Dag 7 - Hagener hutte

Hier komt een FANTASTISCH verslag van de laatste dag. Een Magnefieke, Super, Magische, Geweldige tocht onder de beste omstandigheden naar de Hagener Hutte en een BBQ tot slot. Nu moeten de luikjes dicht, morgen om 5 uur gaan de wekkertjes af om vroeg te kunnen vertrekken naar Nederland.

Hier is het verslag:

Het verslag van de laatste loopdag

Er was geen concreet plan voor de dag. Na het grandioze avontuur op de berg en een gezellig avond rond de BBQ was de groep even vergeten waar ze voor gekomen was: bergwandelen. Eén voor een piepten de Uriallers uit de tenten. Vooral erg laat, als het zulk mooi weer is tenminste. Er waren al wel broodjes gehaald en langzamerhand kwamen er steeds meer koffie-zet stations. De Uriallers ontwaakten echt. Eén Urialler had al een lichte paniek en het gevoel dat hij zich verslapen had. Dat was niet het geval want er waren geen wekkers, geen afspraken. 

In een zeer democratisch proces werden 3 alternatieven besproken en er werd wederom gekozen voor Sportgastein. Wat is het daar toch mooi. 

Een tocht naar een Scharte met een hut er op. 

Waar de ene Urialler 5 minuten nodig had om te kunnen vertrekken vroeg de ander een half uurtje en zo gebeurde het dat 30 minuten na het besluit alle Uriallers een plekje hadden gevonden in één van de auto's. Ook Dries. 

Schatsmeister Top zat in de bus bij Boender en deed de onderhandelingen bij de Maut stelle. Onnavolgbaar bleek de prijs voor hetzelfde aantal auto's en hetzelfde aantal Uriallers als 2 dagen eerder 50% hoger. Na een verward gezicht van Top deed de Mautmeester een wanhopige poging met een lager bedrag. Ook niet goed. 'Wat denk jij dan?' zei hij toen, nog wanhopiger. €43 net zoals eergisteren, ik heb het bonnetje nog. 'Ook goed'. Na uitwisseling van het juiste bedrag in contanten en een betalingsbewijs ging de poort open. Zitten ze al zo vroeg aan de schnaps in de Maut keet? 

De parkeerplaats was voller dan ooit, maar er was nog voldoende plek en weldra werd een start gemaakt met de aanloop naar de berg. Bij Sportgastein is namelijk een enorme redelijk vlakke vlakte alvorens je bij de echte aanloop van de berg komt, je bent natuurlijk met de auto dan al in het hoogdal aangekomen.

De wandeling verliep gemoedelijk, soms met 5 man naast elkaar, erg gezellig! 

Na een vee-hek begon het werkelijke stijgen. De hut was al geruime tijd te zien en leek niet dichterbij te komen. 

Na een half uurtje stijgen nog steeds niet. Toch was er al flink wat hoogte gewonnen volgens de Garmins en  ook volgens het uitzicht achter ons. Doorlopen maar. Heen en weer en hoger ging het. Eeuwen geleden liepen er tijdens de Romeinse tijd al mannen met muilezels deze pas op. Onbegrijpelijk. Een op de grond liggend bord gaf wat uitleg over deze Romanische Strassen.

Het ging rappo-klappo omhoog. Er vormden zich verschillende groepjes en halverwege kwamen we bijna allemaal bij elkaar nabij een schuilhut. Daarop een bordje: Hagener Hutte 1 stunde. Dat was voor Cas even te veel. Hij zag even niet meer in waarom  hij nog een uur lang zo zou door lopen. Gelukkig was zijn vader in de buurt en na een aantal opbeurende woorden en wellicht met enige tegenzin zette de hele groep de benenwagen weer in beweging. Hoe dichter bij het doel, hoe harder Cas ging lopen. Zijn vader was wat terug gezakt in de groep maar zette opeens de turbo er op. Binnen no-time werd door hem het gaatje gedicht en ook Rik en Arnold gooiden er een schep kolen op. Cas wist er zelfs nog een heuse eindsprint uit te persen en dat was voor de ervaren Uriallers even te veel moeite. Met een brede lach was Cas boven gekomen, hij vond het weer helemaal mooi! En terecht. Een prachtig uitzicht, over de scharte naar de andere kant, een klein stukje hoger lag de Greilkopf te wachten en het was werkelijk een prachtig gebouwde hut. Dat kunnen die lui uit Hagen wel! 

Op het terras was het winderig en niet warm, toch werd er gekozen voor een plekje in de zon, ook omdat de hele binnenruimte al vol zat. 

Eén voor een druppelden de Uriallers binnen en na wat heen en weer geschuif en herverdeel vond 1 groep een betere tafel buiten en alle mannen zonder jassen en truien hadden binnen een prima plekje. Het Märzen bier ging er wel in en de bestelde speizen smaakten fantastisch. Gijs kreeg ook weer babbels en na nog een Apfelstrudl kon hij er ook weer tegenaan. 

Nog bijna vergeten te melden dat ook Fugazi zich niet lang na de op één na laatste Urialler breed lachend aan kwam op de hut! Al weer een bewijs dat de doorzetter in hem gewonnen heeft! Klasse en gezellig ook!

Een nieuwe groepsfoto werd dan ook op deze geweldige plek gemaakt!

Na het eten en drinken ging een groepje van 5 nog een kijkje nemen op de Greilkopf. Omdat dit toch echt veel lijkt op Grilkopf was het dal-team op weg met het plan een BBQ op te starten. 

De Greilkopf was prachtig, een mooie 360 panorama en een prachtige afsluiter van deze geweldige laatste wandeldag. 

De BBQ smaakte weer heerlijk met als hoogtepunten de legendarische gevulde paprika en de rosbief.

Om geen gedoe met statiegeld te hebben was er besloten bier in blik in te kopen. Dit werd in de enige nog draaiende (wel ultrasnel koelende) koelkast gekoeld en het was eigenlijk in onverstandig grote hoeveelheid ingeslagen. 2x alles op was kennelijk te veel aldus het inkoop team. Zoals al geschreven werd het nog laat in de aufenthaltsraum en dat terwijl de wekkers om 5 uur stonden.