Dag 2

Om 0700 brulden de wekkers leven in de Uriallers. Schijnbaar ongestructureerd werd er gerommeld met rugzakken, kleding droge worsten, camelbags, sokken en wat al niet meer zij. Een voor een schoven de mannen aan voor het ontbijt. Hans had brood gehaald. Lichte stress was in de ogen van de stille Millhill te zien voor de kenners. Het was niet duidelijk waarom. Millhill mompelde echter na een tijdje "2 kannen koffie is te weinig. Morgen moeten we er drie maken" Instemmend gegrom en millhill was al voor de helft door zijn verwerkingsproces.

Met wederom drie leasebakken werd naar een betaalde parkeerplaats gereden. Top Jr. snelde naar het fruitige parkeerdametje om met een big smile drie tickets te kopen.
Rugzakken op, veters vast, Urial Face op en stijgen maar. Alle 12 Uriallers gingen in gestaag tempo door de dampige en altijd vervelende bossen. Een aantal pelgrim groepen werden onder aanvoering van Top Sr. ingehaald (jaja zeker 40 van die lui). Bij de eerste hut (Casinei) was het een drukte van belang, de Uriallers hadden verder geen interesse om ook maar iets binnen te bestellen. Elke vrouwelijke hiker werd besproken, de oeh's en aah's waren dan ook niet uit de lucht. De tocht werd voortgezet en na de laaste meters door het irrelevante bos kwamen de Uriallers uit op werkelijk de mooiste stukjes natuur. De ruigste rostwanden en mooste paden werden aanschouwd en na een warme en zweterige tocht kwamen de Uriallers 1 voor 1 aan bij de Tuckett Hut. We vallen in herhaling, maar ook daar vrij veel vrouwelijke hikers die de revue passeerden. Ook de scenery view was zwaar indrukwekkend. Fugazzi werd enige tijd later, na een gedegen lunch, onder luid applaus onthaald als een Hercules die Atlas verslagen heeft.

Na een ingewikkelde Geocache, die veel punten opgeleverd heeft, groepeerde de Uriallers zich en gingen "en masse" de afdaling tegemoet. Op een splisting werd ook daadwerkelijk de groep gesplitst en ging een vijftal naar een hoger gelegen hut (Maria en Alberto). Onderweg een heuse sneeuwtong getrotseerd en ons een weg gebaand door tunnels en spelonken. Een aantal Uriallers hebben het in deze rit voor elkaar gekregen om enige Italiaanse hikers "Goeiendag eem'n" te laten zeggen bij het passeren. Eenmaal aangekomen bij de hut wachtte ons een heuse act van jong en aanschouwelijk vrouweljk schoon dat door twee Uriallers hoog gewaardeerd werd. Nog geen net geen Slowakije taferelen, maar toch...
Toen de daling ingezet werd, wachtte ons een fantastisch pad met mooie uitzichten. Eenmaal weer uitgekomen bij de eerste hut, werd op de lange afdaling een biertje gedronken. Millhill echter dacht puur en alleen aan zichzelf door een appeltaartpuntje te kunnen convesceren, maar bij de eerste hap werd daar ontzet op gereageerd: "Heb je alleen voor jezelf besteld?". Millhill reageerde verontwaardigd door te zeggen dat de rest deze bestelling niet opgegeven had. Door deze actie kwam Millhill met stip op 1 binnen op de Kiers ranking. Kiers zelf staat overigens op 2. Na nog een bijzondere ervaring van een iets te oude serveerster, werd Stefan boven de lokale populaire gids geplaatst als een soort Playboy.

Eenmaal op de parkeerplaats deed onze Playboy zijn naam eer aan door, tijdens het wachten op de bus een ware DJ en Dance act op te voeren en zo de wachtende vrouwelijke hikers te laten bewegen op zijn aanstekende heupbewegingen. De andere Uriallers deden wat lafjes mee, waardoor een massale danspartij uitbleef. Eenmaal in de auto werden de domme krachten gemeten door de veiligheidsgordels om elkaars nek te trekken.
De eerder teruggekeerde Uriallers deden de juiste vleesinkopen en hebben een heuze BBQ voorbereid. Niet alleen het vlees, maar ook de pietemientjes smaakten bijzonder goed en alle hulde aan deze topkoks.

Millhill nam voor het eten ineens het woord. Deftig deelde hij mede dat hij vader werd. Onder luidkeels gejoel werd de kurk uit een heerlijke fles champagne geschoten door mill. Toen de glazen gevuld waren en werden uitgedeeld, werd er geproost met drie hoeraatjes. Mill; alle succes van de wereld toegewenst!!