Polentocht

Nog voordat de dag van start ging stond de schoonmaak mevrouw op de deur te rammen. Tevergeefs want Uriallers slapen als ossen totdat de wekker gaat. Via de telefoon werd millhill vriendelijk maar dringend verzocht de deur open te maken omdat het vuil aan de weg moest. ok...

Vandaag ging het richting Polen. Maar niet helemaal. Hoewel onderweg wel af en toe het Poolse netwerk welkom zei.
Wij voelden ons ook welkom want paadjes waren fantastisch en de uitzichten ook. Na het bos konden we aardig ver kijken, de vallei in de richting van Poprad. Boven op de eerste scharte keken we richting Polen en we zagen de tweede scharte liggen. Hij leek wel hoger terwijl de kaart lager aan gaf. Niets is zoals het lijkt een de tweede scharte was inderdaad hoger.
Onderweg naar beneden van die tweede stond er een gems midden op het pad. Hij liet zich uitgebreid van alle kanten fotograferen totdat ie er genoeg van had en eens verderop ging grazen.
Het landschap was werkelijk prachtig en het leek op de Oostenrijkse alpenweiden.
Een informatie leerde ons dat in vroegere tijden de Skowaakse bevolking ter plaatse naar koper had gezocht.
De afdaling was daardoor via een verhard pad met een prettige hellingshoek.
We kwamen na het bos weer bij het hutje dat we vorig jaar als eerste bezochten. Daar werd het eerste welverdiende biertje van de dag met smaak genuttigd.
Kleine Boender kreeg 1 cent uitbetaald voor elke gedode (vervelende) vlieg. Zo wist hij een aardig kapitaal bij elkaar te slaan en de Schatzmeister was na dit Chata bezoek blut.

Ondertussen in het dal had Fugazi worst, kipfilet, pasta, sla en nog meer vlees gehaald. De quote van de dag.
Thuis gekomen bleek de helft van de worst voorraad door groenige schimmel bedekt. Het en der werd gegromd dat het velletje er wel af kon. Toch werd - heel verstandig- de vers gebrachte litter zak gebruikt.
Het eten smaakte uiteindelijk na kleine inbreng, gehaald bij sprinkhaantje (door millhill en Stefan) en goed Chefwerk van Fugazi uitstekend.

Morgen  monstertocht. De meeste Uriallers liggen daarom inmiddels op 1 oor. Nu smaakt de door Boender meegenomen single malt nog heerlijk.