300 meter vanaf het startpunt. Enfin het risico van de bekeuring werd verkozen boven de hoogte van het parkeergeld, maar vooral het gedoe om een kaartje te kopen.
We zouden met het kabeltreintje alvast wat hoogte winnen maar man man man wat een rij. Millhill deed geplichtsgetrouw nog wel een poging maar als snel werd het urial instinct gevolgd, mill uit de rij gehaald en de berg werd vanaf de voet aangepakt. Geen gedonder, een echte Urialler laat zich natuurlijk niet in een communistische rij duwen en gedwee naar de slachtbank brengen. De parallelweg werd in een waardig tempo bedwongen. De temperatuur steeg wel snel tot ver over de 30 graden. Maar gezien het voorspel van morgen is dat nu kinderspel.

Wat gezegd moet worden is dat er wel een bijzonder gremium aan onze Slowaakse medemens rondliep. Kijk je hebt serieuze Oostenrijkers die alles tiptop op geargebied voor elkaar hebben, maar dan die oelewappers van Slowaken. Hulde, grote hulde. Elke route zit je als nietvermoedende (dit slinkt overigens met de dag) West-Europese toerist je heerlijk en met enigszins verbazende blik je te verbazen over de kledij en de gear van deze (duidelijk) niet Hikers. Klein,  dik, strak, superstrak en dan nog strakker. Oma's die slechts in BH gehuld zijn, zonder enige schroom, maar ook beachvolleybalsters (wat doen die in vredesnaam op een berg?) of op het oog uitziende hetero's die hun opzicht onderbroek als tanga gebruiken. De Urialler moest af en toe in het diepzinnge gesprek ruimte maken voor de opzichtige wereld om hen heen. Toch blijft het bijzonder dat badslipperende (zo op het oog zijnde) SBS6 niemanddalletjes de 300 euro kostende high class bergschoenen eruit lopen.

Genoeg geneuzel over de randverschijnselen, we moesten immers Urialbreed een berghut bedwingen. Geen groeperingen, geen tussensprints, geen uitbraak, e.d. Nee en masse naar een welverdiend biertje. Na een, hoe zullen we het eens noemen, echt rode diesel tempo kwam de enigzins aftandse hut in beeld. De lauwe koolzuurvrije biertjes werden in een Zuid-Europees temp getapt, niet vanwege het temperament, maar vanwege de inferieure apparatuur.
De weinige worsten die werden besteld, maakten de algehele indruk er niet beter op. Tijd dus voor de bergtop, die met de gondel zou worden bedwongen. Helaas, het commerciële sensitieve gevoel van onze voormalige communistische kameraden was ver te zoeken. Ja inderdaad OVERMORGEN waren we als eerste weer aan de beurt.  Nou dan maar enkele reis naar beneden en rap een beetje. Door alle consternatie stapten een aantal Uriallers halverwege uit om zo snel mogelijk naar het bier te snellen, waarvan inmiddels wel bekend dat dit inmiddels op freeze temperature bewaard wordt.

Eenmaal bij basecamp aangekomen werd er voor de tweede keer een BBQ in de hens gestoken, maar toch met iets minder passie en evenzo houtskool. Ook de door MiniMarket goedgekeurde en tevens aanbevolen worstjes vielen wat tegen. Leverpastei op een BBQ is toch een bijzondere ervaring. Gelukkig waren er nog drie spareribs die keurig werden verdeeld onder de 9 Uriallers. 

Spannend, nee zinderend was de vloek van de Klaverjasavond. Jan en Boender moesten het opnemen tegen de Azen verslindende Fugazi en de immer brute en maten likkende Top. Inderdaad, onze helden zegevierden voor de poorten van de hel. Hulde!

Over de hel gesproken, het zalvende relaas wat in alle eerlijk geschreven was, is in de krochten van IOS gesneuveld. Wie het tegenkomt, vermaak uzelf.

Voor nu, de avond is laat en de morgen belooft wat: De Nationale berg van Slowakije. Be prepared....